Bastille Fanfiction - Lost Highway

Hoofdstuk 15

Moet rennen. Harder. Vlugger. Voordat ze hem grijpen.
Ik schreeuw de longen uit mijn lijf.
''DAN! HURRY!''
Ik ben in een grote ruimte en ik zit op de tribune, in mijn eentje
Dan staat beneden, in het midden, om hem heen zitten hongerige leeuwen in kooien.
''Dan! Hier is de uitgang!'' Schreeuw ik naar hem. Hij lijkt wel kilometers ver weg. Mijn stem bereikt hem niet.
Dan staat angstig in het midden, het zweet staat al op zijn voorhoofd, hij zoekt naar de uitgang.

Opeens verschijnt er een grote timer op de grond waar Dan op staat.
Het felle licht fokt de leeuwen op. Het telt af. 30 seconden..29...28...
Dan kan de uitgang niet vinden, hij begint maar met rennen.
14...13...12..
Een grote luidspreker begint muziek af te spelen. Verward kijk ik om me heen.
1, 2, 3 ,4 9 more steps and then we draw.. 1, 2, 3 ,4 9 more steps and then we draw.. 1, 2, 3 ,4 9 more steps and then we draw..
Het zinnetje blijft zich maar herhalen, met Dan's stem.

Dan begint te schreeuwen. 3...2...1.. De grote kooien gaan open de leeuwen rennen op Dan af.
Ik schreeuw, harder en harder.
''Dan!'' Huil ik.
Ik zie hoe een grote mannetjes leeuw zijn poot over Dan's arm uithaalt.
Er scheurt een lap vlees van zijn prachtige arm af. Door de klap valt Dan op de grond, de leeuwen staan er om heen. De klap komt pas later. Bonk, bonk. Het blijft maar aanhouden, alsof Dan steeds opnieuw en opnieuw valt.

Maar nee, het is de deur.
Langzaam word ik wakker. Ik ben bezweet en mijn hart klopt in mijn keel.
Ik wrijf in mijn ogen en loop naar de deur. Voordat ik hem bereik komt alles weer terug. Dan is opgepakt wegens drugsgebruik. De tranen prikken alweer in mijn droge ogen.

Ik doe de deur open, zonlicht valt naar binnen, ik knijp mijn ogen dicht tegen het felle licht. Het is Dan.
Ik laat de deur open en loop terug naar de slaapkamer en doe de deur weer dicht.
Ik hoor hoe de voordeur sluit en hoe Dan zijn keel schraapt voor de slaapkamer deur. Hij klopt. ''Jill?''

Ik geef geen antwoord en trek de deken over mijn hoofd. De tranen vloeien alweer maar ik laat niks horen.
Dan laat Dan zichzelf binnen. Ik rol me verder op onder de deken.
Ik voel aan het bed dat hij op de rand is gaan zitten. Ik draai me om, mijn rug naar Dan toe.
Hij zucht eens diep en schraapt zijn keel nog eens. Ik haal af en toe mijn neus op.
Hij draait zich om naar mij en gaat half op het bed liggen.

''Let me explain, please.''
Nu moet ik nog harder huilen.
Dan trekt het dekbed van mijn hoofd af en buigt zich over me heen.
''Hey''
Hij legt zijn hand op mijn wang en veegt met zijn duim een nieuwe traan weg.
Ik draai me op mijn rug.
''How could you?'' Huil ik terwijl ik mijn armen om zijn middel sla en mijn hoofd tegen zijn borst aandruk.