ESLİNA

Bölüm- 49

21 Aralık Çarşamba.

İyi okumalar prenseslerim💞✨

.

.

.

Durağa geldiğimizde otobüs saatlerine baktım ve " On beş dakika kalmış. " dedim.

Zeyn "Saate göre mi geliyorlar?" deyince tek kaşını kaldırdım ve Zeyn'e döndüm.

Ne?

Hadi hiç binmedin de bu kadar da olmaz bee.

"Ayıp." dedim ve duraktaki oturaklardan birine oturdum.

Berk abim "Otobüste napçaz ki yavrum?" deyince göz devirdim ve "Görürsün canım. " dedim.

Yanağımdan öptü ve "Tipini yerim." dedi. Güldüm ve "Git be manyak." dedim. O sırada otobüs gelince kalktım.

Otobüse binip, en arkaya geçtik. Fazla kalabalık değildi ve bu çok iyi olmuştu.

Zeyn kenarda beklerken abim cama yaslandı ve benide kendi yanına çekti.

Kollarımı beline sardım ve başımı göğsüne yasladım.

Kulağıma eğildi ve fısıldayarak "Seni çok seviyorum güzelim. " dedi.

Gülümsedim ve ben de seni çok seviyorum abi." dedim.

Zeyn "Hemen de dışlayın zaten beni. " deyince ona döndüm ve "Hii. Ne kadar ayıp yapar mıyız biz öyle şey?" dedim.

Cama döndü ve telefonunu çıkarttı.

Yanına gittim ve koluna girdim. İlk şaşırsa da sonra kolunu omuzuna attı.

Cidden çok sevmiştim onu. Çok tatlı bir çocuktu.

.

.

.

Otobüsten indiğimizde hızla abimleri götüreceğim yere doğru yürümeye başladım.

Sanırım biraz (!) hızlı yürüyordum. Çünkü gerida kalmışlardı.

Arkamı döndüğümde nefes nefese bir şekilde yokuşu çıkıyorlardı.

Yaşlanmışlar be.

Yazık.

"Hadi yaa. İki yürüdünüz hemen bayılıyorsunuz ama. " dedim gülerek.

Abim "Kızım. Resmen uçuyorsun. İnsan biraz bekler. Yaşlıyım ben. Siyatiğim var benim, fıtıkta var. Yürüyemiyorum." dedi.

Güldüm ve yolun sonundaki parka girip, banklardan birine oturdum. Onlarda kendilerini yanıma atmışlardı. Biraz dinlendikten sonra voleybol sahasına geçtik.

Sahanın etrafı açıktı ve sadece yerdeki beyaz çizgiler ve file vardı. Biz oynarken bir anda gelen köpek sesleri ile hızla o tarafa döndük.

Beş tane Pitbull üstümüze doğru mu koşuyordu.

Abim "Laann!!! Kaçın lan kaçın!! Yer bunlar bizi!!!" dedi ve elimden tutup koşmaya başladı.

Zeyn'e baktığımda arkadan geldiğini gördüm. Abim hızlanırken ben de ona ayak uydurmak durumunda kalmıştım.

Parkın içinde tur atıyorduk resmen köpekler yüzünden yaa. Tam bir rezillik.

"Vallaha yorgunluktan öldüm yaa!!! Bıkmadılar!!" dedim sinirle.

Abim bir anda beni bir binanın içine çekti.

Köpeklerden kurtulmuş olmamızın verdiği rahatlıkla merdivene oturdum ve soluklandım.