Won't Stop Loving You Under The Moonlight.

CHAPTER 7

CHAPTER 7

Napapa-isip ako ngayon dahil si mama ay masyado nang abala, at kapag may pumunta sa bahay namin ay pinag i-stay niya kami sa aming kwarto hindi ko alam kung bakit, ayoko muna mag isip ng kung ano-ano ngayon dahil busy ako sa acads. Gusto ko na mataas ang makuha kong score at grades. Para may maipakita ako kay buwan.

"K-kuya!" tawag ni yamika at utal-utal pa.

"Bakit?" saad ko rito.

"Wala lang gusto lang kitang tawagin" baliw talaga 'to kahit kelan kitang nag ri-review ako ang epal psh.

"Nag ri-review ako yumi, wala akong time para sayo tssk." saad ko rito.

Kahit kelan ka talaga eh, napaka epsi mo sa buhay ko yumi, kung hindi lang kita kapatid tinapon na kita. Paano ako makakapag focus kung may magulo sa tabi ko diba? tssk. May napansin nanaman akong pamilyar na babae sa gilid ng library‚ is she reading? oh damn yama isn't it obvious? nasa library nga tapos hindi nag babasa? tssk.

Tinaasan ko ng kilay si yumi upang puntahan ang babaeng pamilyar saakin sa gilid ng library, ngunit hinarang ako ni yamika. "What sis?" tanong ko rito na ikinailing nya.

"Huy kuy-" tinakpan ko ang bunganga nito.

"Nasa library tayo‚ so shut up yamika." saad ko rito na ikinairap nya.

Nag lakad na ako papunta sa gilid kanina ngunit ang hindi ko inaasahan ay wala na rito ang babae, tssk si yamika talaga napaka epsi sa buhay ko nakakainis. Lumabas na ako ng library dahil umiinit ang ulo ko sa kapatid ko, nagulat ako ng may tumawag sa phone ko na agad ko namang sinagot.

"A-anak wag muna kayo umuwi ng kapatid mo rito." saad naman nito na ikinataka ko.

"Saan kami uuwi ngayon mama?" tanong ko rito, pero bakit?

"Kahit saan anak, pero wag lang dito." saad nito at may ipinahabol pa. "please anak? wag dito okay? babye na." saad nito at ibinaba ang tawag.

"At saan naman kami tutuloy?" tanong ko sa sarili.

"Uy pre anyare?" tanong ni sab sa gilid ko.

Pasulpot-sulpot talaga 'to.

"Pwede bang sainyo muna tumuloy si yumi?" saad ko rito.

"Bakit dude?" tanong nito at kumain ng chips.

"Dahil ayaw kami pauwiin ni mama, gusto kong malaman ang dahilan. kaya gusto kong pumunta mamaya saamin." saad ko rito.

"Sige pre." saad nito.

"Sige salamat ah, gusto ko malaman kung anong nangyayari sa bahay ngayon."

Nasa pintuan pa lamang ako ay may naririnig na akong pag tatalo.

"Ano kaba naman stella?! bakit mo inaangkin ang mga anak namin?!" sabi nung kung sino man sa loob, pero hindi ko maintindihan?

"Wala nga saakin ang mga anak nyo!" sigaw naman ni mama, pero hindi ko maintindihan anong meron?

"Anong wala?! diba nung pinatatakas palang sa mansion ang mga anak namin ay sayo na binigay?!" bulyaw ng isang babae.

Sino sila? bakit andito sila? anong kailangan nila kay mama?

"Wag mo kami gawing tanga stella! alam namin na buhay ang mga bata, ano ba stella?! natanggap mo na yung pera diba? asan na yung mga anak namin!" bulyaw uli ng babae.

"Wala nga saakin ang mga bata! namatay sila! mga anak ko ba ang tinutukoy nyo?" saad naman ni mama.

"Mga anak?! seriously stella! baog ka! wag mong ipag damot saamin ang mga anak namin dahil kami ang tunay na magulang nang mga bata!" sigaw nung lalaki at nag simula na ngang humagulgul si mama.

"A-akin nalang sila parang awa nyo na. n-napamahal na sila saakin." saad naman ni mama na ikinataka ko.

"Seryoso kaba?! dugo't laman namin sila ano satingin mo?! parang pusang pinamimigay lang?!" sigaw naman ng babae.

Tahimik lang akong nakikinig sa pinto ng may tumawag saakin. it's yamika. nag panic na ako dahil bumukas ang pinto at nakita nila ako.

"Ano ba yamano?! sinabi ko dibang h'wag kang uuwi dito?! bakit ba ang kulit mo!" sigaw ni mama.

Hindi ko na alam ang nangyayari, natatakot ako na hindi ko maintindihan sa tinig ni mama.

"S-sya ba ang isa sa anak namin?!" sabi nung baba.

Napa-upo na si mama at humagulgul ng iyak. Wala na akong maintindihan sakanila ang tanging bumabalik balik sa isip ko ang salitang 'ANAK'. hindi ko na maintindihan ang nangyayari. gusto kong ipaliwanag nila pero paano?

"A-anak?" sabi nung isang babae.

Agad akong tumakbo paalis sa pintuan dahil sa wala na akong maintindihan, so all this time? niloloko lang kami ni mama. hindi ko na alam ang gagawin ko basta natatakot ako. Nagulat ako ng may isang lalaking humampas saakin ng baseball bat sa likod ko.

"A-anong kailangan niyo?" bulyaw ko rito. marami sila, hindi ko sila kakayanin paano na ako?

"Ikaw diba ang nawawalang anak? sinasabi ko na nga ba at ikaw yun hindi ako nag kakamali." saad nung isang lalaki.

Kaninong anak? hindi ko maintindihan? ayun ba ang tinutukoy ni mama kanina? Hindi na ako makapag isip ng maayus ng lahat sila ay pag hahampasin ako ng tubo at baseball bat, wala akong ginawa kundi ang indahin ang mga 'to.

"T-tama na! sabihin niyo ang kailangan nyo!" sigaw ko sakanila na ikinatawa naman nila.

"Ano satingin mo saamin? mukhang pera? ang kailangan namin ay mamatay ka!" sigaw naman saakin ng isa.

"P-pero bakit ako?!"

"Bakit ikaw? simple lang dahil nahanap kana ng parents mo ikaw na ang gagawing taga pag mana, paano naman ang boss namin na nakasama nila pagblaki?!" sigaw nung isang lalaki.

Hindi ko sila maintindihan, anong ako ang taga pag mana? impossible wala akong maintindihan sakanila. gustong gusto ko mabuhay kaya wag naman sana. ayokong matapos ang buhay ko ng hindi ko pa nahahanap si buwan. kahit ngayon lang oh masilayan ko lang ang mukha niya masaya na ako, hindi ako handang mamatay dito. paano na ang kapatid ko? paano na siya? paano niya malalaman ang totoo? mali naman ata sila nang taong hinanap eh.

"B-baka nag kakamali kayo. h-hindi nga ako 'yun! at isa pa namumuhay lang kam-" hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang biglang banggain ako ng sasakyan nang isa sa kasamahan nila.

Gusto ko pang malaman ang lahat, ayokong matapos ako sa ganito. may mga sinabi pa ang mga 'to ngunit hindi ko maintindihan. at unti-unti na ngang dumilim ang kapaligiran.

▼•▼•▼•▼•▼•