Killer Neighbor -TAEGYU-

9

Beomgyu

Taehyun ve Yoongi hyung'un gözleri sonuna kadar açılırken ben kafamı iki yana sallayıp zorla konuştum. "Hayır olmaz."

"Buna Taehyun karar verecek. Ya onlar ölecek ya da sen." diyip kahkaha attı. Gülmesini zar zor durdurup konuşmaya devam etti.

"Bunu çok seviyorum. İnsanların iki şey arasında seçim yapmak zorunda olması sence de çok mükemmel değil mi Beomgyu?"

Gözyaşlarım hızla akarken kafamı eğdim.

"Neden cevap vermiyorsun? Böyle bir şey hiç yaşamadın mı?" Yüzü ciddi bir hâl aldığında artık korkudan titriyordum.

"Hiç birini öldürmek istedin mi? Eğer böyle bir hayalin varsa sana yardım ederim. Mesela şu an Yoongi'yi öldürmek istemez misin?"

"H-hayır."

"Hadi ama. İstiyorsun işte. O kapının önünde neredeyse sana yardım bile etmeyecekti. Sence onun önüne böyle bir seçenek sunsam kabul etmez mi?"

Artık nefes almakta bile zorlanıyordum. "Öldür beni." dedim.

"Neden? Neden ölmek istiyorsun?" Bana gülümseyip saçlarımı okşadı. "Bunlar daha hiç bir şey."

"Elini çek!"

"Sakin ol Taehyun. Bir şey yapmıyorum. Ama eğer çatıdakileri öldürmezsen bir şey olmayacağına garanti veremem."

"Neden yapıyorsun bunu!? Neden bizi öldürmek istiyorsun!?" Taehyun'un yumruk olan elinden çok fazla sinirlendiğini anlamıştım.

Taehyung kafasını eğdi. Bir süre sonra geri kaldırıp korkutucu bir yüz ifadesiyle Taehyun'a baktı. "Neden mi?"

Bıçağı bana daha da yaklaştırıp artık tenime değmesini sağladı.

"Siz insanlar ölmeyi hak ediyorsunuz. Siz cani birer yaratıktan başka bir şey değilsiniz."

"Sanki sen insan değilmiş gibi konuşuyorsun." dedi Yoongi hyung.

"Ben yıllar önce insan olmayı bıraktım. Siz insanlar gibi duygusuz ve acımasız olmamaya yemin ettim."

"Tamam,onları öldüreceğim." dedi Taehyun.

"Hayır." dedim. "Taehyun yapma."

Taehyun beni duymamış gibi devam etti. "Ama önce Beomgyu'yu bırak."

"Hayır,önce onlar ölecek. Sana güvenmiyorum."

"Sana neden yalan söyleyeyim. Beomgyu'yu bırak,onları öldüreyim."

"Benim artık hiç bir şeye inancım yok. Onları öldür,Beomgyu'yu al."

"Taehyun bırak öldürsün beni."

"Saçmalama Beomgyu."

Dudaklarımı ısırıp ağlamamı durdurmaya çalıştım. Tabi ki başarısız olmuştum. Hıçkırarak ağlıyordum.

"Onları öldürürsen vicdan azabından yaşayabilecek misin Taehyun?"

"Ya senin ölmene göz yumarsam yaşayabilecek miyim?" Artık o da ağlıyordu.

"Ağlamayı kesin. Sizin dramınızla uğraşamam. Yukarı çıkıp onları öldürün. Siz öldürene kadar da Beomgyu benimle kalacak. O kadar uzun bekleyemem o yüzden şimdi gidin."

"Biraz daha dayan Beomgyu. Her şeyi halledip geleceğim."

Onlar gittiğinde Taehyung yere çöktü. Bıçak hâlâ boynumda olduğu için ben de çökmek zorunda kalmıştım.

"O gün..." devamını getiremedim. Bir katille konuşmak ne kadar mantıklıydı?

Meraklı gözlerle bana baktı. "Ne?"

"O gün çatıda beni neden öldürmedin?"

"Yapamadım desem inanır mıydın?"

"Hayır."

"Kardeşime çok benziyorsun."

"O da senin gibi psikopat mı?" Ben ne yapıyorum cidden!? Belki de katilim olacak adamla şu an sohbet ediyordum.

"Hayır. O çok iyi biriydi. İnanır mısın eskiden ben de çok normal biriydim. Ama onlar kardeşimi elimden aldı."

"Kim?"

"Bilmiyorum. Tanımadığım insanlar." Boynumdaki bıçağı çektiğinde devam etti.

"O şerefsizler kardeşimi öldürdüklerinde kimseye acımayacağıma yemin ettim. Hayatım mahvoldu. Ben de onlar gibi olmaya karar verdim. 'Onlar benim kardeşimi öldürdüyse ben de onları öldüreceğim'  dedim."

"Hâlâ beni neden öldürmediğini anlamadım."

"Kardeşime benziyorsun dedim ya. O masumdu. Sen de masumsun. Ölmeyi hak etmiyorsun."

"Onlar da ölmeyi hak etmiyor."

"Hayır,onlar ölecekler."

Yerdeki bıçağı alıp hızla ayağa kalktım. "Bu onları öldürmen için geçerli bir sebep değil."

"Geçerli. Şimdi gidebilirsin. Ama sen gidene kadar çatıdakiler ölmüştür bile."

—————————

Neredeyse bölüm atmayalı iki hafta olcakmış be

Bu aralar çok fazla bl dizilerine ve webtoonlara sardığım için buraya giremedim kusura bakmayın. Ama şu an burdayım ehehe🤓