wrong choice.

XIV

Sonunda Draco ve Harry 11 yaşına gelmişti.
Mektupları gelmiş, alışverişlerini yapıp, Hogwarts'ta da Slyhterin evine seçildiler.

-

"Armand, Ben çok heyecanlıyım!" Draco onu çekiştiriyordu.

Armand ona baktı. "Yeni kişilerle çoktan tanıştım! Hepsi çok iyiler..."

Gerisini tabii ki dinlemedi.

Cam kenarına oturmuş, odada arkadaş olan kişileri izliyordu. O normal bir çocukluk geçirmedi. Onları kıskandı.
Gülüşmelerini, sarılmalarını kıskandı. Canı yanıyordu.

"Benim ödevimi tamamlamam lazım, Draco yardım eder misin?"
Draco gülümseyip onayladı. Armand onu kıskandı ama belli etmedi. Ayağa kalkıp odadan kendini attı.

Yolda giderken ki kişileri umursamamaya çalıştı. Koşarak kullanılmayan kızlar tuvaletine geldi. Tuttuğunu fark ettiği yaşlar akmaya başladı.

#Efendimss# Slyhterin’in ona verdiği yılan, ona doğru kaydı. İsmini Ery koymuştu.

#Canım yanıyor, Ery... Hemde çok...# Armand saçlarını tutup çekti. Yılan, küçük ustasını korumak istercesine sardı.
#Bu... Bu duygu da ne?# Ery’e geri tısladı.
Ery mırıldandı. #Kıskanıyorsun efendim, ama bunu kabul etmeyeceğine eminim# Armand sustu.

Ery devam etti. #Kendini kapatma-#

#SUS! Seni duymak istemiyorum.# onun gücü etrafa yayıldı. Ery başka tarafa doğru uçtu.

#BEN BUNLARI YAPMAK İSTEMİYORUM!# Armand’ın sihri’nin doruğuna çıktığını Ery hissedince dehşete kapıldı.

#Lanet olsun, dünyayı yok edecekss# Fate beklemediği bir anda ona fısıldadı. "Profesör Quirrell’e git, o Voldemort, Hayat kısa süre de olsa onu bağışlayıp ruhlarını birleştirecek! Zaman yok hızlı ol!" Panikle bağırdı.

-

Tanrılar en önemli şeyi unutmuştu; Bir çocuk için yaşadıkları fazlaydı.

Onlara ders verdi. Dikkatli olmayı, onun bir çocuk olduğunu hatırlattı.

-

Zaman Tanrısı, zamanı durdurmayı başardı. "B-başardım..." Sihir Ana rahat nefes verdi. Yeal onlara baktı. "Bu kaçınılmazdı, bu yüzden bunu kabul etmedim. Umarım Ölüm ve şu suratsız herif onu sakinleştirebilir. Kıskançlığı ve bastırdığı tüm duyguların acısını hissediyorum."

Jennie kıkırdadı, "Güzel gösteri, bunu olay yerinden izlemek istiyorum." Şarap’ından son yudumu alarak dedi. Orada olan tüm Tanrı'lar ona bağırdı. "JENNİE, BURAYA GEL!" Fakat Jennie üst dünyadan çoktan ayrılmıştı.

-

#Voldemortss# Ery hızla onun vücuduna sarıldı. "S-sen..."

#Zamanım yok, dünya yok olmak üzere!# O sırada zaman dondu. Sadece ikisi hareket edebiliyordu.

#Anlıyorum, Zaman’ın sihrini hissediyorum.#

İkisi de koşturmaya başladı. #Burası...#

Sihrin kaynağına baktı. #O BİR ÇOCUK MU?!#

Ölüm çıkageldi. "Anlatacağım ama bil diye söylüyorum. Ruhun affedilmedi. Sihir Ana bir seferlik dedi."

"Bir seferlik eski vücuduna geri dönecek, Armand’ı durduracaksın." Ölüm onun anlına dokundu, Hayat ve Ölümün gücüyle Tom Marvolo Riddle geri döndü.

Tom hızla ona koştu. İçinde sihir dalgası hissetti. Tanrılar olmalı diye düşündü. "HEY, ARMAND BANA BAK!"  Bağırdı. Armand başını ona çevirdi. "Merlin’in sakalı, en azından hâlâ bilinçli..." Diye mırıldandı.

"Bana bak, sakin ol, oraya geliyorum. Sana yardım edeceğim." Ona yaklaşmaya başladı fakat Armand büyüsünü ona doğrulttu.

"Buraya. Gelme." Tom iç çekti, elini iki yana kaldırdı. "Gelmiyorum. Senle konuşmak istiyorum. Sana yardım edeceğim, söz veriyorum."

Armand hiddetle başını salladı, gözleri yaşlı bir şekilde. "İstemiyorum! LANET TANRILAR VE İNSANLAR GİBİ BENİ KULLANACAKSIN!"

Jennie dünya’ya geldi, tuvaletlerin arkasında saklanarak keyifle onları izledi. Ne de olsa o yıkım Tanrısıydı, onun için zevkliydi.

Tom ne yapabileceğini ölçtü. Sihir Ana ona fısıldadı. "Ona büyün üstünden yemin et." Eh, ona guvenmekten başka çaresi yoktu zaten.

"Ben Lord Slyhterin aka Tom Marvolo Riddle namı değer Voldemort, sihrim üzerine yemin ederim ki senin üzerinde hiçbir art niyetim yoktur. Sadece konuşacağım, öyleyse öyle olsun..."

Sihir odaya yayıldı. Armand, fark etmeden boşluğuna geldi. Sihir Ana insan şekline geçip, ona dokundu. Armand sakinleşti, kendini yorgun hissediyordu.

Tom az önce tüm dünyanın yükünü omuzlarından salmanın rahatlığı ile nefes verdi. Oğlana yaklaştı, onun boyuna eğildi. Saçını karıştırdı, ona gülümsedi.
"Aferim, küçüğüm-" Armand ona sarıldı.

Kim bilebilirdi ki? Tanrılar hata yapmıştı. Bu çocuğun üstünde, kurtarılmayı bekleyen dünyanın yükü vardı.

Jennie saklandığı yerden çıktı. Sakince Armand’ı kucağına aldı, kendi sihrini onun üzerine saldı. Armand büyü sayesinde mayıştı ve uyuyakaldı.

Tom iki Tanrıya döndü. "Bana açıklamanız gereken bir sürü şey var."

(Not:
Bölüm, can sıkıntısı sonucu ve The Daily of the İmmortal king izledikten sonra ki gazla yazılan bir bölümdür.

Kaffam güzeldi yani KDKDKKXKDKDK umarım fazla saçma ve sıkıcı olmamıştır.)