Oyuncak Maskeler

4. bölüm

Bir kişiye aşık olunca mesafeler , her türlü engeller yok olur. Onu her türlü bulurdunuz. Göz görmese, kulaklarınız işitmese bile kokusuyla onu bulurdunuz.

Bana huzur veren o kokunun sahibi Sezgi'idi. Bir süredir öylece sarılmış duruyorduk. Eli hala yüzümdeydi. Gelen silah sesi ile ikizmizde irkildik. Ben vurulmamıştım ,ama Sezgi vurulmuştu.

Aynı anda arkama baktığımızda Kubilay görüş açımıza girdi. "- O seri katil gelse siz böyle sarılıp durucak mısınız ? Seni saniyeler içinde vurur." Yavaş adımlar atarak yanımıza geldi. "- Görev tamam koç vuruldu."

Sezgi aferim dercesine Kubilay'ım omuzunu hafifce vurdu. Kubilay gelip saçından öptüğünde sıkıca sarıldım. Hep beraber dışarıya çıktık. Koçlar ve Efsun abla biz çıktığımız an coşkuyla alkışladılar.

"- Avcılar ilk olduğunu düşünürsek gerçekten harikaydınız. "

Birkaç dakika daha orda öylece sohbet ettik. Odalarımıza dağılabileceğimizi söylediler.
Ben odama geçip duşumu aldım ve müzik dinliyordum ki telefonuma bir mesaj geldi.

"- Saat 00:00 balkonda seni bekliyor olacağım."

Yine ne işler karıştırıyordu acaba gerçekten merak ediyordum.
Ama burdan uzaklaşmak hiçte fena fikir değildi. Sezgi ile her yere gidebilirdim.

"- Orda olacağım. "

Telefonumu masaya bırakıp hazırlanmaya başladım. Saat yaklaşıyordu. Siyah pantalon ve siyah bir krop giydim. Üzerime deri bir çeket ve siyah bir bere aldıktan sonra hazırdım.

Sadece telefon ve bıçak alıp balkona çıktım. Sezgi aşağıda bekliyordu. Beni görünce ellerini iki yana açtı. Ben 3. Kattaydım. Ama çok kez bu yükseklikten ve hatta daha yüksek yerlerden ataldığım için korkum yoktu.

Kendimi aşağıya Sezgi'nin kollarına bıraktım. Beni sıkıca sardığı kollarıyla düşmemi engelledi. "- Saçlarının kokusu başımı döndürüyor , hadi birazda senin başını döndürelim. "

Elimden tuttu. Gizlenerek bu binadan çıkmayı başarmıştık.
Tamda tahmin ettiğim gibi, motor evet motora binmekten bahsediyordu. Ne zaman şu motora binsem başım dönerdi.

"- Atla bakalım."

Motora binmiş ve kaskını takmıştı. Siyah gömleği, üzerinde olduğu motor ve taktığı kaskıyla izlenmeye doyulamıyacak bir manzara gibiydi. Kaskımı taktığımda motoru çalıştırıp hızla binadan uzaklaştık.

Ellerimden sıkı sıkı tutuyor ve bir yandan motoru sürmeye devam ediyordu. Aksi halde başım dönebilir ve düşebilirdim. O beni tanırdı ve bende onu bilirdim.
Motor durduğunda sımsıkı kapattığım gözlerimi açtım.

Burası bir lunaparktı ama kapalıydı. Elimden tuttu. Koşuyordu ve bende ona eşlik ettim. Bulduğu bir duvardan tırmanıp atladık. Bu çok kolay olmuştu. Giremiyeceğiz yer ,bulamayacağımı insan yoktu tıpkı o katili bulabileceğimiz gibi.

Ne kadar belli etmesemde. Masum ,anneleri , bir annenin evladını öldüren o katili bulup kendi ellerimle öldürmek istiyordum.

Geçen dakikaları saymayı bıraktım. Aldığım nefesi saymayı , düşünmeyi bir kenara bıraktım. Birkaç saatlik de olsa Nazlı olmaktan vazgeçtim. Şimdi bu anın tadını çıkarmaya karar vermiştim.

İnsanlar ne söyler. O bu ne düşünür diye kafamı yormadan.
İnsanlar arasında kabul görmek ve zorbalığa uğramamak için taktığımız  o Oyuncak Maskeler
Kapının ardında kalmıştı. Ve biz kendi benliğimize olan özlemimizi gideriyorduk. Çocukluğumuza olan hasretimiz gözlerimizden okunabiliyordu.