İçimde bir yangın, nedensiz bir sızı
Sol yanımda bir ağırlık
Geçmiyor içimdeki huzursuzluk
Yüzümü ne tarafa dönsem
Bal renginde olan gözlerin
Hiç geçmiyor gözlerimden
Gözlerinin ışığı
Sen gidince tüm ışıklar da seninle söndü
Önce gözlerimin ışığı
Sonra evimin yanan lambaları
Ve en son gecenin karanlığında parlayan yıldızlar
Bir gün yanar mı tekrardan bu ışıklar
Ne dersin belki de yine sen ışık olursun karanligima
Ne acı bir gerçek ki sensiz yaşamak,
Sensizliğe alışmak
Gel beraber eskisi gibi ay ve yıldız olalım sevgili
Yanyana parlasın essizligimiz.
