ALEDA

5.

Medya :Efe

Tahmin ettiğim gibi olmuştu onların öz kızıydım şuan göktug abi güneş hanım ve bey amca bana bakıyorlar diğer sözde abi tayfası tenezzül edip gelmemişti bile güneş hanım benden bir cevap bekliyordu çok çaresizdim

istemediğim yere gitmek istemiyordum ama karşımda ki sözde öz babam cihan bey gelmezsem reşit olmadığım için mahkeme kararı ile alabileceğini söylüyordu gözlerimi göktug abiye çevirdim göz kırptı

"aleda kızım bize bir şans ver aile olalım" gözleri dolmuştu derin bir nefes aldım uzatmanın anlamı yoktu malesef o eve ya isteyerek yada istemeyerek gidecektim mecburen güneş hanım bana bakarken hafifçe kafamı salladım güneş hanım hemen gülerek

"hadi gidelim evimize" diyerek şakıdı hafifçe gülümsedim kadınının sevincini kursağında bırakmam istemiyordum lüks bir arabanın önüne geldik

göktug abi" sen benimle geleceksin ufaklık öne bin "öne oturdum

camdan dışarıyı sessizce izlemeye başladım göktug abi arada hafif göz ucuyla bakıp önüne dönüyordu konuşmak istiyordu ama şuan benim konuşacak hiç modum yoktu yarım saat sonra iki katlı villanın önünde durduk istemediğim bir yere gittiğim için birazcık tedirgindim cihan bey kapıyı çaldı

kapıyı kırklı yaşlarda bir yardımcı açtı temizlikçi aslında ama bu hitap pek hoş değil gibi geliyor bana
İçeri girdiğimde sözde abi tayfasından yiğit ve küçük velet Efe vardı yiğit beni görünce sanki serçe parmağını masaya çarpmış gibi yüz ifadesine büründü sırıtmaya başladım

yiğit "anne bu kızın burda ne işi var "diye bögürmeye başladı

omuz silktim ve hemen küçük veletin karşısındaki koltuğa attim kendimi yorulmuştum sonuçta kimse hergün öz anne babasını bulmuyordu küçük velet Efe oyundan kafasını kaldırıp bana baktı yüzünü buruşturdu bende daha çok sırıtmaya başladım buraya gelirken zaten büyük bir kaos olacağını tahmin ediyordum ama şimdilik ortalık sakindi

Alparslan yani katil tipli mafya gelince büyük kaos bizi bekliyor demektir
Güneş hanım yiğitle tartışması bitmiş olmalı ki bana döndü kızım aç mısın diye sordu açım ama onun bunu bilmesine gerek yok

" hayır değilim"

" dinlenmek istermisin?"

hızlıca kafamı sallayıp "evet "dedim

güneş hanım "Efe buraya gel ablanı odasına götür"

Efe abla kelimesini duyunca sanki döner yerken ayranı erkenden bitirmiş gibi yüz ifadesiyle baktı dayanamayıp kahkaha attım ona gülmüyodum kendi yaptığım benzetmeye gülüyordum

Efe "anne o benim ablam degil" diyip yukarı çıktı

güneş hanım bana mahcup gibi baktı omuz silktim buraya beni getirirken bu olacakları biliyordu yinede ısrar eden oydu umrumda degilmis gibi davranıyorum ama canımı da acıtıyordu bu zamana kadar doğru dürüst sevgi görmemiştim bile tek sevgi gördüğüm kişi üvey annem Leyla...

Ağlamamak için" güneş hanım odam neresi gidip uyumak istiyorum"

"İkinci kat sağdaki ilk oda istersen ben götüreyim seni dedi hayir ben giderim teşekkürler"

iki katı şimdi nasıl çıkacaktım yavaş yavaş çıktım bulmuştum odayı çok güzel bir odaydi daha fazla incelemek istemedim bu odaya alışmak istemiyordum ince battaniyeyi kafama kadar çektim uyusam geçerdi belki...

Hafif dürtüluyordum

" aleda uyan ne derin bir uykun varmış benden günah gitti "

kafama dökülen suyla hızlıca yataktan doğruldum bunu döken manyağa baktim Efe' ydi

"manyakmisin Nesin sen düzgünce uyandırsana"

"Az bile çağırıyorum 5 dakikadır uyanmiyorsun neyse annem yemeğe çağırıyor aşağı in "

gidecekken geri döndü

"Bu arada yanlış anlasılma olmasın annem üzülmesin diye uyandırdım seni yoksa seni görmeye dayanamıyorum bile"

göz devirdim "çok meraklısıyız sanki senin boklu suratını görmeye"

Dedim ama duymadı kalkıp üstümü değiştirip aşağı indim bütün herkes buradaydı sözde abi tayfası da dahil göktug abinin yanındaki yer boştu oraya oturdum

cihan bey" kızım nasıl rahat uyuyabildin mi ?"

başımı sallayıp" evet "dedim

yemek servisi başladı çorbalar önümüzdeydi kaşığı elime alıp içmeye başladım daha çok içmeye çalıştım desek daha doğru olur karşımda seri katil kılıklı Alparslan oturmasaydi.

hayret kaos yaratmamisti bu kızın burada ne işi var diye gerçi onun bir küçüğü yiğit yapmıştı ama yapsa bile

Alparslan kadar etkili olmuyordu bana bakarken tek kaşını kaldırdı ben de gözlerimi kısıp tek kaşımı kaldırmaya çalışırken yanlışlıkla iki kaşımıda kaldırınca büyük rezil olmuştum

Alparslanının dudağının kenarı iki saniyeligine kıvrılmıştı iki saniyelik olduğu için çok fazla belli olmuyordu

Yemek faslı bitmişti yukarı çıkıp tekrar uyumak istiyordum ama güneş hanım izin vermemiş hep beraber salonda oturalım demişti ve bende kabul etmiştim

şuan önümde beyaz kurabiye ve çay vardı ama benim gözüm hemen yiğidin yanında ki masada olan elmalı kurabiyerdeydi güneş hanımla cihan bey muhabbet ediyordu Efe telefondan oyun oynuyordu Alparslan dosyalarla uğraşıyordu goktug abide bizimleydi ama acilden çağırdılar oraya gitti ben de yiğidin yanındaki kurabiyelerle bakisiyordum gururumdan dolayı yiğitten isteyemiyordum da yiğit telefondan kafasını kaldırıp sinsi bir bakış attı bende ona üç numaralı bakışımı attim ne bakiyon hayırdır gibi kafamı salladım alaycı şekilde gülüp kurabiyeyi ağzına atti gözlerimi kocaman ona açarak baktim gitmişti kurabiye...

bakışlarımı ondan çekip televizyona sabitledim güneş hanımda sohbet muhabbet ederiz diye çağırdı gitmiş cihan beyle flörtlesiyor.
diyemedim aile yok diye burda

Sıkılmaya başlamıştım artık etrafı incelerken alparslanla gözlerimiz buluştu ona bakarken çok tırsıyorum ama yine de bakışlarımı çekmedim ondan ikimizde cekmiyorduk taki güneş hanım hadi çocuklar geç oldu uyumaya gidin

çocuklar derken Alparslan'la yiğitten bahsetmiyordu benimle efeden bahsediyordu

Benim canıma minnet hemen ayaklanip güneş hanıma iyi geceler diyip odama gittim

İlaçlarımı içip kendimi yatağa attim annemi özlemiştim kendimi Ağlamamak için zor tutuyordum

Hikaye nasıl gidiyor fikirlerinizi belirtin lütfen
İstediğiniz bir olay bir kaos varsa yorumlara yazabilirsiniz konuya dahil etmeye çalışırım

Yıldıza basmayı unutmayın Öpüldünüz❣❣