🦋A Hacker Named Butterfly 🦋 {დასრულებული}

15

ამიტომაც ტელეფონი ამოიღო და ვიღაცას მისწერა, როცა ჯონმა პატარა გოგონას აჭამა, გოგონა კი უკვე ძილბურანში მიდიოდა ჯონს ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა ჯონმა კი ის ნამჯუნს მიუყვანა რომელსაც პირი მეუღლის გაკეთებული ბიბიმბაპით გამოეტენა...
-აიყვანე შენი შვილი ნაჭამია ეძინება და უნდა რომ მისმა მამა ალფამ დააძინოს...
-ხო მომიყვანე, აბა სოკჯუნ დადე თავი...
ბავშმა მამას დაუჯერა და თავი მამის მკერდზე დადო, პატარა გოგონა ორი წუთის შემდეგ კი უკვე ძილბურანში წასულიყო...
ჯონგუკი ჯიმინთან მივიდა და თავზე ხელი გადაუსვა...
-ექიმთან უნდა წავიდეთ...
ცოტა ხმამაღლა მოუვიდა რაც იუნგიმ გაიგონა რომელიც ჯეის გვერდით იჯდა...
-შე ვირის ტერფო ექიმთან რა უნდა? ახლახანს არ იყო ის კაცი აქ? სად მიგყავს?...
-იუნგი ექიმმა მითხრა რომ სრული გამოკვლევებისთვის ჯობია საავანდმყოფოში მოვიდესო, მას მე წავიყვან და მოვიყვან რადგან ვფიქრობ ექიმი როცა მე დამინახავს ყველაფერს კარგად და გულიანათ გააკეთებს და ზერელედ არ მიხედავს ამ საქმეს...
-ხო მაშინ წაიყვანე...
მხოლოდ ეს თქვა იუნგიმ და ბოლო ხმაზე იღრიალა...
-ჰობიიიიი მოდი ააააქ...

გვერდით მჯდომი ჯიმინი შეშინებული ჯონგუკს მიეხუტა არ მოელოდა რომ ასე უცბათ იუნგის რაღაც დაუვლიდა და ამხელაზე იყვირებდა...
ჯონმა კი ის უფრო ძლიერად მიიკრა მის სხეულზე და ალფის დამცველობითი რეფლექსები ჩაერთო, რომ საკუთარი ომეგა დაეცვა...
ხოლო ჰოსოკი რომელსაც მდივანზე ჩასძინებოდა წამოხტა და მისი მეუღლისკენ გაიქცა...
-იი..იუნგი...რა...რა მოხდა მშობიარობა დაგეწყო?...
შეშინებული ჰოსოკი ხან იუნგის მუცელს ეხებოდა ხან მას თავზე ეფერებოდა...
-არა ჯერ მეშვიდე თვეში ვარ მაგისთვის ადრეა...
-აბა რა მოხდა ჩემო ანგელოზო ასე გამწარებული რატომ ყვიროდი?...
-შენ არ მითხარი ბავშვი ფეხს რომ დაგარტამს დამიძახეო? რო წუწუნებ ხოლმე როგორც კი ხელს ვადებო მაშინვე ჩერდებაო აგე ნახე...
იუნგიმ ჰოსოკის ხელი აიღო და მის მუცელზე დაიდო, ჰობიმ იგრძნო როგორ მოძრაობდა პატარა სხეული მისი საყვარელი ომეგას შიგნით, უცბათ მას თვალები გაუნათდა და იუნგის გაბრწყინებული თვალებით შეხედა შემდეგ კი მის ტუჩებს რამოდენიმეჯერ მოწყვეტით აკოცა...
-კარგით გვრიტებო ჩვენი წასვლის დროა...
ჯონმა ჯიმინს დაავლო ხელი და სასწრაფოთ მანქანისკენ წაიყვანა...
გეზი კი საავანდმყოფოსკენ აიღო, მთელი გზა ჯიმინის ხელი ეჭირა და მანქანას ასე მართავდა...
საავანდმყოფოსთან მისულმა მანქანა პარკინგზე გააჩერა ჯიმინს ჩასძინებოდა და არ უნდოდა გაეღვიძა მაგრამ მოუწია...
-მინი პატარავ გაიღვიძე...
ჯონმა ჯიმინს თავზე ფერება და ალერსი დაუწყო, მის ყურთან ახლოს მიიწია და ჩასჩურჩულა...
-ჯონ ჯიმინ გაიღვიძეთ...
ჯიმინს ჩაეღიმა და ხელები ჯონის კისერს შემიხვია, და კითხა...
-რა დამიძახე?...
-ჯონ ჯიმინი, რაიყო?
-არაფერი რა უნდა იყოს ჯიმინმა ჯონგუკს ტუჩებში ვნებიანად ფრანგულად დაუწყო კოცნა და ეს თავადვე შეწყვიტა.
- წავიდეთ არა?..
იკითხა მან...
-რათქმაუნდა...
ჯონგუკი და ჯიმინი უკვე საავანდმყოფოში იყვნენ და ექიმს ელაპარაკებოდნენ, ექიმმა ჯიმინი ექოსკოპიაზე შეიყვანა, ლოგინზე დააწვინა და მუცელზე ცივი სითხე დაასხა, შემდეგ კი აპარატით აქეთ იქით მიმოფანტა ეს სითხე...
-ექიმო რა ხდება?...
შეწუხებულმა იკითხა ჯონმა რადგან ვერ არჩევდა ამ შავ თეთრ რაღაცეებს და ეს მასზე ძალზედ მოქმედებდა...
-ბატონო ჯონ მოსალოცად გაქვთ საქმე...
-რა?...
დაიბნა ჯონგუკი და ექიმს მიუბრუნდა...
-ეს ეს რას ნიშნავს?...
-ეს იმას ნიშნავს რომ თქვენი ჭეშმარიტი მართლაც რომ ორსულადაა...
ჯონი ადგილზე გაშეშდა და ვერაფერს ამბობდა სახეზე ღიმილი შეჰყინოდა ამაზე კი ჯიმინმა გადაიკისკისა...
ჯონი უკან ამ ხმამ დააბრუნა ჯიმინს მიუბრუნდა და მისი სახე საკუთარ ხელებში მოიქცია, სახის ყველა წერტილს სათითაოდ კოცნიდა...
-მადლობა ჯიმინ მადლობა რომ ასეთი საჩუქარი გამიკეთე...
-ღმერთო მე რატომ მიხდი მადლობას?
-მგონი ვფიქრობ მადლობა ჯერ ადრეა...
განაცხადა ექიმმა...
-რა?.. კი მარა ტარომ ექიმო?...
გაკვირვებულმა კითხა ჯიმინმა ექიმს...
-ნაყოფი ჯერ ძალიან პატარაა, მას მოფრთხილება სჭირდება, არანაირი სტრესი, ფიზიკური დატვირთვა ან ზეწოლა და ასევე წოლითი რეჟიმი უნდა დაიცვათ მინიმუმ ორი კვირა, ორ კვირაში ეხოსკოპიაზე დაგიბარებთ და ვნახავთ როგორ მიდის თქვენი ორსულობის საქმე...
-მადლობა ექიმო ლიი..
-მისტერ ჯონ გირჩევთ თქვენს ომეგას ცივი ნიავი არ მიაკაროთ
-დამიჯერეთ ასეც იქნება ექიმო, მას ცივ ნიავს არ მივაკარებ, ჩემს ანგელოზებს კარგად მოვუვლი...
ჯიმინი და ჯონგუკი საავანდმყოფოდან გამოვიდნენ და გეზი ჯონის მანქანისკენ აიღეს, ჯიმინი ისევ მძღოლის გვერდით მყოფ სავარძელში მოკალათდა, ჯონი კი ყოველ ორ წუთში აპარებდა მისკენ თვალს, შუქნიშანთან გაჩერებულმა ჯიმინს შეატყო რომ რაღაცაზე ღრმა ფიქრებში წასულიყო...
ჯონგუკი მისკენ მიბრუნდა და ლოყაზე ფერება დაუწყო...
-მინი ჩემო პატარავ რაზე ჩაფიქრდი?...
-გუკი დღეს რაღაც უცნაური სიზმარი ვნახე და მგონი ჯობია სახლში რომ მივალთ ბიჭებს სიმართლე ვუთხრათ მარტო მე და შენ არამგონია შევძლოთ სონგების კლანთან მარტო გამკლავება, თან ვფიქრობ ისინი ღირსები არიან რომ სიმართლე იცოდნენ, ისინი ჩვენო ოჯახი და მეგობრები არიან, რატომღაც მგონია რომ ყველა ერთად უფეო ძლიერები ვიქნებით ვიდრე ცალ ცალკე...
-ანუ გინდა რომ ჯგუფურად ვიმუშაოთ, რადგან ასე სონგების კლანი მიწასთან  სისხლის ბოლო წვეთამდე დაეცემა?...
-კი ასე ვფიქრობ, თან მგონი ისინიც ხვდებიან რაღაცას იუნგი ისე მიყურებდა, თითქოს ის მე მასკანერწბდა, დარწმუნებული ვარ ის რაღაცას ნამდვილად მიხვდა და რაღაც ნამდვილად გაიგო...
-შენი აზრით თაგვი იპოვნა?(ვირუსი კომპიუტერში რომელიც ჯიმინმა შეიყვანა იუნგის გომპიუტერში)...
-შესაძლოა ასეც იყოს...
-მემგონი კარგი აზრია ის, რომ მათ ვუთხრათ სიმართლე...
-ასეა...
ჯიმინმა მის ზუგჩანთაში დაიწყო ქექიალი, იქიდან კი მაკიაჟის მოსაშორებელი ხსნარი და სხვადასხვა ნივთები ამოიღო რომლითაც მაკიაჟი მოიშორა...
ჯონი უკვე სახლის წინ იყო და ჯიმინს უყურებდა ისე თითქოს ეს მის ცხოვრებაში ისეთი რაღაც იყო რაც ამქვეყნად არასდროს არსად არ უნახავს...
-ღმერთმა ასეთი ლაზი ომეგით დამაჯილდოვა, როგორ არ უნდა მიყვარდეს ისეთი ადამიანი როგორიც შენ ხარ პაკ ჯიმინ? ვგიჟდები შენზე ეს შენთვის ოდესმე მითქვამს იცი როგორი ლამაზი ხარ ჩემთვის ამ წამს მსოფლიოა მერვე საოცრება და ჩემი ჯულიეტა შენ ხარ, მაგრამ მინდა შენი ის ლამზი ცისფერი თვალები დავინახო რომელიც ჩემთვის მუდამ ციმციმებენ...
-ღმერთო ასეთი ძლიერი მაფიის კლანის ბოსი ხარ ჯონგუკ, ხალხი სისხლის მსმელ ვამპირს გეძახის და ასე უცბათ ერთ წამებში როგორ შეგიძლია მოფლირტავე კურდღელად იქცე?...
-ეს მხოლოდ შენთვისაა პატარავ...
ჯონმა ჯიმინს თუჩებში მოწყვეტით აკოცა და ჯიმინს კიდევ ერთხელ შეახსენა...
-ლინზები მინი, მათი მოხსნა გავიწყდება...
-მართალი ხარ...
ჯონი და პაკი მანქანიდან გადავიდნენ და სახლში შევიდნენ მათ მისაღებში პატარა სოკჯუნა და გაკვირვებული ნამჯუნი დახვდნენ...
-პაკ ჯიმინ?...
ამ სიტყვების გაგებისას ყველა მაყგანი კარების წინ იდგა და ჯიმინს შესცქეროდა გაკვირვებული სახლით ჯიმინი გრძნობდა ხუთ წყვილ გაკვირვებულ თვალს და ერთ მოსიყვარულედ შემყურე პატარა ბემბის თვალებს...
ჯიმინი ჯონგუკის ხელს ჩაეჭიდა ყველას თვალებოი მათი გადაჭაჭვული ხელების მიმართულებით იყო მიმართული...
-ჯ..ჯიმინ?...
ძლივს და ხმის კანკალით ამოიღო ხმა ჰოსოკმა, ჯიმინს ეშინოდა პასუხის გაცემა და ჯონის ხელს უფრო მოეჭიდა, ჯონგუკმა კი დასაწყნარებლად ჩუმად ყურში რაღაც ჩაჩურჩულა...
ამ დროა ერთი პატარა არსება მათ გამოეყო და ჯიმინთან მივიდა, ხელები მაღლა აწია ჯიმინმა კი უკვე იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა დაიხარა და პატარა გოგონა ხელში აიყვანა...
-ეს ბიძია ძეია, ბიძია ქოსოკ ლატო ვერ იცანი ის?...
-რაა?...
-ბიჭებო ვფიქრობ რაღაც უნდა აგიხსნათ...
-ასეა-ამჟამად ხმა ჯიმინმაც ამოიღო- რაღაც ისეთზე უნდა ვილაპარაკოთ რაც ძალზედ მნიშვნელოვანია ჩვენყვის და ჩვენი მომავლისთვის...
_-_-_-_--_-_-_-_--_--__--_-_--_-_-_-_-_-_-_--_-_-_-
აზრზე არ ვარ რა დავწერე მარა იმედია მოგეწონებათ😁😁...