like there's no tomorrow || choi yeonjun {✓}

Yazar Notu

Öncelikle merhabalar

Yine bir hikayemin sonunda
iç dökme ve hikayeyi yazma
sebebimden bahsettiğim yerdeyiz.

Şahsen bir şeyler yazmayı seviyorum.
Ancak genelde itici bir güce ihtiyacım oluyor
Ya da aklıma "Bundan ne güzel hikaye olur!"
dediğim kurgular gelmesi gerekiyor

Bunu yazarken maalesef öyle olmadı.
Tek bildiğim, kendi yaşadığım birtakım düşünceleri
yazıya dökmek istememdi.
Ağır gelmeye başlamıştı çünkü.

Ancak çok ilgi çekici bir konu bulamadım.
Sadece ana fikre sahiptim:
"Hayata bir kere geldiğinin farkına varmış,
ve bu yüzden onu kendine dar etmek yerine
istediği gibi yaşayan birisi"

Bu yüzden gidişat sıkıcı olmuş olabilir
Hatta ben de bazen kendime dönüp
"Çok kötü oldu bu bölüm" dedim onlarca kez
Çünkü fazla normaldi...sakindi...anlamsızdı belki?

Sonra dedim ki,
zaten bu hikaye
tamamen sakin ve
normal bir hayat gibi ilerliyor?
Gidişatın böyle olması da normal?

Sonra dedim ki
ne yazıyorum ben
hdnxhdndhs

Bilemiyorum yani,
Beğenmiş olmanızı
umuyorum sadece

Önceki kitaplarımı okuyan bilir.
Buraya yazdıklarım benim için her zaman
Dönemsel hissettiklerim ile alakalı oluyor
Bu da öyle oldu.

Son bir iki yıldır sağlığım her ama her geçen gün
daha da kötüye gidiyor maalesef ki.
Ve son 5-6 aydır ise o kadar
net hissetmeye başladım ki
bu durumu kendimde.
Bazı geceler, "Ben gerçekten öleceğim sanırım."
diyerek uyudum sürekli
Her uyandığımda "Ölümüme az kaldı galiba."
diyerek uyandım
Çünkü gerçekten insanın kendisinde
sağlık durumunun bu kadar kötü oluşunu
görmesi çok korkutucu.
ve de bir süre sonra
umutsuzluğa düşmesine sebep oluyor.

Sağlığıma kavuşma ihtimalim var bu arada,
sadece azim ve motivasyon lazım bana.
Yani sanırım?
Tamamen geri dönüşsüz
bir şey değil şu anlık
Umarım geç olmadan da kavuşurum
sağlığıma, mutluluğuma, huzura.

Her neyse, böyle düşündükçe
"Ya mutsuzluk, umutsuzluk ve sürekli bir
Şeyleri dert ede ede bu dünyaya elveda dersek?"
diye düşünmeye başladım. Üzücü geldi.

Ne zaman gideceğimizi bilemiyoruz sonuçta.
İster çok sağlıklı olalım,
ister başka bir şekilde.
Bilemiyoruz işte.

Ve

Tek sefer geldiğimiz şu hayatta
başkalarını düşünüp
kendimizi dinlemeden,
istediklerimizi yapmadan
burayı terk etmek üzücü olur.

O yüzden dedim ki yazayım.

Hayatı eğlenerek ve istediği şekilde
yaşayarak geçiren biri yazayım.

Karakter belki kendini öleceğine
inandırdığı için bu kadar rahattı.
Ancak çevresindekilere de bu konuda
ilham olabilecek biriydi. Ki öyle de oldu.
İyileştikten sonra da istediği gibi yaşamaya
devam etti, edecek Jieun.

Yolda birinin kıyafetine iltifat edip
hem onu hem kendisini mutlu edecek,
Karşısına bir fırsat çıktığında "Ya şöyle olursa...?"
diye kafasında felaket senaryoları kurmayıp
fırsatları değerlendirecek,
hayat karmaşasının kendinden değerli olmadığını
fark edip önceliği kendine verecek,
enerjisini düşürenlerle birlikte olmak yerine
sevdiklerini yanında tutacak Jieun.

Kim ne der, ne yapar diye düşünmeden.

Her neyse

Her zaman dediğim cümlelerim ile
bitiriyorum yine notumu

Umarım hikayeyi okurken eğlenmiş
ve de hayatın derdinden, gerginliğinden
az da olsa uzaklaşıp mutlu hissedebilmişsinizdir.

Hayat karşısınıza sizi her zaman çok seven
ve size değerli hissettiren harika insanlar çıkarsın

Mutlu, huzurlu ve sağlıklı kalmanız dileğiyle!

Görüşmek üzere 😌

Küçük not: büyük ihtimalle
yine görüşeceğiz,
ne zaman belli olmamakla birlikte

Adios!