Killer Neighbor -TAEGYU-

11

Taehyun

"Merhaba"

"Ne diyon lan"

Yüzü birden ciddileşti. "Benimle gel."

"Nedenmiş o?"

"Seni şu an öldürmemi istemiyorsan benimle gel."

Onu takip ettiğimde üçüncü kata çıktı ve evinin kapısını açtı. İçeri girdiğimde kapıyı kapatıp arkamdan geldi. "Ne diyeceksen de. Şu an bir katille konuştuğuma inanamıyorum."

"Artık sen de katil olacaksın."

"Ne saçmalıyorsun?"

"Kardeşini çok önemsiyor olmalısın."

"Sen... Sen kardeşim olduğunu nereden biliyorsun?"

"Planlarımın arasında o da var."

"Eğer ona bir şey yaparsan seni yaşatmam."

Kardeşim benim için dünyadaki en değerli kişiydi.

Cebinden telefonunu çıkarıp bir şeylerle uğraştı ve bana uzattı. Telefonu alıp baktım. Kardeşimi bağlamışlardı. Sinirle ona baktım. "Bırak onu."

"Bırakmam için bir sebep yok. Ama eğer dediklerimi yaparsan bırakırım."

"Dediklerini yaptırmak için mi kaçırdın kardeşimi?"

"Evet. Onu öldürmek gibi bir niyetim yok ama dediklerimi yapmazsan öldürürüm."

"Ne istiyorsun?"

"Ne istediğimi biliyorsun. Diğerlerini öldüreceksin."

"Hayır."

"Kardeşini diğerlerinden daha çok önemsediğini sanıyordum. Sen bilirsin."

"Beomgyuyu da mı öldüreceğim."

"Evet. Hatta ilk onu öldürmekle başlayabilirsin."

Saçlarımı geriye atıp yüzümü sıvazladım. Oflayıp kafamı eğdim.

"Seçim yapmakta zorlanıyor gibisin."

"Sen ne çeşit bir manyaksın?"

"Kararını ver artık. Kardeşin mi yoksa arkadaşların mı? Kardeşine kıyabilecek misin? Bir kaç yıl tanıdığın kişileri mi tercih edeceksin?"

"Tamam yapacağım ama kardeşimi bırak."

"Sen ne zaman onları öldürürsen o zaman bırakacağım. Şimdi gidebilirsin." Tam kapıya giderken beni durdurdu.

"Ha bu arada bunlar aramızda. Yoksa olacakları biliyorsun."

•••

Beomgyu

Kapı açıldığında içeri Taehyun girdi. "Neredeydin?"

"Evi temizledim."

"Neden bu kadar uzun sürdü?"

"Beni sorguya mı alıyorsun Beomgyu?"

Namjoon hyung araya girdi. "Sakin olun. Ne bu gerginlik?"

"Ben gayet iyiyim. Taehyun Kai öldüğünden beri bir garip davranıyor."

"Ne alakası var!?"

Ayağa kalkıp karşısına dikildim. "Çok alakası var."

"Saçmalamayı kes!"

"Bağırarak kendini haklı çıkarmaya çalışıyorsun!"

Yoongi hyung ikimizin arasına girip aramızdaki mesafeyi açtı. "Kavga etmeyi kesin. Nasıl birbirinizden şüphelenirsiniz?"

"Çünkü şüpheli davranıyor."

"Şüpheli ne yapmışım ben?"

"Sanki âşık olduğun biri ölmüş gibi davranıyorsun. Bu gayet şüpheli."

"Kai'yi sevdiğimi mi ima etmeye çalışıyorsun?"

Cevap vermedim. Yoongi hyung'u itip üzerime yürümeye başladı.

"Ne ima etmeye çalışıyorsun?" Sessiz ama net bir şekilde konuşuyordu. Beni korkutmaya başlamıştı.

"Nereye gittin?"

"Ne?"

"Kapının deliğinden bakarken seni gördüm. Nereye gittin? Ne haltlar karıştırıyorsun!?"

Yutkundu. Cevap vermedi. Yüzüme bile bakmadı. Göğsünden itip bağırdım.

"Neden cevap vermiyorsun!? Nereye gittin Taehyun?"

"Bir yere gitmedim. Sadece telefonla bir anlığına dışarıdan irtibat kurabildim. Sadece her yeri deniyordum o kadar."

"Yalan söylemiyorsun değil mi?"

"Bana güvenmiyorsun..."

"Hayır,güveniyorum. Özür dilerim. Sadece bir anlığına şüphelendim."

Ona sarılacakken beni engelledi.

"Taehyun,özür dilerim."

Yüzüme bile bakmayıp bir köşeye oturdu. Oflayıp ben de başka bir köşeye oturdum.

—————————