Gölgelerin Beyaz Elçisi

-GİRİŞ-

"Gölgeyi ne oluştur? Tahmini ve mantığa uygun iki cevap; ölü ruhlar veya karanlık düşünceler. Eğer ölü ruhlar olduğunu düşünürsek peşimizden bir an olsun ayrılmayan ve bize takıntılı ruhlar sayesinde güçlü oluruz. Mantığa aykırı oluyor böyle. Benim bu hayatta tanıdığım üç insan var ve üçü de ölü değil. Bu durumda gücün takıntılı ruhlar sayesinde olmadığına kanaat getirdim. Bu da sana kapat olsun Delphi.

Gel gelelim karanlık düşüncelere... Bir gölgeyi oluşturmanın en kolay yolu kötü düşünce ve ruh hali sayesinde gerçekleşir. Gölge, insan ruhunda kara bir leke gibi büyür, gelişir ve en sonunda bir insana dönüşebilecek kadar olgunlaşır. Lakin eğer kişinin büyüklüğünü ve zekasına ulaşırsa yeni bir birey doğar. Güç sahibi de güçsüz kalır. Evren veya Tanrılar fazla güç istemezler ve birisi ya da bir şey gereğinden fazla güçlendiğinde güç ruhtan ayrılmak zorunda kalır. Çıkarılacak dersler basit; kendini bil, haddini asla aşma, her şeyin fazlası zarar falan filan.

Şimdi gelelim bu karanlık düşüncenin ta kendisi olan kişilerin  nasıl kontrol altında tutabileceğimize ve eğer kontrol edemezsek doğabilecek..."

Kafasını uzun saatler sonucu mürekkeple doldurmuş olduğu parşömenden kaldırdı ve keskin bakışlarını cama dikti, kaşları çatıldı.

Yavaş ve sessiz olduğunu düşündüğü bir şekilde sandalyesinden kalktı.

Bu his farklıydı. Farklı bir karanlık hissediyordu. Çok farklı bir sesin rengi vardı zihninde. Farklıydı, çok farklıydı. Uzun yıllardır sadece dört sesin rengini hissetmişti fakat şuan da hissettiği renk bambaşka bir şeydi. Herhangi bir ruhun olup olamayacağını düşündü fakat hayır, ruhların rengi olmazdı ve tapınakta uyanık olan tek kişi olduğundan emindi.

Beyaz, uzun ve kemikli ellerini mosmor halkların sardığı gözlerinin hızasında kaldırdı. Elinin önünde üç adet siyah, küçük gölgeler yuvarlak halini aldı, gölgeler yollarını biliyormuşcasına yola düştüler. Belirli işaretleri vardı, onun gönderdiği bu gölgeler onları uyandırdığında bir kere kafalarına vurursa almaları gereken mesaj tehlikede olduklarıydı.

İşaret parmağında takılı olan siyah yüzüğü kontrol etti ve odasından ayrıldı. Karanlığın esir aldığı koridorlarda hem sert hem sessiz olan adımlar ile yürümeye başladı. Her adımında karanlık onun için ayaklarının altından çekiliyor, geçmesi için yol veriyor, onu selamlıyordu.