ESLİNA

Bölüm-54

19 Ekim Perşembe

İyi okumakar canlarım.

.

.

.

.

Eslina Beran Birhan

Merdivenden gelen ses ile hızla bakışlarım o tarafa döndü. Benimle birlikte diğerleri de kapıya dönmüş, içeri giren Zehra'ya bakıyorlardı.

Morali baya bi bozulmuşa benziyordu. Abim güzel oynamış demek ki. Aferin.

Ayağa kalktım ve odadan çıkıp abimin odasına gittim. Yatağında oturuyordu.

Geldiğimi fark etmemişti bile.

Yanına gittim ve oturdum. Ancak o zaman fark etmişti geldiğimi.

"Abicim ne zaman geldin? Hiç fark etmemişim."

"Yeni geldim abi. Zehra aşağıya inince gelmek istedim. Ne oldu? Çok durgunsun. "

"Olmadığım bir insan gibi davranmak ağır geldi sadece. Yalandan bile olsa, aslında yalanda hiç bana göre değil. Ama bu kötü hissettirdi. "

"Tahmin edebiliyorum nasıl hissettiğini abicim. Ama ikinizin de iyiliği için böyle olması gerekiyor. Başka bir çözüm yolu bırakmıyor bize. Bir süre katlanmak zorundayız. "

Gülümsedi ve kolunu belime sarıp kendine çekti.

Sıkıca sarılırken aynı zamanda saçlarımı okşuyordu.

"Bana çok iyi geliyorsun kızım. Çok iyi geliyorsun bana. "

Ardından boynunu öptü derin bir nefes alarak.

"Güzelim benim."

"Sende bana çok iyi geliyorsun abi. Böyle sımsıkı sarılıyorsun ya her şey geçiyor. Dünyanın en güvenli kolları senin kolların. İyi ki varsın abicim. "

"Şu sözleri duymak var ya senden, dünyalara değişmem güzel kızım. "

Alnından öptü uzunca ve ayağa kalktı. "Hadi ben gideyim artık. Ev sana emanet. Biri bir halt yerse, hemen bana haber veriyorsun anlaştık mı?"

"Anlaştık. " dedim ayağa kalkarken.

Abim gittikten sonra tekrar aşağıya şnmiştim. Zehra dalgın dalgın oturuyordu.

Üzgünüz hepimiz onun için ama başka bir çaremiz yok. Laftan anlamayan insanı başka türlü vazgeçiremeyiz.

Annem "Kızlar hadi gelin biraz bizimle oturun küçük odada. Erkekler tek kalsın biraz. " dedi gülerken.

Ben ve Zehra ayağa kalkıp annemin peşinden gittik.

Yengemler, Seda abla ve anneannem,  babaannem de buradalardı. Bizde oturunca tekrar konuşmaya başlamışlardı.

Neredeyse tüm ailenin dedikodusu yapılmıştı.

Babaannem "Ee ne zaman gidiyoruz hep birlikte memlekete? Torunumu gezdirelim biraz." dedi.

"Kızım ne zaman isterse. "

"Bana fark etmez." diyerek cevapladım annemi.

Nil yengem "Bol bol gezeriz sen gelince. Bir sürü de alış veriş yaparız. " dedi.

"Oluur. " dedim sevinçle.

Seda abla kolunu omzuma atarken "Adana'nın altını üstüne getiririz biz kızım."

Güldüm ve başımı sallayarak onayladım.

Sonrasında biraz daha sohbet etmiştik. Sıkıldığın için annemlerin yanından kalktım ve abimlerin yanına geçtim. Berkan abim kolunu omzuna attı ve başımı göğsüne yasladı. "Nasılsın çiçeğim?" deyince kafamı kaldırıp gözlerine baktım.