"လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က ငါရုပ်ရှင်မြို့တော်ကို သွားခဲ့တယ်။ စန်းရှန်းရန်က လောလောဆယ် အဲ့ဒီမှာ ရုပ်ရှင်ရိုက်နေတယ်လို့ ကြားတယ်။" ကျီဖန်ယင်းက ကြုံရာကျပန်း နေ့စဉ်အကြောင်းအရာများကို ပြောနေသကဲ့သို့ "ငါအဲ့မှာ ရုပ်ရှင်တစ်ကားရိုက်နေတာ သိတယ်မလား"
"..."
"စန်းရှန်းရန်က ငါ့ဆီ ချဉ်းကပ်လာဖူးတယ်ဆိုတာလည်း နင်သိတယ်မလား။" ကျီဖန်ယင်းက ရွှင်မြူးသောအသံဖြင့် "ဒါပေမယ့် ဘာလို့လဲဆိုတာ သိလား"
ကျီရှင်းရှင်းသည် နောက်ဆုံးတွင် သူမ၏ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။ သူမသည် အထင်အမြင်သေးစွာ လှောင်ပြောင်သည် "နင်ကမှ ငွေကြောင့် သူ့ဆီ အရင်ချဉ်းကပ်တာမဟုတ်ဘူးလား။ သူက နင့်ကိုငြင်းခဲ့တာလေ။"
"ဒါဆို သူကအဲ့လိုပြောခဲ့တာပေါ့။" စန်းရှန်းရန်က ဇာတ်လမ်းတစ်ဝက်လောက်သာ ပြောပြခဲ့တာကို ကျီဖန်ယင်းက မအံ့သြပေ။ "ငါ အဲ့အကြောင်းတွေကို မပြောတော့ဘူး နောက်ပိုင်းမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပဲ ပြောပြမယ်။ အင်း... နင်ပြင်သစ်ကို ပြန်ရောက်ပြီးမှ သူက နင့်ကို အကုန်ပြောပြခဲ့တာမလား။"
"..."
ကျီဖန်ယင်း တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်သည်။ "ဟုတ်တာပေါ့၊ သူနောက်ပိုင်းမှာ ငါ့ဆီ ထပ်ချဉ်းကပ်လာသေးတယ်။"
"..."
"ဘာလို့လဲလို့ မမေးတော့ဘူးလား" ကျီဖန်ယင်းက ကျီရှင်းရှင်းကို အပျော်သဘောဖြင့် နှိုးဆော်လိုက်သည်။
"သူဘာလို့ နင့်ဆီ ချဉ်းကပ်လာတာလဲ" ကျီရှင်းရှင်းသည် အသံအက်အက်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"သေချာပေါက် နင့်ကြောင့်ပေါ့။" ကျီဖန်ယင်းသည် ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး "သူ့စကားနဲ့ဆို ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ နင့်အတောင်ပံတွေချိုးပြီး လှောင်အိမ်ထဲမှာထည့်ဖို့ ငါ့အကူအညီကို လိုချင်တယ်။"
"အဲဒါကြောင့် နင့်ဆီချဉ်းကပ်တယ်ပေါ့။" ကျီရှင်းရှင်းက လှောင်ပြောင်လိုက်သည်၊ "ငါနင့်ကို မယုံဘူး။ သူငါ့ကို နင်နဲ့ စာချုပ်ချုပ်ခါနီးအခြေအနေထိတောင် ရောက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ပြောပြဖူးတယ်။"