ELZEM

Bölüm 2

Denizin kokusu,martıların sesleri etrafa yayılırken heyecanla ellerimi kotumun üzerine sildim.
Kalbim heyecanla çarpıyordu.

Yıllar geçmişti,büyümüş ve hayatlarımızı kurmaya başlamıştık.Annemin izinden gitmek istesem de sonra kendi dükkanımı açıp güzel bir hayat kurmak istemiştim.Ne annem,ne de babam bu konuda bana itiraz etmemiş daha çok destek olmuşlardı.

"Bebeğim ben geldim." diyen sesle daldığım düşüncelerden çıkarak gülümsedim.
Ayağa kalktım ve ona sımsıkı sarıldım.

"Hoşgeldin." dedim gözlerim parlarken.

Dudakları boynumdaki yerini alırken konuştu.
"Çok hoş buldum."

Hayatımın en önemli ve en güzel gelişmelerinden biri de şüphesiz Miraç olmuştu.Bir anda hayatıma girip beni kendine bağlamıştı.

"Ee neler yaptın bakalım bensiz?"
dedi elimi tutup banka ilerletirken.

Derin bir iç çekip konuşmaya başladım.

"Babamla mekanın birkaç tadilatını halletim,kızlarla buluştum.Sen neler yaptın?" bakışlarını görünce konunun nereye gideceğini anlamıştım.

"Miraç tekrar aynı konu yüzünden tartışmak istemiyorum,lütfen." dedim iç çekerek.

Göz devirip yüzüme baktı bir süre.
"Sana daha iyi bir yer bulup ortak olmak istemek suç mu? neden bu kadar gurur yapıyorsun anlamıyorum cidden." dedi oflayarak.

"Şaşalı şeylerden nefret ettiğimi biliyorsun,ayrıca biz sevgiliyiz ne sıfatla bana daha iyi bir yer tutmaya çalışıyorsun ki!" dedim sinirle elimi saçlarıma geçirerek.

Ateş saçan gözleriyle yüzüme baktı ve ayağa kalktı.
"Sana,seni ailemle tanıştıracağımı söylüyorum Adel!
Nasıl bir yola gireceğimizin farkında mısın sen?" dedi.

Donup kalırken öylece yüzüne baktım.
"M-Miraç evlenmek istemediğimi biliyorsun." dedim ve ekledim.

"Ben en azından 2 sene kadar kendimi toparlayıp her şeyi düzgünce yaşamak istiyorum,şuanda olmayacak diye konuşmuştuk." dedim yüzüne bakarak.

Derin bir nefes alıp kafasını sağa sola salladı.
"Annem daha fazla beklemememiz konusunda ısrarcı,bende öyle düşünüyorum."

"Saçmalama." dedim alayla gülerek.
"Bu ikimizin hayatı ve bunun için kararı bizim vermemiz gerekiyor." deyince göz devirdi.

"Birkaç gün ayrı kalıp düşünelim,sende bir şeyleri istiyorsan kararını verirsin." diyerek birkaç saniyede yok olmuştu.

Öylece banka çökerek denizi izledim.
Evet,Miraç'ı seviyordum ama içimden bir ses evlenmemem gerektiğini söylüyor ve bunun düşüncesi bile beni huzursuz ediyordu.

O sırada çalan telefonumla kendime geldim ve arayan kişiye baktım.Erva arıyordu.

"Efendim?" dedim.

"Neredesin çiçeğim?" dedi her zamanki neşeli sesiyle.

"Sahildeyim,Miraç ile buluşmuştuk." deyince karşı taraftan ses gelmedi birkaç saniye.
Biliyordum ailede çoğu kişi Miraçtan hoşlanmıyordu ama benim üzülmemem
için de bunu dillendirmiyorlardı.