Tımarhane

19-Günlük

Mektubu yerine geri koydum ve odadan çıktım. O sırada kapı açıldı ve Emir içeri girdi.

"Biraz daha iyi misin?"

"Deniyorum ama çok garip bir şey buldum. Aslı hanım sanırım fenalaşmadan önce bana bir mektup yazmış. Ama sonunu tamamlayamamış." deyip masada ki mektubu alıp ona uzattım. Emir şaşırmış bir şekilde mektubu okuduktan sonra cevap vermeyip bana doğru döndü.

"Asya, bu teyzemin boynundan çıktı. Teyzemin kimseye göstermediği kutusunun anahtarı bu sanırsam." dedi anahtarı avucumun içine bırakıp.

"Ama bu onun özeli boynunda taşıdığına göre çok özel bir şey olmalı Emir ben buna bakamam." dedim ağlamaklı sesimle.

"Yapmak zorundasın. Belkide bu aklında ki soruların cevabı orada nereden bileceksin ki?" dedi oda bana bakarak. Haklıydı. Aklımda ki soruların cevapları o kutunun içinde olabilirdi. Ama bunu yaparsam kendimi kötü hissedecektim. Gerçi yapmadığım zamanda kötü hissediyordum.

"Kutu nerede?" dediğimde kafasıyla giysi dolabını gösterdi.

"Sen nereden biliyorsun kutunun yerini?"

"Bir gün odasının kapısı aralıktı. Giysi dolabına kutuyu koyuyordu. Oradan biliyorum." dedi gözlerimin içine bakarak. Başımla onayladım ve giysi dolabına doğru yöneldim. Dolabı açtığımda kıyafetlerin arasında olan kutuyu fark edip oradan çıkardım. Ben kutuyu masaya koyarken Emir odadan çıkmak için yeltelendi.

"Emir?"

"Efendim bir tanem?"

"Çıkmasan yanımda dursan olur mu?" dediğimde başıyla onayladı ve ve yanıma geldi. Kutuyu büyük düşünceler sonrasında açtım. İçinde günlüğe benzer bir defter vardı. Emir'le birbirimize baktıktan sonra defterin ilk sayfasını açtım. Evet günlüktü bu. Tarih atılıp günlük diye başlanılmıştı çünkü. Günlük ben doğmadan önce başlanılmıştı. Dışımdan Emir'in duyabileceği şekilde okumaya başladım.

"Onu seviyordum. Her şeyiyle harika bir adamdı. Gözleri beni benden alacak kadar muhteşemdi. Gözlerinden alamıyordum zaten kendimi. O karısı olmasa her şey daha da güzel olacaktı. Kadın bir de olacakmış gibi hamileydi. Hep işlerimi zorlaştırıyordu. Erkan aldatıyordu işte seni ne diye anlamıyorsun? Kadının adı Neşe'imiş. Bugün Ekrem söylemişti onuda. Ne kadar benimle on aldatsa da karısını bir nebze de olsa sevdiğini biliyordum. Ama hep kendimi avutarak yaşıyordum. Herkes hep öyle yaşar ama değil mi? Buda bir avutma sayılır kendime ya neyse. O benim olacaktı onu sadece ben sevecektim. Onun benden çocuğu olacaktı. O şıllık'tan değil!"

Emir ile birbirimize anlamsızca baktık. "Sence kime yazdı bunu?" dedim sorarcasına Emir'e bakarken. "Göreceğiz. Yani umarım." dedi ve sayfayı çevirdi. Günlük 1 yıl sonra ki tarihi ile başlıyordu. Ne için bu kadar sonra başlamıştı ki?

"Ölmüştü. Neşe denilen kadın ölmüştü. Ama karnında ki bebek kurtarılmıştı. Kadının üzüntüsü o kadar büyükmüş ki onu bir kalp krizinden ölmeye zorlamıştı. Erkan hayatımın anlamı oydu. Karısının ölümünden sonra çok fazla içerek eve dönerken kaza yapmış. Onu da kaybetmiştim. Artık o doğan bebek ve ben vardık. O çocuk esirgeme kurumuna gönderilmişti. Ben hiç bir şey söylememiştim. Bende orada çalışıyordum. Çocuklara bayılırdım. Ama o oraya geldiğinde içim bir kötü olmuştu. Kimsesi yoktu. Gerçi burada ki hiç bir çocuğun kimsesi yoktu. Ama yinede onun için üzülüyordum. Bunun için kendime kızmıyor değilim. Bunu her gün kendime söylüyordum. Onu düşünme bırak sakın yapma. Ama olmuyordu. Bu yüzden o çocuğa bunların hiç birini farkettirmeden bakacaktım. Ben onun üveyde olsam annesiydim. ailesinin ölümü benim suçumdu. Bunu en azından ödeyemeyecek olsamda bu şekilde yapacaktım en azından kendimi avutmak için."

Emir bana bakıyordu bende ona bakıyordum. Gözlerim dolmuştu. Neredeyse ağladı ağlayacaktım. Bu demek oluyordu ki Aslı hanım benim üvey annemdi. İyide nasıl oluyor bu? Aslında nasıl olduğunu biliyorduk. Ama bunu yediremiyordum kendime. Aslı hanım bana bugüne kadar yalan atmıştı. Aslında hep kendini affetirme çabasındaydı. Pişmandı. Kanseri stresten olmuştu. Üzgündü. Ve artık o da yoktu. 3'üde aynı sebepten dolayı ölmüştü. Peki şimdi ne olacaktı? Ben bunu nasıl kaldıracaktım? Şuan kendimi ölü gibi hissediyordum. Zaten ben hep ölüydüm. hayatımda hiç bir zaman kötülüklerden kurtulamayacaktım. Benim hayatım buydu. Ve ben pes etmek üzereydim.

Hepinize yeniden merhaba :) Multide Emir var. Şunu söylemek gerekirse eğer artık bu hikayenin bitmesini istiyorum. Ve olaylar biraz hızlı gelişebilir. Yazın yepyeni harika bir yaz kurgusuyla olucam yine. Ama sanırım bundan 4 bölüm sonra filan final yaparım. Çünkü ne yazım stilimi beğeniyorum neden yanlış yazımlarımı. Bu yüzden bu bitince harika bir şekilde geri dönmeyi düşünüyorum. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Vote ve yorum vermeyi unutmayın sizi seven yazarınız :****