Part 12

310 17 0
                                    

Zawgyi code

#ring....

အစ္ကို႔ဆီမွဖုန္းဝင္လာတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ၾကမ္းျပင္မွာလွဲရင္း ဖုန္းကိုေဘးနားမွာခ်ကာဖုန္းလက္ခံၿပီး speakerဖြင့္ထားလိုက္တယ္။

"ညီ……ညီ…"

အစ္ကိုကေခၚေနေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္မထူးမိေပ…။ငိုႂကြေးျခင္းကအေတာမသတ္ႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ေရာ အစ္ကို႔အား အေရးတယူမျပဳခ်င္တာေၾကာင့္ေရာျဖစ္တယ္။

"မငိုပါနဲ႔ညီရယ္…ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မငိုနဲ႔ေနာ္ တိတ္ေတာ့"

ဒီစကားေတြကအခ်ည္းႏွီးသာကၽြန္ေတာ့္ငိုသံေတြမရပ္ဆဲေပ…ပိုလို႔ပင္က်ယ္ေလာင္လာတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္တယ္၊ၿပီးေတာ့စက္ပိတ္လိုက္တယ္။ ဆက္သြယ္၍မရေလေသာဖုန္းအား အစ္ကို ဆက္လက္ေခၚေနဦးမလားမသိ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿပိဳလဲခဲ့ၿပီ။

"ကေလး...!!!"

ဒါဟာကိုယ္ကအမုန္းဆံုးေသာလူျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ့္ကိုေတာ့အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ေနရရွာတဲ့ဝဋ္ႂကြေးႀကီးလွတဲ့ ဦးလင္းေရာင္ရဲ့အသံေပါ့…။

သူ႔အသံၾကားၿပီးသိပ္မၾကာလိုက္ေပ…။ ကၽြန္ေတာ္သတိလစ္သြားတယ္။

"ကေလးရယ္…ဘာေတျြဖစ္ေနတာလဲကြာ…"

ဦးလင္းေရာင္ရဲ့ပူေဆြးေသာကဟာဘာနဲ႔မွႏိႈင္းလို႔မရေပ…။ သူခ်စ္တဲ့လူရဲ့ ၿပိဳလဲေနျခင္းက သူ႔ကိုရင္နာေစမွာေပါ့။

ေအးစက္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္အားေထြးေပြ့ထားသည္မွာလြတ္ထြက္ေတာ့မတတ္ပင္ျဖစ္၏။ဒီလူႀကီးကသိပ္ကိုသန္မာတဲ့လူျဖစ္ေနရင္ေတာင္သူခ်စ္ရတဲ့သဒၶါေအးနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့မဟုတ္ေပ…။

သဒၶါေအးကိုေပြ့ခ်ီကာခုတင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္စတင္ေလ့လား၏။ပထမဆံုးသဒၶါေအးရဲ့ လက္ညိုးကိုကိုင္ကာ လက္ေဗြစနစ္နဲ႔ပိတ္ထားတဲ့ ဖုန္းကိုဖြင့္ကာ ေနာက္ဆံုးဖုန္းေျပာခဲ့သူကိုရွာတယ္။

ေတြ့လိုက္သည္ကမိုးတိမ္ျပာရယ္မို႔ေဒါသတို႔ကအတိုင္းအဆမဲ့ထြက္ေပၚလာတယ္။auto recordingစနစ္ကိုထားေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဝင္နားေထာင္ၾကၫ့္ေတာ့လည္းကေလးငယ္ရဲ့အသံေပ်ာက္မတတ္ငိုႂကြေးသံနဲ႔ မိုးတိမ္ျပာရဲ့ထပ္တလဲလဲေတာင္းပန္သံေၾကာင့္ဘာမွန္းေသခ်ာမသိရေပ…။

ခိုနားရာ (အပိုဆု) CompletedWhere stories live. Discover now