Suçluluk | Draco Malfoy

20. SUÇLU?

___________________________

Adrian beni zar zor odasına getirdi. Ne kadar kaçmaya çalışsam da başaramadım başaramazdımda. Çok yorgundum. Adrian beni yatağa oturtturdu ve birkaç şey sordu.

Adrian: Draco ile aranızda birşey var mı?

Y/N: Yok.

Adrian: Cedric ile?

Y/N: Yok. Neden soruyorsun?

Adrian: Oliver ile?

Y/N: Aptal mısın! O benim abim gibi.

Adiran: Bilmiyorum artık. Her neyse, ben seni buraya getirdim çünkü birşey söylemek istiyorum.

Y/N: Çabuk söylede gideyim. Beni merak etmişlerdir.

Adrian: Benimle çıkar mısın?

Aslında böyle birşey bekliyordum ama şuan biraz şaşırmıştım. Adrian ile olmak istemiyordum çünkü onun yanındayken kendimi güvende hissetmiyordum.

Gerçi taciz edildiğim birisinin yanında kendimi nasıl güvende hissesebilirdimki.

Adrian: Evet?

Y/N: Bak Adrian.. Çok üzgünüm ama ben senden hoşlanmıyorum.. Kusura bakma. Gerçi bak. Ama neyse anla işte cevabım hayır.

Adrian: Son kez soruyorum, benimle olacak mısın? Olmayacak mısın?

Y/N: Ben burada senin bilmediğin bir dil konuştuğumu zannetmiyorum Adrian. Cevabımı duydun şimdi izin ver gideyim.

Hızla ayaklanıp gidecekken Adrian beni kolumdan tuttu. Çok sert tutmuştu acıyordu. Çekiştirmeye çalıştığım içinde kızarmıştı.

Adrian: Bunu sen istedin Y/n. Şimdilik git. Ama sonra olacakların suçlusu sen olacaksın.

Söylediği şeyi umursamadan odadan çıktım ve odama doğru ilerledim.

___________________________

Oda'ya girdiğimde herkesin korku ve telaşı yüzünden anlaşılıyordu. Sıçtığımın farkındaydım. Adrian ile olduğumu söylemeyecektim. Gereksizdi zaten.

Pansy: Neredeydin? Çok merak ettik seni.

Y/N: Kütüphanedeydim sonrada babamın yanına gittim. Neden ki?

Draco: Kütüphaneye baktık!

Y/N: Demek ki güzel bakamamışsınız. Ya da ben orada yokken bakmışsınızdır.

Tom: Ben söylemiştim. Burası Hogwarts, başına ne gelebilir en fazla?

Draco yanıma geldi ve sarıldı. "Y/n çok korktum. Bir daha böyle yapma."

Y/N: Giden sendin.

Draco geri çekildi. Birşey söylemeden Mattheo'nun yanına oturdu. Bende yatağıma oturdum. Çok yorulmuştum.

Pansy: Bu halde seni bulamayınca hepimiz çok korktuk. Şuan yorgun musun?

Y/N: Evet. Dinlenmek istiyorum. Ama siz burada kalabilirsiniz ben uyurum.

Tom: Olmaz küçük hanım sen uyu dinlen biz gidelim.

Mattheo ve Pansy beni öperek odadan çıktılar. Draco banyoya gitti. Bende umursamayıp yattım ve gözlerimi kapattım.

___________________________

Sabah kalktığımda Draco yoktu büyük ihtimalle dersteydi. O da benim yüzümden derslere girememişti. Girsin yazık çocuğa.

Yatakta doğruldum ve dün içemediğim ilaçlarımı içtim. Banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım. Üstüme rahat birşeyler giyip dışarıya çıktım kütüphaneye gittim. Ve karşıma ilginç bir kitap çıktı. Hemen onu alıp masanın üzerine koydum oturdum ve kapağını inceledim.

Ruh Emicilere Hakim Olma: Azkaban'ın Gerçek Tarihi

"Ruh emici" ilk defa duyuyordum ilgimi çekmişti o yüzden incelemeye başladım.

Kitapta; Mattheo beni göl'e götürdüğü gün yani Pansy ile tanıştığım gün ağaçların orada gördüğüm siyah karanlık uçan şeyin fotoğrafı vardı.

"Ruh Emiciler insanların en güzel anılarıyla beslenirler. Onları durdurmanın tek yolu Patronus büyüsüdür. Bu büyüyü yapmak için en mutlu anıyı hatırlamak gerekir."

İçim biraz ürpermişti. Gerçekte gördüğümde korkutucu gelmemişti ama fotoğraflarda korkutucuydu. Fotoğraflara biraz daha göz attıktan sonra canım sıkıldı ve bahçeye çıkmaya karar verdim. Elma ağacının oraya gittim ve ağaca yaslanıp otrudum. Bahçede sadece 4-5 kişi vardı diğer herkes dersteydi.

Ağaca yaslandım. Gözlerimi kapattım ve birşeyler düşünmeye başladım.

Adrian yıllardır beni nasıl tanıyor olabilir?

Draco beni gerçekten seviyor mu?

Annem Kim? Nerede? Öldü mü?

Derken yavaş yavaş herkes çıkmaya başladı bende hemen büyük salona koştum çünkü öğle yemeği yenilecekti. Slytherin masasına oturdum diğerlerinin gelmesini bekledim.

Yemekler önümüzde belirmişti çabucak yemek yemek istiyordum. Ama diğerlerini beklemeliydim. Kafamı büyük ve görkemli giriş kapısına çevirdim.

Kapıdan ilk önce Blaise girdi. Sonra Tom hemen arkasından Mattheo ve Pansy. Gözlerim Draco'yu arıyordu ama diğerlerini gördüğümede sevinmiştim.

Pansy beni görünce koşarak yanıma geldi ve sarıldı. Yaralarım acıyordu ama bu sarılmanın verdiği mutluluğu yenebilecek kadar değil. Bende karşılık verdim ve oturduk. Mattheo yanağımı hafif sıktı göz kırpıp oturdu.

Mattheo: Ee bugün daha iyi misin prenses?

Y/N: Evet, iyiyim.

Blaise: Sen yinede yorma kendini. 1 ayın var daha.

Tom: Y/N'nin dinlenmesine 1 ay çok fazla istese 1 haftada iyileşecek.

___________________________
631 KELİME

BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZİ BELİRTMEYİ,

OY VERMEYİ UNUTMAYIN.