Fuck This University

Chapter 15

Chapter 15

Louie

"Ano ba pakawalan ninyo ako dito!!" rinig na rinig ko ang sigaw na nanggagaling sa isang babaeng hinang hina ang boses habang minumulat ko nang dahan dahan ang mga mata ko.

Maliwanag ang paligid pero hindi ko alam kung nasaan ako, wala ang pekeng langit, wala ang pekeng bituin kundi ang isang bubong na halatang gawa sa metal. Walang kesami ang bahay.

Nilibot ko ang tingin ko at nakita si Lucas at Joela na magkakapit ang kamay habang walang malay. Hindi naman sila kalayuan sa akin. May mga kasama rin kaming iba rito na estudyante rin, walang malay 'yung iba at ang iba naman ay nanghihina pa tulad ko.

Hindi rito nakaactivate ang ipinagbabawal sa amin o ang parang bomba na nasa loob ng tainga namin.

"Good morning everyone." napatingin ako sa paligid pero halatang wala roon ang nagsasalita. Halatang galing ito sa isang system.

Nakita ko naman na iminulat na ng lahat ang kanilang mga mata pati narin sila joela and lucas. Tumingin akong muli sa system nang may nagsalita ulit galing dito.

"I want to explain this game that you need to pass. Remember, you need to survive. Only 3 people will survive in this game. No one is your friend if you need to survive. If you want to see again your family, cut your fucking friend off.  You have to kill them if gusto mong makasama sa tatlong makakaligtas sa round na ito." napakagat nalang ako sa labi ko.

Shit! hindi ako papayag na mawala pa ang dalawa kong kaibigan. Sila nalang ang meron ako sa demonyong university na ito. Please I don't want them to be killed and I don't want to lose them.

"Have you ever heard the game named 'among us?' 'yon ang tawag sa larong ito. Among us" lahat kami ay nakikinig. "Three impostor and they need to kill the 17 crewmate. If ever na napatay na ang 17 na crewmate the 3 impostor will survive, and if ever the one crewmate see a crime and report it, the reporter will survive and the impostor will be killed." nawala na ang nagsalita kaya napatingin naman ako sa mga kaibigan ko.

Halata sa mata ni Joela ang takot habang si Lucas naman ay pinapakalma si Joela pero matalim ang titig nito sa malayo.

"It's okay joela, we will survive this game and leave in this fucking hell, okay?" kahit nanginginig ang boses ko ay nagawa ko pa siyang pakalmahin. Tumango naman siya at tumayo. Sumunod nadin ako sa pagtayo.

"5"

Huminga ako nang malalim.

"4"

Kahit kinakabahan ako ay hindi ako nagiisip ng negative.

"3"

We will survive.

"2"

We will leave in this hell.

"1"

We need to survive.

"You are crewmate"

"Ano?" napatingin ako sa mga kaibigan ko.

Nanlulumo ang mata ni Joela, alam kong dahil lang ito sa takot kaya dali dali ko siyang hinila para makaalis sa kinatatayuan namin. Sumunod naman si Lucas, 20 tao kami rito at hindi ko alam kung sino sa kanila ang impostor kaya mas mabuting lumayo nalang kami rito dahil delikado.

Tumakbo kami sa madilim na lugar at dinala nalang kami ng paa namin sa isang bakanteng kwarto. May baril, May kutsilyo, Itak, at mga bagay na maaring pambrutal na pampatay.

Mabilis na kinuha ni Lucas ang isang mahabang itak. Inabot niya sa akin ang isang baril at maliit na kutsilyo naman kay Joela.

Binitawan ni Joela ang kutsilyo at agad naman itong pinulot ni Lucas.

"You need this, protection lang naman natin, hindi tayo pwedeng mamatay. Normal ang patayan dito sa lugar na ito kaya 'wag kana makulit Joela, you need to prove that you deserve to survive, Please take this." hinalikan niya sa labi si Joela at inabot ang kutsilyo sa kamay ni Joela.

Kahit hindi maari ay napangiti nalang ako. Amoy na amoy ko na 'to. Alam kong may secret relationship 'tong dalawang 'to.

"Panagutan ninyo ang ipinakita ninyo sa akin! we need to survive and you need to explain the meaning of the kiss!" napatawa nalang si Lucas sa sinabi ko.

"We're-" I cut joela's word.

"Not now, you need to explain this but later. We will survive and doon mo na ipaliwanag. Doon niyo na ipaliwanag" tumingin ako sa kanilang dalawa.

They're cute.

Saglit na pumunta sa pinto si Lucas at doon umupo. Napaupo naman kami ni Joela sa isang gilid. Hindi ko alam kung ilang oras kami magiging ganito dahil wala namang sinabing time na need para masurvive ito. Basta ang nasa isip ko. Paano namin maililigtas ang sarili namin sa ganitong sitwasyon.

Napatayo ako ng marinig na may babaeng sumisigaw malapit sa kinaroonan namin. Nakakatakot ang sigaw niya dahil halata sa boses nito ang labis na sakit na nararamdaman.

Pinatay ko ang ilaw na malapit sa akin para makaligtas sana pero huli na ang lahat. May isang babae na ang nakapasok at kapit kapit nito ang ulo ng isang babaeng tumutulo pa ang dugo. May kapit siyang isang mahabang itak na mas mahaba pa sa itak na hawak ni Lucas. Kumikintab din ito sa labis na talim.

Hindi ko alam kung paano siya nakapasok at wala narin ako sa tamang katinuan para hanapin pa ang dahilan dahil ang nasa isip ko nalang ngayon ay delikado kami.

"3 crewmate?" she asked.

"Leave!" sigaw ni Joela kaya napatingin sa kanya ang babae, dali dali namang tumakbo sa harapan namin si Lucas para humarang.

Nakaramdam ako ng takot sa maaaring mangyari kaya ako nalang ang humarang sa harapan ni Lucas. This two will survive and if ever na hindi ako makasurvive. At least sana magkaroon sila ng magandang buhay sa labas ng lugar na ito. Love story na nabuo sa lugar na ito and patuloy nilang ipagpapatuloy sa loob ng napakarami pang taon sa labas na mismo ng lugar na ito.

"Acting like a super hero, do you think you can kill me with that fucking gun?" napatawa siya, napansin niya pala ang baril na hawak ko kanina pa. Hindi ito nakatutok sa kanya pero subukan niyang magsimula. Tatama ang lahat ng bala nito sa katawan niya.

"Do you think you can kill me with that fucking itak?" tinaasan ko pa siya ng kilay bilang paghahamon.

Napatawa naman siya.

"Takbo!" binitawan niya ang ulo ng babaeng kapit niya at agad na itinutok sa leeg ko ang itak na kapit niya. Hindi ako nakagalaw habang si Lucas at Joela ay nasa pinto na. Napahinto rin sila ng makita ang itak na kaunti nalang ay kikitil na sa buhay ko.

Tumingin ako sa kanila at nagsenyas na umalis na. Humindi naman si Joela at tumakbo papalapit sa akin pero pinigilan siya ni Lucas.

"We need to go, love" sa boses palang ni Lucas ay halata na ang kaunti nalang ay papatak na ang luha sa kanya.

Tumango ako kay Lucas at napansin ko ang luha sa mga mata nila. Napapikit nalang ako habang nakita silang papalayo sa akin. Nagpupumiglas si Joela pero pinilit parin siyang ilabas ni Lucas.

Kasabay nang pagsara ng pinto ang pagpatak ng luha ko.

______________End of this chapter.