Marketten bir sürü abur cubur aldıktan sonra eve dönmüştüm. Eşyaları abur cubur dolabına koyduktan sonra kendime kahve yaptım ve salona geçtim. Tam film açıcakken kapı çalmıştı.
Bu saatte annem ve babam gelmiş olmazlardı. Bize misafirden gelmiyordu. Ki diki bu?
Ayağa kalktım ve salondan çıkıp kapıya gittim. Delikten baktığımda iki adam ve bir kadın vardı. Ve bir tanede kız.
Bu insanları tanımıyordum. Ve Hemen de kapıyı açamazdım. Kapıyı hafif aralayıp "Kimsiniz?" dedim. Kadın "Merhaba. Ben Bera. İçeri girevilirmiyiz tatlım?" dedi. Uff. Ne dicem şimdi? İçeri alsam bi dert almasam bi dert.
"Şey üzgünüm ama annem ve babam evde olmadığı için sizi içeri alamam. Ama bir telefon numarası verirseniz ben babama söylerim sizi arar. "dedim. Tam o sırada annemin sesini duydum." Hoşgeldiniz. Kızım neden içeri almadın misafirlerimizi? "dedi." Bilmiyordumki anne. Ve tanımadığım için içeri almadım. "dedim.
Annem" Buyrun lütfen. "deyince içeri geçtiler." Anne. Onlar kim? "dedim. Annem titrek bir nefes aldı ve" Şimdi baban gelince konuşucaz annecim. Hadi sen geç içeri. Bende misafirlerimize bir kahve yapiyim. "dedi." Yardım ediyimmi annecim? "dedim." Yok kızım. Geç hadi sen içeri. Ben hallederim. "dedi. Başımı salladım ve içeri girdim.
Tanımadığım insanların yanında çekingen ve utangaç oluyordum. Bera hanım gülümseyerek" Tanışalımmı canım sende istersen? "dedi. Bende hafif tebessüm edip" Olur. "dedim. Bera hanım" Ben Bera Birhan. Senin adın ne? "dedi.
" Bende Eslina Beran. "dedim. Bera hanım eliyle yanında oturan adamı gösterip" Canım bu eşim Araz. "dedi. Sonra onun karşısındaki 20 li yaşlarının sonundaki adamı gösterip" Buda oğlum Arkın. "dedi sonra tekli koltukta oturan kızı gösterip" Ve kızım Burçak. "dedi.
" Tanıştığıma memnun oldum. "dedim. Araz bey" Bizde kızım. "dedi. Geldiklerinde beri onları biraz gözlemlenmiştim. Bera hanım gülümsesede biraz hüzünlü gibiydi. Araz beyin ise hüzünlü olduğu her halinden belli oluyordu. Hareketlerinden, gözlerinden ve geldiğinden beri sessiz oluşundan anlaşılıyordu.
Burçak ise bence çok tatlı bir kızdı. Yaptığı makyaj onu çok güzel göstermişti bence. Giydiği şortlu tulum vücudunu sarmıştı ve ince belini ortaya çıkarmıştı.
Arkın ise kara kutu gibiydi. Ne hissettiğini ne düşündüğünü anlayamamıştım.
Tam o sırada annem elindeki kahve tepsisiyle içeri girdi. "Eslina annecim sehpaları koy. Kahvelerde dağıt bebeğim." dedi. Kalktım ve sehpaları koyup kahveleri dağıttım.
Kapı çalınca annem "Ben bakıyorum." dedi ve gidip kapıyı açtı. Babam gelmişti. İçeri geldi ve "Hoşgeldiniz." dedi. Ama babamında morali bozuk gibiydi. Babam yanıma oturdu ve başıma bir öpücük kondurdu.
Sonra Araz bey derin bir nefes aldı ve "Sanırım Eslina dışında herkes buraya ne için toplandığımızı biliyor." dedi. Annemde diğer yanıma oturdu ve elimi tuttu sıkıca. Babama döndüm ve "Baba. Neler oluyor?" dedim. Babam yüzğmü ellerinin arasına aldı ve "Eslina. 16 yıl önce hastanede bir karışıklık olmuş ve bebekler karışmış. Hastanede yeni farkına varmış. Ama sakın korkma canım. Sen bizim kızımıssın. Birazdan hastaneye gidip DNA testi için kan vericez. Tamammı?" dedi. "Baba. Doğru değildir demi? Ben sizin kızınızı demi?" dedim.
Babam bana sarıldı ve saçlarımın üstüne bir öpücük kondurdu. "Doğru değil kızım. Bizim kızımıssın sen." dedi. Annemde yanağımdan öptü ve "Korkma annecim. Biz senin aileniz. Kimse seni bizden ayıramaz." dedi.
Umarım doğru değildir.
Ben ailemden ayrılamamki.
Gözlerim dolmuştu.
Ama babam ve annem hissediyorlar değilmi? Ben onların kızıyım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
