like there's no tomorrow || choi yeonjun {✓}

0.7

Medyada Jake ve Jungwon var

İyi okumalarrr!!

∆∆∆∆∆∆∆

Bugün, dostlarım.

Bugün, insanlık için küçük ama benim için büyük bir günün başlangıcıydı.

Bugün, dans topluluğunda ilk günümdü Olmayan yeteneklerimi sergileme zamanıydı yani. Tabii kardeşim Jungwon ve abim Jaeyun'a yakalanmadan. Çünkü biliyorsunuz ki öğrendikleri gibi beni o stüdyodan yaka paça çıkarmaları an meselesiydi.

Neyse şu an bunları düşünüp keyfimi kaçırmamam lazımdı. Zaten şu an kaçan bir şey vardı, mesela otobüsüm gibi. Öncelikle bunu düşünerek biraz daha hızlı davransam iyi olabilirdi.

Otobüs durağına doğru adımlarımı hızlandırırken yan taraftan dört tane köpeğin havlayarak üstüme doğru koştuğunu fark ettim.

Bir saniye.

DÖRT TANE KÖPEK ÜSTÜME DOĞRU HAVLAYARAK KOŞUYORDU?

"LAN NİYE KOŞUYORSUNUZ BANA DOĞRU? OĞLUM GİTSENİZE! YA DA KOŞUN ÖBÜR TARAFA, NİYE GELİYORSUNUZ BURAYA??" diye bağırırken daha hızlı yürümeye çalışıyordum. Ben de koşmaya başlasam muhtemelen daha da hızlanacaklar ve de sonum iyi bitmeyecekti çünkü. Ama adımlarımın hızı maalesef ki köpeklerin hızını geçememişti ve gitgide bana yaklaşan havlamalar karşısında şu an üç buçuk atıyordum.

Yani, parçalanarak ölmek istemezdim bence? Hem de dans topluluğundaki ilk günümde. Mesela bugün rezillikten yerin dibine falan girmek istersem o zaman karşıma çıkabilirlerdi bu köpekler, ama önce bi deneyim kazansaydım bari ortamda.

Köpeklerle aramda çok az bir mesafe kalmış ve kulağıma gelen havlama sesleri yükselmişken ani bir hareketle durup arkamı döndüm.

Ve köpeklere karşı çığlık atmaya başladım.

Evet.

Durmuş, üstüme koşan köpeklere doğru çığlık atıyordum.

İşin garip kısmı ise köpeklerin de durmuş ve de gerçekten büyük bir kafa karışıklığı ile bana bakıyor olmalarıydı.

Karşımdaki dört köpek hem susmuş hem de durmuş bir şekilde onlara karşı çığlık atan kıza bakıyorlardı şu an.

Galiba yöntemim işe yaramıştı? Hiç beklemediğin anlarda rakibini şaşırtmak. En sevdiğim yöntemimdi. Ve görünüşe göre köpeklerde de işe yarıyordu.

Karşımdaki köpekler daha fazla cart sesimi duymamak için mi yoksa 'biz deli, bu bizden de deli, topuklayalım necati abi' modunda olduğu için mi bilmem ama çekip gitmişlerdi.

Ben, Oh Jieun. Köpeklere çığlık atarak onları şaşırtıp olası büyük bir faciadan kurtulmuş kız.

Etrafımda bana bakan birkaç kişiyi umursamadan dikelip üstümü silkeleyerek yürümeye devam ettim. Otobüsüm çoktan kaçmıştı bile. Yani bu demek oluyordu ki diğer otobüsü bekleyecektim.

Durağa oturup beklerken telefonumdan galeri temizliği yapmaya başladım. Gelen gereksiz fotoğraflar sinirimi bozuyordu, galerim her zaman temiz ve düzenli olmalıydı.

Ben fotoğrafları tek tek elerken önümde bir beden belirdiğini fark ederek kafamı telefondan kaldırdım.

"Buldum seni."

"Ne?"

"Buldum diyorum, gelmedin hiç. Ben de seni görmemiştim bir daha okulda ama bak, karşımdasın. Kader mi ki acaba bu?" diyip güldü sarışın, uzun saçlı çocuk.