Ep5:រាត្រីដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន

408 69 8
                                    

ខ្ញុំភ្ញាក់ក្រញ៉ាងនៅពេលបានឃើញផ្ទៃមុខរបស់លោកម្ចាស់នៅជិតមុខរបស់ខ្ញុំខ្លាំងពេក។ខ្ញុំព្យាយាមសសុលខ្លួនចេញពីរង្វង់ដៃលោកម្ចាស់ធ្វើមុខភ័យៗគិតពីការយល់សុបិន្តអម្បាលមិញ
«....»
«យើងឲ្យឯងត្រៀមខ្លួនឯងត្រៀមហើយឬនៅ?»
ផ្ទៃមុខស្លេកៗមិនបានញុាំបាយពេលមួយថ្ងៃរបស់ខ្ញុំញញឹមឡើងហើយហក់ទៅចាប់ដើមដៃលោកម្ចាស់ទាំងស្នាមញញឹម
«លោកម្ចាស់ឲ្យខ្ញុំចេញពីនេះហើយមែនទេ?»
ខ្ញុំហាក់មានសង្ឃឹមប្លែក។លោកម្ចាស់បង្ហាញស្នាមញញឹមលាក់គំនួចដាច់ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្ញុំព្រលែងដៃចេញវិញភ្លាមៗខ្ញុំមិនមែនល្ងង់ឯណាគ្រាន់តែឃើញបែបនិងខ្ញុំដឹងបាត់ទៅហើយថាយ៉ាងណានោះ
«គិតជ្រុលពេកមិនល្អដល់ខួរក្បាលទេនាយតូច»
លោកម្ចាស់ដាក់ដៃអង្អែលមុខខ្ញុំថ្នមៗ
ឬមួយក៏លោកម្ចាស់ឲ្យខ្ញុំត្រៀមខ្លួន....ដេកជាមួយគាត់?
«លោកម្ចាស់ចង់ធ្វើអី?»
ខ្ញុំងាកមុខចេញពីការឈ្លានពានរបស់លោកម្ចាស់កំណាចដោយមិនខ្លាចរអានិងរឿងបន្តិចទៀតឡើយ
«យើងចង់ធ្វើខ្លួនជាម្ចាស់ទាសកររបស់យើងឲ្យពេលលេញ»
Skip!!!(ទុកឲ្យអេដមីនចូលនិយាយរៀបរាប់ម្តង)

វេកាសវាចាចប់ក៏ចាប់ភីតផ្តួលទៅលើគ្រែថ្នមៗលើកនេះគេរាងថ្នមជាងលើកមុន
ចំណែកភីតគេបានធ្លាក់ជាប់ក្នុងការល្បួងរបស់វេកាសហើយគេនៅស្ងៀមឲ្យវេកាសធ្វើតាមចិត្ត
«ភីត~~~»
«....»
ភីតឱនមើលមុខរបស់វេកាសដែលពេលនេះគេកំពុងនៅផ្នែកខាងក្រោមរបស់ភីត(ត្រកៀក)
ភីតត្រូវបានវេកាសសន្តំពេលនេះគេលេងដឹងខុសលេងដឹងត្រូវហើយគេបង្ហើបត្រកៀកបន្តិចដើម្បីឲ្យវេកាសងាយស្រួលសម្រាតខោដែរជារបស់ទើសទេងចេញពីខ្លួនភីត។
ពេលនេះដងខ្លួនរបស់ភីតមិនមានអ្វីបិទបាំងទាំងអត់ភីតលេបទឹកមាត់មួយក្អឹកត្រៀមខ្លួនទទួលយករឿងដែលនិងកើតឡើងនៅពេលខាងមុខ
«ហ្អឹម~~~»
វេកាសបញ្ចេញសម្លេងតាមបំពង់កខណៈពេលដែរគេកំពុងថើបជញ្ជក់ដើមទ្រូងរបស់ភីតយ៉ាងជក់ចិត្ត
«ហ្អឹម...អ្ហា~~~»
ភីតផ្ងើយខ្លួនទៅលើដោយភាពស្រៀវស្រាវ។អណ្តាតវេកាសហាក់មានជីវិតមួយរំពេចន៍បានលិឍចុងដោះរបស់ភីតយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ
«ឈប់ៗនេះខ្ញុំកំពុងធ្វើអី?»
«ឯងកំពុងឡើងឋានសួគ៌ជាមួយយើង»
វាចាចប់វេកាសក៏ចាប់លើត្រកៀកភីតឡើងហើយបញ្ជូលវត្ថុរឹងមុាំរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងរន្ធតូចតឹងៗរបស់ភីតយ៉ាងលំបាកលំបិនព្រោះនេះជាលើកទីមួយរបស់ភីតដែលឲ្យគេលុកលុយបែបនេះ។
«អ្ហាស!ឈឺ!ឈឺលោកម្ចាស់»
ភីតញោចខ្លួនខណៈពេលដែលវេកាសបុក
បញ្ជូលវត្ថុរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងរាងកាយនាយតូចភីត
វេកាសដោយមិនចង់ឲ្យមានសម្លេងឮខ្លាំងគេក៏ថើបបំបិទមាត់ភីតបណ្តើឯត្រកៀកធ្វើចលនាបណ្តើ។គេធ្វើចលនាម្តងយឺតម្តងលឿនតាមល្បឿនសម្លេងថ្ងូររបស់ភីត
«លោកម្ចាស់ខ្ញុំទៅលេងរួចហើយ»
ភីតប្រើកម្លាំងចុងក្រោយស្រែកប្រាប់លោកម្ចាស់ល្មបហើយក៏បាត់មាត់ស្ងាត់ឈឹងទៅ
(នេះបើសិនអ៊ុំវេកាសឲ្យបាយភីតញុាំឲ្យឆ្អែតសិនចាំធ្វើអត់សមមុខដល់ពាក់កណ្តាលទីអាក្អូនតូចមិនទាន់ទន់ទៅវិញផងរន្ធក្តាមរលំបាត់)
«ហ្សឹត....»
វេកាសចាប់កាន់វត្ថុរឹងៗចេញពីរាងកាយភីតទាំងមិនអស់ចិត្ត
«អន់យ៉ាងនេះតែបន្តិចក៏សន្លប់ស្តូក»
(នែកអ៊ុំវេកាសបើឲ្យបាយកូនខ្ញុំឆីបាយបន្តិតហាស់កូនខ្ញុំស៊ូជាមួយអ៊ុំឯងដល់ព្រឹកក៏ថាបានមិនគេឆីបាយផងឲ្យគេទ្រាំដល់ប៉ុណ្ណាទៀត?)

ទាសករស្នេហ៍: Season1Where stories live. Discover now