Dagen gaan voorbij, onze relatie word steeds sterker en ik verander langzaam maar zeker weer terug naar mezelf. Het meisje zonder depressies, eetstoornissen, littekens en met nog steeds dezelfde, of een groeiende passie voor een band. Het gaat moeizaam maar er komt beweging in.
Op een avond ben ik alleen in Dan's huis. Dan is naar de studio.
Hij zei dat hij dankzij mij nieuwe inspiratie had voor een nieuw nummer. Hij wilde alleen niet dat ik het zou kunnen horen, daarom is hij naar de studio gegaan om het te schrijven.
Ik zet zijn tv aan. Het journaal begint net.
Allemaal narigheid, mensen die hun huizen kwijt zijn, bosbranden in Australië en een vermist meisje.
Nog steeds. Ik zet de tv harder. Mijn hart klopt als een bezetende in mijn keel, maar alles lijkt in slowmotion te gaan, het bonst in mijn hoofd.
De nieuwslezer gaat natuurlijk gewoon verder maar ik staar doelloos naar het scherm.
''She is a 16-year old girl from the Netherlands, her school warned her parents but they don't know where she could be. Dutch cops are still searching, but with no results yet.''
Ik druk de tv uit en ga op de bank zitten, nerveus bijt ik op mijn nagel. Shit! Nooit aan school gedacht. Ik heb natuurlijk gewoon leerplicht, en school mist mij wel.. Nou ja, in de lessen.
Op dat moment komt Dan binnen.
''Hi babe, how are you?''
Ik kijk hem met grote ogen aan, mijn ademhaling schiet omhoog.
Dan snelt naar me toe en gaat naast me op de bank zitten.
''Ze zoeken me! Ze zoeken me!'' gil ik in paniek.
''Wat is er?'' kalmerend legt hij zijn handen op mijn schouder en drukt ze naar beneden.
Er rolt een traan over mijn wang. ''Het gaat Europa door dat ik word vermist, Dan!''
Dan zijn ogen worden ook groot en hij sluit me in zijn armen.
''Ze komen voor me en sturen me terug. Alles word weer zoals vroeger.'' Huil ik.
Ik verberg mijn gezicht dieper in Dan's shirt. ''Ik wil.. bij jou...blijven.'' Ik moet zo hard huilen dat ik niet uit mijn woorden kom.
Dan zegt niks maar wrijft over mijn rug heen en drukt daarna zijn gezicht in mijn nek.
Dan word er op de deur geklopt. ''Police.''
Horen we ze schreeuwen. ''Daar zijn ze, Dan!'' Gil ik fluisterend in paniek.
''Open the door, please.''
Dan kijkt me aan. ''Ik moet wel, ik beloof het je, ze nemen je niet mee.''
Langzaam doet Dan de deur open.
JE LEEST
Bastille Fanfiction - Lost Highway
RandomDe 16-jarige Jill komt uit een verscheurd gezin. Haar moeder heeft een depressie overwonnen en haar vader is alcoholist. Haar ouders hebben haar eigenlijk niet gewild en dat laten ze merken ook. Sinds dat ze terug is in Nederland gaat het niet zo...
