Amore § Sebastian Stan

0.6

"sana hayalindeki işi verebilirim"

"nasıl?..."

oyunculuktu benim istediğim meslek,yoksa tanıdığı ajanslardan birine beni mi sokacaktı,yoksa marvel studios ile mi çalışacaktım,tanrım hayali bile mükemmel

"ikinci sezon çekiliyor biliyorsun,benim asistana ihtiyacım var,yani yardımcıya,yanlış anlamazsan"

"yardımcım yok mu?"

"onlar işlerimle ilgileniyorlar,sen biraz daha kişisel bir kısımda olursun eğer kabul edersen,hem hayalin bu değil mi,güzel bir teklif bence?"

"bu iş büyük bir iş bay stan,yani yapabileceğimi düşünmüyorum açıkcası,batırmak istemem"

sebastian elimi tutmaya bırakıp arkasına yaslandığında bir şeyler mırıldanmıştı ama duymam bile imkansız gibiydi,zar zor duymuştum

"yine bay'a döndük"

"ne dememi istersiniz pardon size?"

duyacağımı düşünmediği için afallamıştı cümlesini cevapladığımda

"artık komşu olduğumuza göre ve tanıştığımıza göre,benimde sana valeria dediğime göre"

"sebastian,demem gerek değil mi?"

"daha uygun"

bu çok ilginç geliyordu,sebastian,seb,sebby,seboş?

"pekii..."

"teklifimi lütfen değerlendir ve detaylarını öğrenmek istediğinde bana söyle"

açıkcası bu işin business kısmında olmayacaksam,ne yapacaktım,yoksa...?,neyse düşünmek istemiyorum

"tam olarak,bay sebastian stan,sebastian,bu işte ne yapacağım"

"sana iş kısmında olmayacaksın dedim,yani şey kısmında olacaksın,işten önce ve sonra ve iş boyunca"

"bütün gün mü yani?"

"sayılır"

bu mükemmel,kölen oluyorum resmen,hadi alnıma sebastian stan'in kölesi yazdırmaya gideyim

"peki ne yapacağım"

"sabah erkenden ben uyanmadan önce evime gelip her sabah uğraştığım karışım içeceği yapmanı ve kahvemi yapmanı istiyorum"

bunları kendisi rahatlıkla yapardı,resmen parayı nereye harcayacağını bilmiyor gibi,bir se kahve makinesine kahveyi atmak için bir asistan tutsun kendine

"bunlar ilginç şeyler,yani sizin günlük yaptığınız şeyler bunlar,bir asistana ihtiyaç duymanız ilginç"

"iş maillerime bakarsın ve işe benimle gelirsin"

"ve?"

"ben işteyken bana kahve yaptırırsın"

cidden anlamıyordum,bunları yapan insanlar vardı

"sette bir sürü insan var"

"bunları senin yapmanı istiyorum ama valeria"

neden ben ki?

"anlamadın değil mi?"

"gerçekten anlamadım"

bunu kabul etmeliydim,çok gereksiz şeylerdi bunlar,cidden gereksizdi ve boştu,oyuncağı gibi yanında gezecektim öylece