Won't Stop Loving You Under The Moonlight.

CHAPTER 2

CHAPTER 2

"Kuyaaaaa! gising na!" bulyaw nanaman nitong si yamika.

"Ano nanaman ba? ang ingay ingay mo psh." saad ko rito at nag talukbong uli.

"No way! kuya may pasok tayo?" saad nanaman muli nito.

"Wala tayong pasok yami, umayos ka ha" saad ko naman nito pero sadyang matigas talaga ang ulo eh‚ hinila na maman nito ang kumot na pinang talukbong ko saakin.

"Huy kuya! sabing may pasok! iiwan kita diyan ano ano?!" bulyaw naman nito at tila bang seryoso talaga.

Bumangon na ako at minulat ang mga mata ko para na rin harapin siya "Fine, sige nga sabihin mo anong araw ngayon?"

"It's monday kuya and late na ako sa first day of class and fault mo to!" sigaw nya naman sabay alis sa silid ko.

Tf! yama kakapuyat mo talaga to kahahanap sakaniya eh, ayan tuloy hindi mo namalayang monday na, agad na akong bumangon at nag tungo sa cr upang maligo.

"Huy kuya bahala ka diyan! iiwan na kita late na'ko!" bulyaw ni yamika saakin sa banyo.

At talaga bang iiwan ako nito? humanda siya saakin mamaya at baka masasakal ko siya kiddin' "Huy!" 'to talagang kapatid ko isa nalang talaga at baka makalimutan kong kapatid ko 'to.

"Bahala ka diyan huli na ako!" huling sinabi nito bago ko marinig ang pag bukas ng pinto.

"Huy tol? alam mo bang may mga new students dito?" saad ng kaibigan ko.

"Who?" saad naman nitong isa.

"Tf sabaki?! seriously? asa-kun said na new students! So paano niya malalaman ang name diba?! kung hindi kaba naman kinulang sa utak" bulyaw ko sakaniya.

"Oh daddy chi-" Bago pa makapag salita ang mokong na 'to ay binatukan ko na siya. "Grabe ka naman tol, walang personalan oh" saad niya naman at nangamot pa.

After ako iwan ni yamika syempre nag madali na ako and buti nalang talaga di pa ako late, maybe may kasabwat siya sa mga tropa ko, lagi naman pag nalaman ko talaga kung sino sakanila 'yun baka ibitay ko sila.

"N-nga pala bro yung about sa ano" pag agaw pansin ni sabaki.

"What?" tinaasan ko siya ng kilay, at akmang mag sasalita pa 'to nang dumating na ang prof namin.

Syempre nag discuss lang din siya, at hindi pa nababanggit yung about sa mga new students ng bumulong 'tong si sabaki.

"Dude, mukhang hindi pa papasok mga new students ah?" saad nito.

"As if may pake ako bruh." saad ko naman sakaniya at bumalik na sa pakikinig saaming prof.

Nag di-discuss si prof ng hindi ko inaasahan na makita ang isang pamilyar na tao, pero hindi ako sigurado dahil nakatalikod 'to. tatayo na sana ako ng biglang banggitin ni prof ang about sa mga new students.

"Okay, so marami sainyo ang nag tatanong about sa mga new students or transfers no? Hindi pa sila makakapag start ng pasok saatin ngayon dahil nakiusap ang parents nila na kung pwede bigyan pa sila ng oras dahil nga mahihirapan silang mag adjust at yung iba sakanila ay inaasikaso pa ang business ng parents nila or kanila mismo." paliwanag niya saamin

Natapos na nga ang klase namin at hanggang ngayon iniisip ko parin ang mga nakita ko, so paano naman siya mapupunta rito? eh umalis na sila ah, Kinuha ko ang lumang litrato namin bago sila umalis sa probinsya at hinipan ang alikabok rito. "Ilang taon na rin ah, nasaan kana kaya ngayon, buwan?" saad ko sa sarili at niyakap pa ang larawan namin noon.

Hanggang ngayon iniisip ko parin kung bakit nung paalis sila tsaka lang siya umamin. hanggang ngayon pala-isipan parin saakin ang tunay na ugali niya at hindi rin ako sigurado kung totoo ang mga sinabi niya saakin, pero nababasa ko sa mga mata niya na hindi siya nag sisinungaling o hindi niya kaya gawin ang bagay na yun. kaya nag titiwala ako sakanya at hahanapin ko siya para na rin makapag paliwana siya sa mga tanong na bumabagabag saakin.

Sa tuwing tumitingin ako sa buwan napapangite ako nito, kahit na umalis kayo noon, pag tumingin ako sa buwan naaalala na kita. gusto ko malaman kung asan ka ngayon kung ayus ka lang ba? kung may umaapi ba sayo, naniniwala naman ako na hindi ka mahinang babae eh, alam ko na malakas ka.

Natigil ako sa pag iisip ng bigla na lamang akong dalawin ng antok. Once matapos ko ang college life ko, hahanapin talaga kita hindi lang sa lugar na 'to, buwan.

Nagising na lamang ako sa isang bulyaw, i know it's my sister nanaman.

"Kyahhhh ampogiiii!" tili nito.

Tumayo na ako saaking higaan at agad siyang sinilip "Ano nanaman ba yan?" saad ko rito at nag kibit balikat pa.

"Mind your own business kuya" saad nito at itinuon nanaman ang paningin sa tv.

'To talagang si yamika hindi sumasagoy ng maayus, Hindi ko alam saan nag mana 'to ang sarap talagang ihagis no? "Okay, bahala ka." saad ko sakaniya at bumalik na saaking silid upang mag handa saaming pag pasok.

"Kuya!" katok ni yamika sa pintuan ko.

"Ano nanaman ba 'yan psh?" saad ko rito at muling nag kibit balikat.

"May balita kana ba sa buwan mo, kuya?" saad nito at tinignan pa ako sa mga mata na agad ko ring iniwasan at sinagot siya.

"Wala pa eh, hindi ko alam kung bakit dito ako sa mismong lugar natin nag sisimula eh umalis na nga sila dito diba." saad ko sakanya at umupo aa kama ko.

"Well kuya? i suggest if i-try mong i-search aa social media yung name niya?" saad nito na ikinangite ko naman.

Kinuha ko ang cellphone ko at agad na sinearch ang pangalan ni buwan, ngunit walang lumabas. bakit kaya? "Walang lumabas, yami." saad ko rito na agad niya namang ikinalapit.

"Ha? tingin nga! impossible naman na lumang tao si ate buwan kung wala siyang social media account diba?" saad nito na tila ba curious parin kung bakit walang social media si buwan.

Ako kasi mismo nag tataka kung bakit hindi niya manlang ako hinanap diba? or hindi niya manlang ako kinamusta o sinulatan manlang. Hindi ko alam pero andaming tanong ang bumabagabag saakin na kahit ako mismo ay gusto ng kasagutan.

▼•▼•▼•▼•▼•