"Jolene? Hoelang zoek je al naar die draak?"
"Geen idee, 2 of 3 jaar al?"
Als versteend blijf ik staan. Is het dan zo moeilijk om die te vinden?
"Euhh, is dat ei dan zo goed verstopt?"
"Neen, ik heb gewoon die deur nooit open gekregen."
Mijn mond gaat open en maakt een oh geluidje. Dan voel ik iets trillen in mijn zak. Ik voel en in mijn hand verschijnt mijn mobiel. Wauw, ik wist niet dat ik die nog had. Ik open het bericht.Heeyy, Alys,
lang geleden. We missen je allemaal, ook Amber. Haar kunnen de niet berijken. Kom je alstublieft nog eens langs. We zullen op je wachten xxx
Jullie besties !!! Lora, Lara, Alice en Marissa xxx
Ik laat een traan. Ik mis ze zo hard. Met trillende handen neem ik het mobiel vast en begin ik te typen.
Heey besties,
Ik mis julllie zo erg, ik zal zo snel mogelijk proberen langs te komen. Maar momenteel gaat dat niet lukken. Ik zit euhh... ergens. Amber, ik mis haar ook. Ik weet niet waar ze is. Maar ik breng haar terug! Dat beloof ik.
Jullie Alys xxx
Langzaam druk ik op verzenden. Ik zucht langzaam.
"Kom je nog, waar bleef je. We moeten verder."
Ik veeg de tranen van mijn gezicht.
"Ja, sorry, ik kom." Zeg ik vlug.
Snel loop ik achter haar aan. We komen aan de top van een berg. Het uitzicht is fantastisch, hier zouden we aan kunnen wennen. Hier zou Amber met plezier vanaf boarden. Ohh Amber, waar ben je?
Zonder dat ik het door heb dwaal ik van Jolene haar spoor af en wandel ik de bergen in. Diep in gedachten verzonken wandel ik tegen een muur op.
"Auw!" Pijnlijk wrijf ik over mijn hoofd. Ik kijk op en zie een deur, een zeer grote deur. Het is eerder een poort. Het is een grote witte poort met zeven gaten erin.
"Één voor elke edelsteen." Fluister ik voor mezelf.
"Alys? Alys!" Hoor ik iemand roepen. Ik draai mij om en zie Jolene staan.
"Oh sorry, ik ben er niet bij vandaag."
"Nee, dat zie ik, je hebt de poort gevonden zie ik."
"Ja, ik denk het."
"Hoe krijgen wij hem open?"
"Met de edelstenen."
Ze kijkt verbaasd naar mij op en ik glimlach naar haar. Ik haal mijn edelstenen uit mijn zak en bekijk ze aandachtig. Ook de gaten missen mijn scannende blik niet. Dan probeer ik een edelsteen in een gat te passen. Als plots de gaten licht beginnen te geven. Elk in een andere kleur en die kleuren zijn dezelfde kleuren als die van de edelstenen. Elke edelsteen pas ik in bijpassend gat. En al rap zijn mijn edelstenen al opgebruikt.
"En de resterende edelstenen?"
"Die..."
"Heb ik!"
Langzaam draaien wij ons om en zien we twee schaduwen tevoorschijn komen. Langzaam stapt één iemand uit de schaduw.
"Amber??" Vraag ik verschrikt. Ik kijk haar aan. Haar eens zo mooie blonde haar is donker zwart geworden, haar groene ogen die ooit zo fel sprankelden zijn dof en grijs geworden. Ze heeft een donkergroen pakje aan met zwarte botjes en haar haren zijn gewoon los. Droevig kijk ik haar aan.
"Amber..." fluister ik nog eens.
"Lang geleden, Alys."
"Wat komen jullie doen?"
"Dat ei halen." Antwoordt ze. Verschrikt kijk ik achter achterom naar de deur.
"En nog iets anders..." zegt de tweede schim. Ook die schim stapt uit de schaduw en een tweede bekende gezicht verschijnt voor mijn ogen.
"Jayce?"
(Vroeger was het Emile als je de oude versie nog gelezen hebt van boek één.)
"Heey Alys."
Hij slaat zijn arm om Amber heen.
"W..wat komen jullie dan nog doen?" Vraagt Jolene angstig.
"Haar doden." Klinkt het uit zijn mond terwijl hij naar mij knikt. Ik slik een paar keer.
"Daar wist ik niks van Jayce?"
"Neeh, dat heeft hij alleen tegen mij gezegd."
"Dat vind ik oneerlijk."
"Ik niet hoor!"
"Wat?!?"
Bedenkzaam bekijk ik het ruziënde stel. Waarom zou Die stomme engel niks tegen Amber zeggen? Dan zie ik een zak op de grond liggen. Een flikkering komt ervan af. Ik laat de wind waaien tegen de zak en de zak rolt langzaam naar mij toe. Ik doe de zak open en zie de edelstenen. Ik plaats ze in hun gat en de poort gaat open. Langzaam sluipen ik en Jolene naar binnen. In het midden van de kamer staat een glazen pilaar met een satijn rode kussen erop. Op dat kussen ligt het ei. Het ei is half Roze en half Blauw. Ik kijk er verwondert naar. Jolene zie ik grijnzen. Dan hoor ik een knal.Doeiiii xxxx
JE LEEST
DragonBlood 2
AdventureMen zegt dat somige levens door de tijd met elkaar verbonden zijn. Door de oude roep die over de eeuwen heen weerklinkt. Het Lot. Lees eerst deel 1 anders snap je het niet.