Fighter's Feelings | Larry ✔️

1. Hapis Kararı

Önsöz: Herkese selamlar, hoş geldiniz!

Öncelikle, hikayede Dövüşçünün (Harry'nin) Hislerini baz aldığım için aşk ve yumuşak dokulu sahneler olacak olsa bile, Fighter's Feelings hapis temalı bir hikaye olacağından içinde psikolojik, çeşitli şiddet ve madde kullanımı yazımı olacaktır. Bu olumsuz içerikleri meşrulaştırmak değil, kişiye kattığı etkileri gösterme ve konu zenginliği sağlama amacındayım. Bunları göz önünde bulundurarak okumanızı isterim.

Çoğu olumsuz içerikli sahneyi yalnızca siz okuyuculara "hissettirmeyi" düşünüyorum, yani açık açık yazmayacak olsam bile olumsuz sahnelerin neler olduğunu ve içeriğini anlayacaksınız.

Kitabın adından da anlaşılacağı üzere dövüşçünün hislerine yoğunlaştığım için, tüm kitabı Harry'nin bakış açısıyla yazacağım.

Hikayede çoğunlukla bin kelimeye yakın bölümler olacak. Eğer fazladan durumlar gelişirse bin kelimeyi aşabilir.

Hikayede geçen tarih günümüzde olmayacağı için, teknolojik unsurları veya yaşayış tarzlarını o yıllara göre yazacağım. Çok bir farklılığı olmasa da, hikayenin bütünlüğü açısından önemli ayrıntılar olacaklar.

Hadi başlayalım, isterseniz buraya hikayeye başlangıç tarihinizi de bırakabilirsiniz :)

- - - -

Günlerden perşembe, tarih 10 Ağustos 2002.

Ayaktayım. Üzerimdeki turuncu tulum midemi bulandırıyordu. Önümde birleştirdiğim ellerimi sıkıca kavrarken, karşımdaki büyük kürsüde oturmuş hakimin tokmağından çıkan sert sesle kenetledim dişlerimi.

Zaman benim için, işte o anda, bu kasvetli Kansas şehrinde bulunan Hamilton Mahkeme salonunun tam ortasında ağır çekime dönüşmüş ve yavaş yavaş duruşa geçmişti. Sol yanımda avukatım oturuyordu; sağ yanımdaki masada bir avukat ve bir davacı vardı.

Hakimin ağzından çıkacak en ufak olumlu cümleyi beklerken, stres kaynaklı sıktığım ellerimin parmak boğumları kıpkırmızıydı. Çenem, dişlerimi sıktığım için feci şekilde canımı yakıyordu. Bir gün hayatımın en uç noktasına; aslına bakılırsa en bulunmak istemeyeceğim yere geleceğimi biliyordum ama bugün olacağını hiç düşünmemiştim. Kimse öleceği günü de bilemez, ancak o gün bir şekilde gelirdi.

"Karar!"

Bakışlarımı, arkasındaki iki Amerika bayrağıyla kürsüde oturan yaşlı hâkimden çekip yere indirdim. İnsanlar ayaklanırken benim kalbim hızlıca çarpıyor ve dudaklarımdan sert soluklar çıkarmama neden oluyordu. Dalgalı saçlarımın oynaşması sebebiyle titrediğim anlaşılabilirdi.

Ama durun, bu korku değil, öfkeydi.

"Davacı Mike Morin, davalı Harry Styles'ın darp etmesi sonucu oluşan sağlık problemlerine bağlı olarak iki haftalık yoğun bakım süreci yaşamıştır. Davalı Harry Styles'ın, dövüş lisansının iptali de göz önüne alınarak, iki yıllık hapsine karar verilmiştir."

Hakimden çıkan o kara lafların yüreğime indirdiği sağ kroşeyle gözlerimi yumduğumda, dövmekten yoğun bakıma yolladığım şahsın öfkeli bağırışını duydum.

"İTİRAZ EDİYORUM BAY BENNET! İKİ HAFTAMI YOĞUN BAKIMDA GEÇİRDİM BEN, ACILAR ÇEKTİM! BUNU MU HAK EDİYORUM ŞİMDİ, HA?!"

Demek hak etmiyorsun, ha?

İçimden, bu lafa katıla katıla güldüm.

Kollarıma giren memurlar bileklerime metal kelepçeyi takarken, yavaşça gözlerimi aralayıp bana öfkeyle bakan adama çevirdim gözlerimi. Aldığım cezanın yılından hiç memnun olmamıştı. Ben- adamın aksine, herhangi bir ceza almaktan hiç memnun değildim ama neyse ki, Mike'ın beklediğinden birkaç yıl daha az yatacak ve bir gün ensesine konabilecektim. En azından, Mike denen bu adam bir gün ensesine yapışacağımı sanıyor ve bu düşüncesi hoşuma gidiyordu.

Öyle bir şey yapar mıydım?

Sağ çıkmayı başarırsam, neden olmasın?

Sert gözlerime karşılık dudağımın sağ köşesine keyifli bir sırıtış yayıp, bir gün gerçekten ensesinde biteceğimi düşünmesini umarken, şaşkınlıkla açılan gözlerini görmenin keyfiyle bu karabasan temalı yerden götürülmeye hiçbir şey demeden uydum.

Ama çıktığımda dudağımdaki sırıtış da, omuzlarımdaki güven de artık sönmüştü.

Biliyordum.
Lisansımı bir aptal için kaybetmeyi asla kabul edemeyecektim.