İNFİTAR

2.Bölüm

Nilgün Hanım üzerindeki şoku atlatamadan "Bu kılıkta nereden geliyorsun?"dedi,sert bir şekilde.

Mira "Bardan geliyorum desem düşüp bayılır.Acaba bar kısmına bi barlık basınç uygulayıp aradan çıkarsam mı? Yok çıkarmayayım."diye, düşünüp
"Emre'nin çalıştığı bardan geliyorum."dedi.

Gözleri iri iri açılan Nilgün Hanım"Ne! Kızım delirdin mi ne barı?Abla kardeş beni öldürmek mi istiyorsunuz?Önemli dediğin iş bu muydu?"

Mira derin bir nefes verip
"Evet,anne buydu.Bundan daha önemli iş mi var?Emre'nin ne yaptığını,ne haltlar karıştırdığını ,nasıl adamlarla görüştüğünü öğrenmek için yaptım.Bize hiçbir şey anlatmıyor,gidip yine başına bela açacak."

"Bula bula bu çözümü mü buldun?"

"Emre'nin beni tanımaması gerekiyordu .Yaptığı şeyleri araştırdığımı öğrenirse iyice zıvanadan çıkar, hiçbir şey anlatmaz.

"Mira yaptığın şey mantık dışı."

"Tamam saçma bir fikirdi ama başörtülü bir kadın olarak çalıştığı yere gidemezdim.Başka bir kadın kılığında da gidemezdim.Bir takım yerlere erkek olarak girip çıkmak daha kolay.
Elif'le magazin dergilerine bakıyorduk.Makyajla kadınların ne kadar değiştiğini falan konuşuyorduk.Ben, makyaj bildiğin kimlikte sahtecilik dedim.Elif'te doğru söylüyorsun birtakım tekniklerle bambaşka birine dönüşüyorsun, dedi.Benim aklıma da bu fikir geldi."

Nilgün Hanım sinirli bir nefes verip "Muhteşem fikir(!)Yaptığı şeyleri öğrensek bile Emre sanki bizi dinleyecek mi?Burada birkaç komşudan başka kimsemiz de yok.Hüseyin amcana da Emre'yle ilgili konuları söylemeye utanıyorum artık.Adamın da başı Emre yüzünden belaya girecek diye."

"Napalım anne?Emre bizi dinlemeyecek diye kendi hâline mi bırakalım? Kimle görüştüğünü,ne yaptığını öğrenirsek ona göre de bir önlem alırız en azından.Dediğin gibi kimsemiz yok, ben de kardeşime sahip çıkmaya çalışıyorum."

"Tabii ki kendi hâline bırakalım demiyorum ama seninde başına bir şey gelecek diye korkuyorum."

"Anneciğim sakin ol ben başımın çaresine bakarım.Neyse ben üzerimdekileri çıkaracağım."diyen Mira odasına doğru yürüdü.

Nilgün Hanım arkasından "Seni bir daha bu mağara adamı tiplemesinde görmek istemiyorum."diye söylendi.

Mutfaktaki Naciye teyze "Nilgün, ocağa koyduğun su büngüldüyor."diye seslendi.

"Tamam anne geliyorum."

Mutfağa giren Nilgün Hanım Naciye teyze için nane çayı demledi.
Naciye teyze merakla "Bayakleyin gapı mı çaldı?Çocuklar mı gelmiş?"

"Evet anne Mira gelmiş."
"Ben yine su dökmene gidiyim,yaz günü bilem nasıl üşüttüm bilmim.Tuvalette yatılı galacam bu gedişatnan."

Koridora çıkan Naciye teyze aralık duran odanın kapısından Mira'yı gördü.Mira henüz üzerini değiştirmemişti.Şaşkınlıkla biraz da korkarak odaya yaklaşıp içeri girdi.Yan profilden gördüğü kız bir anda kendinden tarafa döndü.

Gözleri kocaman açılan Naciye teyzenin kalbi hızla çarpmaya başladı.Bastonunu kaldırıp "Hırkız! Hırkız girmiş, Nilgün! Burda bir gıl yumagı hırkız var.Koş da gelll!"

Mira hızla başına inmek üzere olan bastondan kurtulup "Babaanne sakin ol benim Mira."dedi telaşla.
Daha çok korkan Naciye tezye "Abaavvv Mira'yı yemiş gıl yumagı, kızımın sesi içinden çıkıyir."derken Nilgün Hanım hızla odaya girip"Anne sakin ol, hırsız değil, Mira o."dedi