Mevzu

Mide ağrıları senfonisi (final)

"Siktiğim aile problemleri ve babam işte. Gaydasını çalıp hayatımı siken babam işte. Herkesin hayat enerjisini sömürüp eve geldikten sonra bütün olumsuz duygularını bana boşaltan babam işte. Annemin neden onu terk ettiği, asla geçinilemez bi insan olduğunu 15 im de anlayıp ondan kurtulmak için okuluma asıldığım bi herif. Aslında yemek yapmaktan annem yüzünden soğumuşken biraz olsun babamdan kaçmak için babamın gidebilmeme tek izin verdiği okulun bölümünü aşçılık seçtim. Ablama sürekli iyi olduğumu bir şeyimin olmadığını babamı takmadığımı söyleyerek geçirdiğim 2. Senenin başında yine ve yine ağlayarak küfrediyorum ve herkes beni iyi zannederken içime çektiğim bu babamın nefret ettiği zehre boşaltıyorum bütün sıkıntılarımı. Daha küçücük bir çocukken ciddi bir hastalık istedim ve böylece ailem benim üzerime düşerdi bütün ilgilerini bana verirlerdi; hayatımın hiç bir vaktinde bana vermek istemedikleri ilgilerini...

Var işte. Kronik vertigosundan tut guatrına... ölümcül olmasalar bile birazcık ilgi verirler diye az buçuk şikayet ettiğim 2 tane hastalık. Gerçi yine birileri üzülmesin diye iyiyim demek zorunda kaldım. Ha sonunda kimse üzülmeden çekti gitti beni burda bu evde tek başıma bırakıp. Olsun

Şimdi ise kocaman bir çocuk gibi bu soğuk mermerde oturmuş bütün bana yükledikleri bu çekilmesi artık çok zorlaşmış ızdırabı yine sönmeye yüz tutmuş sigaraya döküyorken titrek dudaklarımdan çıkan son nefesi yağmurlu havaya saldım.

Niye diye sorgulamadım hiç. Niye bu aile niye en çok ben acı çekiyorum niye niye niye?
Bunları sormaktan korkuyorum çünkü inancımıza göre bunu sorgulamamalıydım bana öyle öğrettiler. Ve şimdi bende sorgulamıyorum ve bütün bu kan bağım olan insanlardan kurtulmak isteyerekten dua ediyorum.

Yarın yine uyanıp aynı okula gideceğim yine asla bana iyi gelmeyen insanlar ile bir süreliğine unutmaya çalışacağım her şeyi ve kafamdaki tek sorun sikik bir lise aşkına duyduğum özlem gibi takılacağım samimiyetsiz sıralarda.

Hiç kimseyle konuşmak istemiyorum. Hiç bir şey yemek istemiyorum. Okumak istemiyorum. Yemek yapmak bana izdirap gibi geliyor ve şunun şurasında 4-5 ay sonra staja gerçek bir yerde çalışamaya gideceğim.

Herkesin beklentisini karşılamak zorundayım gibi.

Anlamadığım konular üzerine yoğunlaşmak zorundayım fakat anlamadığım bir baş dönmem varken bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum. Çok yoruldum.

Senden çok özür dilerim Seungmin. Seni alerjim olan üç beş ilaca bıraktığım için çok özür dilerim. Artık benim derdimle dertlenip başladığın sigarayı içmek zorunda değilsin. Artık geceleri ağlayan bi salağı sakinleştirmeye çalışmak zorunda değilsin ve artık başını şişiren bi ahmakla kalp komşuluğu yapmak zorunda değilsin. Midem ağrıyor. Sanki içerde bir senfoni söyleniyor gibi.

Hiç bitmeyecek bir senfoni...

Seninle kurduğumuz hayalleri tek başına gerçekleştirmeni istiyorum. Senden tek dileğim bu.

Ha bir de Hyunjin'e benden selam söyle. Onun aşkı brnim için bitmiştir sakın kendini kötü hissetmesin.

Biliyorum benim yazdığım metni ona gönderdin ve o beni beğenmediğini söyledi. Haberim var hemde her şeyden. Onun ahmak sözleri karşısında nasıl sinirlenipte onunla kavga ettiğini biliyorum.

Çok da üzülmedim bekliyordum zaten. Sende üzülme seni çok seviyorum..."

...

3 hafta sonra...

Sinirle evin 2 basamağını adımlayarak demir kapıya yumruklarımı ardı ardına sinirle geçirdim.

Sinirli, dindar olduğu evin kapısını açınca duyulan o iğrenç gül kokusuyla belli olan bi adam kapıyı açtı.