sicacik sarildi bana: seni tek başına bırakmak istemiyorum ama önemli bir dersim var uyanınca mesaj at bana olur mu pamuk şeker (08.34)
pamuk şeker: gunaydin hyunjin (10.43) kahvalti icin tesekkur ederim cok sey hazirlamissin
sicacik sarildi bana: günaydın pamuk şeker afiyet olsun annem gitmeseydi o sana daha güzellerini hazırlardı ama şansına küs benim kahvaltıma kaldın
pamuk şeker: cok guzeldi| icine sevgi mi koydun acaba| hayatimin en ama ennnnn guzel kahvaltisiydi cok ciddiyim inandin mi
pamuk şeker yazıyor...
sicacik sarildi bana: inandım sana inanmamak çok zor çünkü sen yalan söylemezsin
pamuk şeker: hihim evet
sicacik sarildi bana: evet yalan söylemeyen biri olduğun için hadi bana dün olanlari tam olarak anlat o an seni daha fazla zorlamak istemedim ama endişelendim yanına geldiğimde her yer birbirine girmişti ve sen o dağınıklığın ortasında oturmuş ağlıyordun
pamuk şeker: ya soyledigimde bu muydu yani dersin o yuzden bos verelim hem
pamuk şeker yazıyor...
sicacik sarildi bana: hayır pamuk şeker konuyu değiştirmek yok
pamuk şeker: uff peki konuyu degistirmek yok
sicacik sarildi bana: evet anlat bana şimdi olayı
pamuk şeker: sey ben dun nasil anlatsam cok utaniyorum
sicacik sarildi bana: pamuk şeker seni yargılayacak son kişi bile değilim bunu bil olur mu
pamuk şeker: biliyorum...| aglayacagim| ev arkadasim yonelimimi ogrenmis sey ben onun boyle birisi olacagini tahmin etmemistim
sicacik sarildi bana yazıyor...
pamuk şeker: o bana dokunmaya kalkisti ve ben kacmaya calistim igrencti igrenc hissettim ben o dokunmasin diye ne varsa ona attim ve sonra cidden kafasina atmak istememistim ama vazo kafasinda kirildi o da beni duvara ittirip bogazimi sikti sonra sen geldin arabanin sesini duyunca hemen kacip gitti
sicacik sarildi bana: felix
pamuk şeker: hyunjin inandin mi bana inan lutfen yalan soylemiyorum dokunmaya calisti bana kacmak istedim igrencti cok acitti canimi
görüldü
pamuk şeker: hyunjin inan lutfen| inan bana|
___
"Çok mu acıttı canını?"
Elindeki telefona ağlayarak bakan Felix titreyen elleri ile güvendiği kişinin ona inanmadığını düşünerek kendine eziyet çektirirken duyduğu sesle mesaj yazan parmakları birden durdurmuştu. Kırmızıya boyanmış gözlerinde içinde dolup taşan yaşları akarken, başını hızlıca çevirip kapının eşiğinden ona bakan siyah saçlının bakışlarına karşılık vermişti.
Hyunjin oradaydı, gözlerindeki şefkat ve sevgi ile ona bakıyordu. Uzun zaman sonra oldukça uzak olduğu bu hisleri değer verdiği birisinden görüyordu.
Hyunjin oradaydı çünkü Hyunjin ona inanıyordu.
Uzun boylu genç ağlayarak ona bakan küçüğü gördükten sonra yavaş bir şekilde kollarını açarken Felix ağzından kaçan haykırıyışları artık tutmak için bir sebep göremiyordu. Yataktan sarkıttığı ayağı ile oturduğu yerden kalkan küçük genç hızlıca ona açılan kolların arasına girip belki de Minho hyungundan sonra ilk kez değer verdiği birisine gönlünce ağlamış ve sızlanmıştı.
"Çok acıdı! Çok acıttı canımı Hyunjin..."
Hyunjin göğsüne gömülüp ağlayarak sızlanan gencin kafasını iyice kendisine yaslamış ve o ağlarken tek bir ses bile çıkarmadan tüm yakarışlarını dinlemişti. Tek bir kötü söz ve bıkkınlık ifadesi bile içinden geçmezken dakikalarca küçük gence sarılmış ve ağlamasına izin vermişti. İçindense ben acıtmayacağım diyordu, ben acıtmayacağım canını.
O gün ikisi de bilmeden birbirlerine olan güvenlerini sağlamlaştırmış ve geleceği şekillendiren en büyük adımlardan birini atmışlardı.
(ฅ•.•ฅ)
herkese selam, nasılsınız
bugün biraz hastanelik oldum ama şu an daha iyiyim o yüzden hemen bölüm paylaşayım dedim 🐻
bu bölümü önceden yazmıştım, o anki düşüncelerim de pek iyi durumda değildi aslında yani beğenmediyseniz belirtmekten sakınca duymayın
saygılı eleştirilere her zaman açığım 🧚🏻♀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
