Killer Neighbor -TAEGYU-

14 -FİNAL-

Beomgyu

"O zaman beni öldür ve Beomgyu'yu bırak."

"H-hayır." Ağlamaya başlamıştım.

"Gel ve beni öldür."

"Taehyun hayır."

Taehyung beni bırakıp Taehyun'a doğru yürümeye başladı. Yere çöküp hıçkırarak ağlamaya devam ettim. "Hayır."

Taehyun

Aramızda az bir mesafe kaldığında bıçağı bana doğrulttu. Tek elimi cebime atıp yukarıdayken aldığım biber gazını yokladım.

Taehyung bana karşı bir hamle yaptığında biber gazını çıkarıp gözüne sıktım. "Ahh" Sendeleyip bir kaç adım geriye gitti.

İçeri polisler girip Taehyung'u kolundan tutup götürdüler. "Bırakın beni! Bittin sen Taehyun! Öldüreceğim seni!"

Onu umursamayıp Beomgyu'nun yanına gittim. Yere çöküp göz yaşlarını sildim. "İyi misin?"

Bana sarılıp ağlamaya devam etti. "Çok korktum. Ö-öleceksin sandım."

"Tamam bebeğim ağlama. Bir şeyim yok iyiyim." Saçlarını okşayıp sakinleştirmeye çalıştım.

"Beomgyu!" Kapıda içeri girmeye çalışan Beomgyu'nun abisini polisler tutuyordu. "Beyefendi içeri giremezsiniz."

"İyi değilsin,hadi gidelim." Ayağa kaldırıp yürümesine yardım ettim. Dışarı çıkıp onu ambulansların yanına götürdüm.

"Kai neden çıkmadı? Kardeşim nerede?" Kai'nin abisi yanından geçen her polisi durduruyordu.

Hyungwon

Kihyun yanımda durmuş hâlâ Kai'nin çıkmasını bekliyordu. İçerideki cesetleri üstlerini örtmüş teker teker çıkarıyorlardı.

Kihyun içeriden çıkan son cesedin yanına koşup diz çöktü. "Hayır, hayır olamaz. Ölmüş olamazsın Kai."

Beomgyu

Gözümü açtığımda hastanedeydim. "Uyandı."

Taehyun yanıma gelip oturmama yardım etti. "İyi misin?"

"Evet iyiyim." diyip ona sarıldım.

"Beni çok korkuttun Beomgyu."

"İyiyim ben abi merak etme."

Taehyun'a biraz daha sokulup kulağına fısıldadım. "Yoongi hyung,Yeonjun hyung ve Kihyun hyung nerede?"

"Dışarıdalar. Cesetleri görünce kötü oldular."

"Yanlarına gitmek istiyorum."

"Olmaz."

"Neden?"

"Daha iyileşmedin."

"Ama ben iyiyim."

"Tamam ama ben de yanında gelirim. İyi hissetmediğinde hemen içeri gireceğiz."

"Tamam." diyip yanağından öptüm. Sırıtıp kalkmama yardım etti.

Taehyun'un susmak bilmeyen çenesiyle aşağı inmiştik. "İyi olduğuna emin misin?"

"Taehyun susmazsan bayılıcam şuraya artık ya!"

"Of tamam."

Hyungların yanına gidip oturdum. Üçü de kafasını eğmiş yere bakıyordu.

"Artık kurtulduk,neden mutsuzsunuz?"

"Kurtulmuş olsak da onlar yanımızda değil."

"Onlar bedenen yanımızda olmasalarda eminim ki ruhen buradalar."

"Boş yapma Beomgyu." diyip saçlarımı karıştırdı Yoongi hyung.

"Sadece size yardım etmek istiyorum. Biliyorum bu acıyı hiç bir zaman unutamayacaksınız. Ama en azından onlarla olan anılarınızla mutlu olun ki onlar da üzülmesin."

Yeonjun hyung burnunu çekip konuştu. "Büyümüş de konuşma yapıyo." Bana sarılınca bende karşılık verdim.

•••

Çoktan akşam olmuştu ve hepimiz dışarıda toplanmış yemek yiyip bir şeyler içiyorduk.

Taehyun beni kolumdan tutup kaldırdı. Tek kolunu omzuma atıp beni kendine çekti. Beraber yürümeye başladık.

Bir süre sonra yere oturup gökyüzünü seyretmeye başladık. Taehyun'un konuşmasıyla ona döndüm. "Seninle burada gökyüzünü seyretmek hayalimdi."

"Neden istiyordun peki?"

"Bilmem. Buranın manzarası güzel. Seni getirmek istedim." diyip güldü.

"Daha romantik bir sebebin olur sanmıştım." diyip bende güldüm.

Beni kendine çekip sarıldı. Ben de kafamı göğsüne koyup gökyüzünü seyretmeye devam ettim.

Bizim aşkımız biraz aksiyonla biraz da kaybetme korkusuyla başlamıştı. Ama artık biz de normal bir çift olmuştuk. Mutlu olma zamanımız geldi...

————————

Sonunu biraz batırdım sanki dkvmdkvmdk