"valeria,valeria lütfen bayılma"
cidden dünya dönüyor gibiydi,ama bu sefer dönüşünü gerçektende hissediyordum ve bu benim midemi bulandırıyordu
"kusacağım sanırım"
"lütfen üstümüze kusma"
"merak etme binlerce dolarlık kombinine kusmam"
"bu yüzden dememiştim,her neyse"
chris sol eli belimin sol tarafındaydı dengede durmam için destek oluyordu,sağ eliylede sağ elimi tutuyordu
"valeria başını sabit tut"
"cidden,cidden midem bulanıyor"
"şuraya kusabilir misin?"
"bitkileri öldürmek istemiyorum"
"yoksa arabama kusacaksın"
bitkiler ölebilir,onun milyon dolarlık arabasına kusmam büyük bir zarar bana,doğa ana affet beni
ilerdeki çimenliğe eğilip dizlerimin üstüne çöktüm,öne doğru eğilip başımı çimenliğe yaklaştırıp kusmaya başladım,bu iğrençti ve garip bir pozisyonda duruyordum,chris'in eli başımın arkasındaydı,önüme gelen saçlarımı arkada toplayıp tutuyordu,ne kadar ince bir adam ama
bu kombini berbat ettiğim için üzgünüm,eteğim,senden çok özür diliyorum,böyle bir şekilde ölmeni istemezdim
"bitti mi valeria?"
"kusamıyorum..."
"yeteri kadar kustun demek ki"
chris saçlarımı bıraktığında rüzgar saçlarımı önüme getirmişti,chris kollarımın altından tutup beni yerden kaldırdığında sırtımı göğsüne yasladım
"iyi misin?"
"çok yorgunum"
"serumun etkisi buymuş ya zaten,yarın ilaçları içmezsen bayılabilirsin"
pek problem değildi,bayadır bayılmıyordum,ama bayıldığın yerin önemi ve kimin yanında olduğun çok önemli,eğer yalnız ve beton bir yerdeysen kafanı vurursun ve kimse seni farketmeden bir süre uyursun
chris yere oturduğunda bacaklarımı uzatıp başımı göğsüne yasladığımda bacaklarını iki yanıma açıp uzatmıştı,saçlarım yüzüne geliyor olmalıydı ki her otuz saniyede bir saçımı yüzünden çekiyordu
"uyumayacaksın değil mi valeria"
başımı omzuna yasladığımda ellerini belime koymuştu,sırtımı sanki bir dağa yaslamış gibi hissediyordum,bu mükemmel bir histi,güvende gibiydim
"valeria lütfen kendini bırakma,cidden burdan kalkamayız"
"hiç halim yok,yürüyecekte,konuşucakta..."
chris yavaşça arkamdan kalkarken bedenim bir boşlukta gibiydi,tam arkaya doğru düşecekken omuzlarımdan tutup beni dik tutuyordu,bir elini sırtıma koyup diğer elinide dizlerimin altından geçirdiğinde artık uçuyordum,beni kucağına almıştı
kolumu omzuna atıp gözlerimi açık tutmaya çalıştım
"çok zor değil mi,böyle kafan yerinde değilken uyanık kalmaya çalışmak"
"hiç sarhoş olmamıştım,cidden etkisi baya kötüymüş"
"uyuyabilirsin"
chris yürümeye başladığında sarsılıyordum,sanki bir beşikte gibi uyumak için güzel bir yerdi kolları
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amore § Sebastian Stan
Fanficüniversite için new york'a taşınan genç kız bir adam ile karşılaşıp tanışmasıyla tüm kaderi tekrardan yazılır,ilişkilerinde bir sürü engel vardır ama birbirine ulaşmak için her şeyi yapmaya hazırdılar...
