KIŞ AŞKIM

2.BÖLÜMDEN KESİT.

Gittikçe karanlığa gömülüyordum. Her şey tam tersiydi. Etrafım o kadar siyahtı ki tek beyaz nokta uzaklarda bir yerdi.  Kaçıyordum. Nefes nefese kalmış bir şekilde korkak bir şekilde kaçıyordum. Arkamdan gelen siyah takım giymiş maskeli insanlar peşimdelerdi. Sokağın köşesini döndüğüm de çıkmaz sokağa girmiştim. Her şey tam tersi değildi belki de. Beni takip eden ve hiç bırakmayan şansızlığım peşimi bırakmamıştı. Ve sokağın çıkmazındaydım.  Taa ki bir el elini uzatana kadar. Tanımadığım bir yüz hatlarına sahip gergin hatları olan bir yabancıydı.  Gökyüzü gözlerine bulaşmış bir adam.

...

Gözlerimi açtığımda üzerimde bir ağırlık hissettim.  Üstüme 3 kat battaniye örtülmüştü. Yavaşça kalktım. Amerikan mutfak tarzında bir evdi. Mutfaktan sesler geliyordu.  Elime heykel bir biblo aldım ve yavaşça yürümeye başladım. Parmak uçlarımın üzerinde yürürken kafamı sert bir şeye çarptım.  Kafamı kaldırdığım da karşımda yüz hatları tanıdık olan bir yabancıyla göz gözeydim. O anın refleksiyle çığlık atmıştım.

...

Kaşları çatık bir şekilde uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Üstüme bakındığımda gerçekten bir uzaylı gibi görünüyordum. Kıyafetlerim değişmişti. 2 katım kadar olan pijamalarla dolanıyordum. Gözlerine baktığım da dejavu yaşar gibi olmuştum. Gözleri.. Bana dejavuyu yaşatan gözleriydi. Maviye bulaşmış gözleri ..

...

''Kimsin?''

Diye sordum.  Sesim bulanıktı. Rüyanın etkisindeydim. Kâbusta olabilir. Kahve hazırlıyordu sanırım. 2 tane fincan aldı eline ve kaynayan suyu fincanlara döktü. 

''Poyraz.''

Dedi. Sesi benimkinin aksine güçlü ve pürüzsüz çıkmıştı. Derin bir nefes alı ve kahvesinden bir yudum aldı. Gözleri derin ve uzaktı. Kâbusumda ki insanların aksine çok uzaklardan ve derinlerden gelen bir ses tonuydu. Tıpkı gözleri gibi...

———————————————————-

Uzun bir süre sonra bölüm yazabildik. Ama 2.bölümün daha uzun olabilmesi için biraz daha yazmaya karar verdik. O yüzden 2.bölümden bir kesit geldi. Teşekkürler.. :)