Unicode
"တကယ်တော့လေ.."
အားလုံးအတွေးကိုယ်စီဖြစ်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကလူတွေဟာ ဆူးရဲ့အသံကြောင့်
သူမကို အကြည့်ပို့လာကြသည်။
"အစ်ကိုဆယ်ဂျုံးတို့က လာကြတော့မှာမဟုတ်ဘူး"
စေ့စပ်ပွဲကိုသတို့သားလောင်းမလာဘူး
ဆိုတာဟာ ဘယ်လောက်တောင်
စိတ်ဆိုးဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ
ဒါပေမဲ့ ပြောပြနေတဲ့ ဆူးရဲ့မျက်နှာဟာ ပျော်ရွှင်မှုကိုဖုံးကွယ်ထားသလိုမျိုး..။
"ဘာကြောင့်တဲ့လဲ"
ဒေါသထွက်နေသော်ငြား လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန်
လေသံအေးအေးနဲ့ဆူးကိုမေးတဲ့ ဦးလေးကင်ကိုကြည့်ရင်း သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်လေးကိုချယ်
ပြန်ချလိုက်မိတယ်...သူများမိသားစု ဒေါသထွက်စရာကိစ္စရှိနေတဲ့ အချိန်မှာ အလိုက်မသိလို့မရဘူးလေ။
"တကယ်တော့...သမီးအစ်ကို့ကို မယူချင်လို့
အစ်ကိုနဲ့တွေ့ကတည်းကအကြောင်းစုံကိုပြောပြပြီးသွားပြီ..အစ်ကိုကလဲ နောက်ဆုံးတော့ လက်ခံပေးခဲ့ပါတယ်
အဖေစိတ်ဆိုးမှာသိပင်မဲ့ သမီးဘယ်လိုမှ အဲ့အစ်ကိုကိုချစ်လို့မရဘူး အဲ့တာကြောင့်ပါ.."
တုန်ရီရီဖြစ်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ကြောက်ရွံ့နေရှာတဲ့သူမ
စားပွဲအောက်ကနေ တုန်ရီနေတဲ့ သူမလက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်..
ဝမ်းသာပင်မဲ့
ဝမ်းနည်းနေပြန်တယ်....ဒီမိန်းကလေး အများကြီးအဆူခံရတော့မှာ။
"ကဲ..အားလုံးကြားတဲ့အတိုင်း စေ့စပ်ပွဲဆိုတာ မရှိတော့ပါဘူး....ကင်ဂျီဆူး အားလုံးကိုတောင်းပန်ခဲ့
ပြီးရင် ငါ့စာကြည့်ခန်းထဲဝင်ခဲ့.."
ရေခဲထက်အေးစက်နေတဲ့ ဦးလေးကင်ရဲ့အသံနဲ့
ဟန်မြစ်မှာရေစီးနေလိုမျိုးကို မျက်ရည်တွေစီးကျနေတဲ့ဆူးဆိုတဲ့
မိန်းကလေးကြားမှာ
ပတ်ချယ်အနေခက်လိုက်တာပြောမနေပါနဲ့တော့...
ဆူးဘာကြောင့်ဒီလိုတွေ အရူးထလဲဆိုတာကို သိချင်နေတဲ့ စိတ်ကလဲထိန်းမရ...
"တကယ်သွားမလို့လားဆူး...မင်းအဖေ ဒေါသထွက်နေတာနော်"
ကြွရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို တောင်းပန်စကားဆိုလို့အပြီး လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်က စာကြည့်ခန်းဆီ
သွားဖို့ရာ ဟန်ရေးပြင်နေတဲ့
ဆူးကြောင့် ပတ်ချယ်ဟာ မနေနိုင်စွာ မေးလိူက်သည်။
YOU ARE READING
SUNISY(Sunflower+Daisy)
Fanfictionရူဘီဆိုတာ ကပ္ပတန်သိပ်မြတ်နိုးရတဲ့ အမျိုးသမီး..... ပုံစံတစ်မျိုးလေးနဲ့ ပြန်လာပါပြီဗျာ ဒီတစ်ခါဇာတ်လမ်းလေးက 1970sလောက်က စစ်မေကပ္ပတိန်မလေးနဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းပေါ့လေ... ရေးချင်နေတာကြာခဲ့ပြီနည်းနည်းရှေးကျတဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ရေးမှာဆိုတော့အမှားပ...
