"Lucasın beni bıçakladığı an sana yenildiğimi kabul ettim ben Velia" dedi gülümseyerek.
"Ben Matteo Dean, Velia Hill'e aşığım" dedi gözlerimin içine bakarak. Onu kendime çektim ve öptüm.
Matteonun aşkını anlatmaya hiçbir kelime yetmezdi belkide. Am...
Hastalıktan geberiyorum. Kücük kardesler kapatilsin! Hasta olup eve geliyor. Zaten bağisiklik yok hocam. Sebebi de yengemin cif icirmesi. Kücük olduğum icin midemi yıkamamislar demisler bu cocuk ölsün. Yengem de muradina ersin. Ama yasiyoruz iste amk. Ns cok bos yaptim İyi Okumalar yıldızı parlatmayı unutmayınn
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben Matteo Dean, hayranlıkla bakılan adam. Hayatı hep yarım kalan adam. Doğum günüm yaklaşıyordu. Ben o güne lanet ederken o gün sürekli tekrarlanıp geçmişi gün yüzüne çıkarıyordu.
Chris nefret ettiğim sayılı insanların başında geliyordu. Ondan nefret etme sebebim defteri yırtması değildi. Tekrar bir defter çizebilirdim. Bu bana etki etmezdi. Ama bunu Chrisin yapmış olması çok dokunmuştu. En yakınım dediğimdi. Ama meğer en yakınım bir yabancıymış. Tanıyamamışım. Ben yine suçu üstüme aldım.
Senin hatandı Matteo bunun için insanları suçlayamazsın
Bu cümle hayat felsefemdi. Chrise güvenmek benim hatamdı. Yalnızca benim hatam...
Bana hakaretler etti. Babamın benim yüzümden öldüğünü söyledi. Belki bunu da kendi üstüme alırdım. Ki yaptım da.
Ama Chrisin söylediği tek bir isim ondan tiksinmeme ve ölesiye nefret etmeme sebep oldu. Hayatımı sikip geçen Tunç. Onun haklı olduğunu söylemişti. Tuncun yanında olduğunu belirtmişti. Tunç kırmızı çizgimin çok ötesindeydi. Tunca karşı sevgi besleyen kimseyi affetmezdim. O insanların hayatımda hiçbir yeri olamazdı.
Matteo Dean kimseden kolay kolay nefret etmezdi ama öz kardeşinden ölesiye nefret ediyordu. Bir şaka yüzünden miydi?
Hayır olay çok daha farklıydı. Kimsenin bilmediği bu olay çok daha farklıydı.Ben 17 yaşımdan önce de huzurlu değildim. Beni tanıyanlar 17 yaşımdan sonra hayatımın alt üst olduğunu söylerdi. O 4 kişi ve Chris dışında. Bizimkiler Christen belkide benim ettiğim nefretin on katı nefret ediyordu. Ama duygularımızı saklama konusunda oldukça başarılıydık.
Benim hayatım 2 yaşımda kararmıştı. Etrafı renkli gören ben artık yalnızca siyah beyaz görmeye başlamıştım. Batınere saygı duymamın en büyük sebebi buydu. Yaşadığı onca şeye rağmen etrafı her zaman renkli görmüştü. Bu acı çekmediği anlamına gelmezdi. Gülüyorsan hayatın mükemmeldir insanlara göre. İçindeki çocuğun geceleri ağladığını kimse bilmezdi.
Tuncun en büyük kozu buydu. Beni öldürseniz de gülerdim. Ağlamak zayıflık demek değildi bunu biliyordum. Ama biz öyle öğrenmemiştik işte. Bize ağlayana mutluluk yok dediler. Biz mutlu olmak için ağlamayan çocuklardık. Etrafımızdakileri üzmemek için susan dilsiz çocuklardık. Bize söylenen hakaretleri duymamak için sağır kesilen çocuklardık. Etrafımızda olup bitenden kimse etkilenmesin diye kör çocuklardık. Göz yaşlarımızı feda etmiş çocuklardık.
