Hoşgeldiniz inci tanelerin, yepyeni bir yolculuğa çıkıyoruz herkes kemerlerini bağlasın!
Medya:Adel hanım 😍
Başlangıç tarihiniz.
Yazarın anlatımıyla;
Küçük kız elindeki elma şekerini heycanla açmaya çalışırken yanındaki babası onu gülümseyerek izliyordu.Kızı doğduğundan beri kendini bambaşka biri gibi hissediyordu Alpay.
Eşi Elvan'ın hamileliği boyunca kızı için hep bir şeyler almış ve onun için birçok şey öğrenmişti.
En çokta saçlarını örmeyi heyecanla beklemişti babası.Annesinden aldığı bakır rengi saçları güneşte adete parlıyordu.
Şimdi ise kızı Adel, babasından başka kimseye saçını ördürmezdi.
Şımartmıştı onu babası, yakınında olan herkes bunu fark etse de ölçüyü kaçırmadıkları sürece sorun yoktu.
"Baba!" dedi büzdüğü dudaklarıyla.
Alpay dizlerini kırıp kızıyla eşit boya geldi ve kızını omuzlarından tutarak kendine yaklaştırdı.
"Efendim inci tanem?" dedi babası gülümseyerek.
Adel babasının ona böyle seslenmesinden çok hoşlanıyordu, dudakları kıvrıldı ama aklına gelen şeyle tekrar eski haline döndü.
"Ben bunu açamadım babam yardım eder misin?" dedi elindeki şekeri uzatarak babasına.
Alpay kızının bu isteğini kırmadan elinden aldığı şekeri birkaç saniyede açıp kızına uzattı.
"Ne yapmıyorduk bebeğim?" dedi Alpay kızının saçlarını okşarken.
Adel kıkırdayarak konuştu.
"Anneme elma şekeri yediğimizi söylemiyoruz,yoksa beni dişçiye götürür." demesiyle Alpay gülerek bir kahkaha attı.
"Bunu sana kim söyledi inci tanem?" dedi babası.
Adel birkaç saniye düşündükten sonra tekrar konuştu.
"Demir dayım söyledi baba." diyince Alpay kafasını sağa sola salladı.Demir hiç akıllanmıyordu.
Alpay kızının yanağını öperek konuştu.
"Eğer şekeri belirli aralıklarla yersen dişçiye gitmene gerek kalmaz bebeğim, tamam mı?" diyince Adel gülerek kafasını salladı.
Zamanında Alpay ve Elvan çok zor zamanlardan geçmiş,bereberce bütün sorunların üstesinden gelmişlerdi.
Şimdi ise dünyalar güzeli bir kızları ve babasının tıpkısı olan bir oğulları vardı.
Onlar için bu süreçleri atlatmak bir hayli zor olsa da birlikte bir aile gibi yanlarında olan arkadaşları sayesinde her şey daha kolay bir hâle gelmişti.
Şimdi ise sık sık görüşüyorlardı, hâlâ bağları kopmamıştı.
"Baba?' dedi tekrar Adel oturduğu yerde ayaklarını sallarken,bir yandan da elindeki elma şekerini yiyordu.
"Efendim bebeğim?" dedi Alpay kızına.
"Dedemlerle Cihangircim ne zaman gelecekler?" dedi üzgün olduğu belli bir ses tonuyla.
Alpay hitabı karşısında gülmekle yetindi.
"Birincisi Cihangircim değil Cihangir a-" demeye kalmadan kızı kafasını sağa sola salladı hızla.
"Hayır baba Cihangircim diycem neden hep böyle yapıyorsun?" dedi bozulmuş gibi.
Alpay her zamanki bu muhabbetin farklı sonuçlanmayacağını bildiği için bir şey dememekle yetindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELZEM
Romance"bu koku...bu ten... O kadar bekledim ki sana kavuşmayı."dedi elleri yanaklarımda öylece duruyordu.Benim kırılmamdan korkar gibiydi,zaten o hep böyleydi. "Ama o adam bugün sana dokundu,benim bir kere sana yaklaşmama izin vermezken..."derken sözünü...
