ALEDA

7.

O günden beri yigiti görmüyordum iyiki de görmüyordum tek bir sorun vardı göktuğ abi..
Çok soğuk davranıyordu acaba istenmeden onu kıracak bir şey mi yapmistim ..

Bunu öğrenmek için odasına doğru gitmeye başladım kapısının önüne geldim derin nefes alıp çalacakken göktug abimin sesiyle yerimde adeta dondum

"daha fazla bu oyuna devam etmek istemiyorum Alparslan"

" göktuğ Saçmalama o kadar yakın oldunuz biraz daha bekle yakında gerçek yüzünü görürsün"

yiğidin gülme sesi geldi "abi kıza artık katlanamıyorsa demekki "

Efe" abi o kadar yakınsın ona hiç mi birseyler belli etmedi bence kırmıştır pot"

daha fazla dinlemek istemedim odama gidip yatağın üstüne oturdum ağlamak istemiyordum çünkü değmezdi

derin nefes alıp çalışma masama oturdum ders çalışırsam biraz kafam dağılırdı hem az kalmıştı 15 tatilin bitmesine matematik sorularına gömüldüm.

Aradan iki saat geçmişti güneş hanım sadece gelmişti ders çalıştığımı görüp meyve getirmişti sıkılmıştım ders çalışmaktan odamdan çıkıp onları görmek istemiyordum

Göktuğ abi başından beri rol yapıyordu yani elimdeki kalemi sinirle sıktım

İstediklerini verecektim onlara...

Aşağı indim oturma odasına girince sevgili ailem ailecek oturmuş sohbet ediyorlardı uzaktan izledim güldüm onların arasında yerim yoktu ve bunu bile bile buraya gelmiştim

güneş hanıma baktim oğullarına şefkat ile bakıyordu benden gelmemi neden istediğini anlamamıştım aile olalım demişti ama onlar zaten aileydi bana gerek yoktu boşuna kalabalık yapıyordum

sadece biraz zaman gerekli aleda zamanı geldiğinde burda bir dakika bile durmayacaktım

Güneş hanım beni farkedince "aleda kızım gelsene buraya"

hafifçe sırıttım "bence bana gerek yok güneş hanım fazlalık yaratmayayim"

yiğit "helal olsun ilk defa doğru konuştun" dedi gülüp

ona boş gözlerle baktim cevap vermeye bile tenezzül etmedim

yiğit bozularak önüne döndü odaya girip oturacak yer baktim göktug gülüp yanındaki boş yere iki kere vurup gel işareti yaptı ona bakmadan başka bi yere oturdum şaşırdı bun neden yaptığımı merak ediyordu

umrumda degildi istediğini düşünsün

Alparslan bana bakıyordu ona bakınca söylediği şeyler beynimde yankılandı yüzümü buruşturup önüme döndüm

Bu aralar cihan bey ortalıklarda yoktu şehir dışında iş toplantısı vardı

Sessizce odada oturuyordum sıkılmıştım

Ne guzel hayatim vardı gelip içine sıçmıslardı

göktugcuk bana bakıyordu bu davranışlarımın nedenini merak ediyordu biraz düşünse nedenini anlardı iki yüzlü..

Bana soğuk davraniyordu iki gündür ama galiba abisi ve kardeşleri onu ikna etmişti biraz daha ona dayan diye..

Alparslan'a baktim Efe dizlerine uzanmıstı efenin saçlarını okşadı onda farkettigim birsey vardı sözde abi tayfasinda en çok o ailesine düşkündü özellikle kardeşi efe'ye..

Ben onlara bakarken göz göze geldik gülümseyip önüme döndüm Bu alaycı bir gülümseme degildi içten bir gülümsemeydi

Eski günlerimi hatırlatmıştı

Eski günleri özlemiştim .