Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍓
"Bir tanem?"
"Anne biz okula gidiyoruz."
"Kahvaltı yaptınız mı babanla? Güzelce doyurdun mu karnını?"
Kızarmış patatesleri tabağa dökerken Cenker yavaşça belime sarıldı. Kulağını telefona yaslayıp Ediz'le olan konuşmamızı dinlemeye başladı.
"Yaptık anne. Bana krep hazırladı. Ben de onun yumurtasını soydum." Gururlu sesiyle tebessümüm genişledi.
"Aferin bebeğime... Tabağını da masadan kaldırdın değil mi?"
"Tabi ki de kaldırdım anne. Ama şey oldu... Babam bulaşıkları bir anda elleriyle yıkamaya başladı." Kıkırdadı kendince. "Oysa makinesi var... Ben güldüğümde buna alışkın olduğunu söyledi. Biliyor musun anne? Babam kötülerle savaşırken bulaşıkları bazen kendisi yıkıyormuş. Bazen ateşte yemek pişiriyorlarmış. Çok garip. Bana birkaç tane hikaye anlattı. Eve döndüğümde ben de sana anlatacağım, merak etme."
"Sabırsızlıkla bekliyorum." Patateslerin olduğu tabağı Cenker'e doğru uzattım. "Akşam anneannenlere gideceğiz, seni okuldan ben alacağım. Biliyorsun, geleneksel yemek..."
"Neden yemek yiyoruz ki birlikte? Sanki birinin doğum günü..." Çaktırmamaya çalıştığını fark etmemle gülmemi zor tuttum. "Neyse anne, babama veriyorum. Okula geç kalacağım."
"Kendine dikkat et, okulda çok koşma. Derslerini güzelce dinle."
"Tamam annee..." Telefonun diğer ucunda birkaç hışırtı sesi geldi. Cenker boynumu öpüp benden uzaklaşırken bir tık gerildiğini hissettim.
"Ece merhaba..."
"Ediz'le ilgilendiğin için sağ ol." dedim her seferinde söylediğim gibi. Sonuçta Tugay için oğluyla ilgilenmek zor bir şey olmalıydı. Babalığı kabullenemeyen adamın bu davranışları lütuf gibiydi.
"Teşekkür edecek bir durum yok."
"Her neyse. Ben daha fazla sizi tutmayayım."
"Bugün yanına geleceğim." demesiyle tuttuğum çatalları masaya sertçe bıraktım. "Atölyeye mi geçeceksin?"
"Ne alaka?"
"Doğum günün?"
"Bunun seni ilgilendiren kısmı tam olarak neresi?" Sakin sakin konuşmaya devam etsem de dün geceden sonra bu konuşmayı yapmak midemi bulandırıyordu.
Bir tarafta hayatımı mahveden adam, diğer tarafta benim için çabalayan biri vardı. Kimi istediğim belli değil miydi?
Cenker'e elimi kaldırıp beş dakika izin istedim. Kaşlarını çatsa da başını sallamakla yetindi.
"Bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Ediz bizi yan yana görmekten mutlu olacaktır. En azından bir yere gidip küçük bir kutlama yapsak olmaz mı?"
