I CAN SEE YOU (Speak Now Series #1)

Prologue

PROLOGUE:

" Bitawan mo ako!"

I said habang hinihila ko ang aking braso mula sa kanyang pagkakahawak. Ngunit mas lalo itong humigpit habang hinihila ako palayo sa maraming tao.

" Deli!" rinig ko pang tawag sa akin ng mga kaibigan namin.

Nang makarating sa parking lot ay mahinang naitulak niya ako sa pintuan ng kanyang itim na kotse. Sinalubong ko ang kanyang mga tingin na ngayo'y tumatagos hanggang sa kaibaturan ng aking kaluluwa.

" Ano bang problema mo? Bakit mo ako hinila palayo sakanila?" I pointed where we came from.

" What if makasense sila ng tungkol sa atin dahil sa ginawa mo? Pano kapag nalaman ni Missy?"

"Fuck Missy!" he respond.

" What?"

" Pwede bang yung tungkol na lang muna sa atin ang pag-usapan natin dito? Stop mentioning Missy here."

" Really? May balak ka pa palang pag-usapan 'to?" I said.

Pinagtaasan ako nito ng kilay bago inilagay ang kanyang dalawang kamay sa kanyang beywang. He looks so frustrated right now but he's trying to controlling himself to stay calm.

" You've been so distant from me these past few days, and then you'll act like that? Kung umakto ka kanina ay parang hindi mo ako iniwasan at hindi kinausap ng ilang linggo." I said frustratingly.

"Do you want to know why I've been avoiding you lately?"

Unti-unti siyang lumapit sa akin dahilan kung bakit ako nacorner sa kanyang kotse. Hindi ko makitaan ng emosyon ang kanyang mukha dahilan kung bakit ako kinabahan.

" I've been controlling myself sa mga pwede kong magawa dahil alam kong laro lang ang lahat ng ito para sayo Cordelia."

" What are you talking about?"

"This entire situation are so fucked up. Cordelia, I was aware that I had never wanted this."

" Kung ayaw mo pala, eh bakit nag suggest ka pa na gawin natin 'to?"

" Because I don't have a choice!"

Iniwasan ko ang kanyang mga tingin at ibinaling ito sa ingay na aking naririnig mula sa bukana ng parking. Nandun ang mga kaibigan namin, hinahanap kung nasaan kaming dalawa.

" Umayos ka ng tayo mo. Paparating ang mga kaibigan natin." bulong ko rito.

" And so? Hayaan mong malaman nila kung anong meron sa ating dalawa Cordelia."

Ibinalik ko ang aking paningin sa kanya. Pinagtaasan ko siya ng kilay bago itinulak ang kanyang dibdib, ngunit hindi siya tuminag. Papalapit na ang ingay ng mga kaibigan namin kaya't mas lalo ko pa siyang itinulak. Napaatras na siya kaya't pinigilan nito ang aking mga kamay na akmang itutulak siyang muli.

" Let's end this. Kung nahihirapan ka ay mas mabuti pang tapusin na lang natin 'to." I said.

" Cordelia."

" Tapusin na natin 'to Raden. Bago pa tayo tuluyang makasakit ng ibang tao."

---

A/N:

Nothing in this story is true; it is a work of FICTION. All names, events, characters, settings, and situations are pure inventions of the author's imagination. Any similarity to real people, alive or dead, or to an actual events is purely coincidental.

Expect that this story may contain typographical, grammatical, spelling, and other errors. Let's respect authors and readers here and recognize that plagiarism is a crime. Enjoy reading, then :)

-AstridCyne