Bastille Fanfiction - Lost Highway

Hoofdstuk 6

Als ik de volgende ochtend wakker word schraap ik eerst mijn keel. Au. Het doet pijn. Ik heb gister ook alles weer eruit gekotst. Niet dat het heel veel was. Voornamelijk maagzuur, dat mijn keel heeft opgebrand. Daarna ben ik meteen in slaap gevallen.
Ja, dan moet je wel keelsnoepjes nemen.
Nee, van suiker word je dik.
Nee, stop! We gaan niet weer beginnen. Snel spring ik uit bed, even aan wat anders denken. Ik word weer helemaal blij als ik me bedenk dat ik weer in Engeland ben! Ik ruk het gordijn open. De stad heeft zich alweer gevuld met mensenmassa's. Ik loop terug naar mijn bed en kijk op mijn telefoon. Half negen en nog geen berichtjes uit Nederland. Ze missen me niet eens! Boos smijt ik mijn telefoon op mijn bed en pak mijn rugzak en de sleutels van de kamer.
Ik loop de deur uit en trek hem achter me dicht, daarna draai ik hem op slot.

Beneden staat Mary al weer klaar.
"Goodmorning, Mary. "
"Goodmorning Jill, would you like to eat something? You must be starving. "
"No, thank you Ma'am. "
"But you have to eat something!"
"I'll get myself something in town. "
Voordat ik de deur uitloop grijpt ze mijn arm. "Take this. " En ze stopt wat in mijn hand.
"Did your parents already text you?"
"No, as I told you, they don't care. But thanks for the money anyway. "
"You're welcome, honey. "
Ze kijkt me met medelijden aan en geeft me een aai over mijn bol.

Medelijden? Denk ik als ik buiten sta.
Ik ben blij dat ik weg ben uit dat rot Nederland. Ik keer gewoon nooit meer terug. Nooit meer. Ik weet niet wat ik vandaag ga doen dus ik begin maar met lopen. Ik zie wel waar de wind mij heen brengt. In de verte zie ik de Big Ben en besluit er heen te lopen. Hij is zo prachtig! Ik kan er wel uren naar kijken. Ik zucht en loop verder. Als maar rechtdoor, want dan kom je uit bij een groot park.
Het park is rustig. Ik loop over de paden en zie eendjes gras pikken.
Een eindje verder op ga ik in het gras zitten. De eerste warme ochtend zonnestralen vallen op mijn gezicht. Maar niet voor lang. Als ik merk dat er geen zon meer op mijn gezicht valt open ik mijn ogen. Er staat een kort, gespierd mannetje.
"Hi there. " Begin ik maar nerveus. Wat wil die gast?
"Aren't you supposed to go to school?"
"I am. But I am not from here, well sort of. Never mind. "
"Oh, tell me, beautiful young lady. "
Ik word er ongemakkelijk van, er is verder ook niemand in het park.
"No, I'm fine. "
Maar hij zit al naast me.
"Okay. "
Mijn hart klopt in mijn keel. Waarom gaat hij niet gewoon weg?
"Do you see those ducks over there?"
Begint hij na een tijdje. Ik kijk naar de eenden in de verte die hij aanwijst. Ze zijn zich aan het voortplanten.
"I see. " Zeg ik maar. Wat is zijn probleem?
"Don't you think that's horny?"
Zijn gezicht is zo dichtbij. Ik voel zijn adem in mijn nek. Foute boel, Jill, sta op en loop weg! Maar versteend zit ik op de grond. Met zijn hand wrijft hij over mijn been. "What are you doing? Leave me alone!" Ik probeer op te staan maar hij grijpt mijn pols en trekt me weer naar beneden. Ik probeer hem in zijn gezicht te slaan maar hij is super sterk en pakt ook mijn andere pols. Hij gaat me verkrachten. Hij me verkrachten. Die zinnen dreunen in mijn hoofd. Hij grijpt mijn polsen nu in één hand. Mijn hart klopt zo hard. Met zijn andere hand gaat hij langzaam onder mijn shirtje. De tranen springen in mijn ogen. "Don't! I am going to scream!" Gil ik.
"Shut up, slut. "
Wild trap ik met mijn benen. Maar hij gaat op mijn middel zitten. "Get off me, please! "
Hij buigt zich voorover voor een zoen. Zijn andere hand is van mijn buik af en daarmee leunt hij naast mijn hoofd. Ik schud mijn hoofd heen en weer. "Go away!" Hij komt weer voorover en grijpt met zijn hand mijn kin. Ik spuug in zijn gezicht. Hij buigt zich weer voorover en zegt : "That makes me only more horny. "
De paniek slaat me echt toe wanneer hij van mij afgaat en zijn hand richting mijn broek gaat. Het zweet breekt me uit. Langzaam verdwijnt een vinger onder mijn broek, maar al gauw verdwijnt zijn hele hand. Hij weet precies waar hij moet zoeken en raakt alles aan. Ik gil en huil en hij gaat maar door. "Stop!" Gil ik. Ik heb nog nooit zo hard gegild. Ik begin weer wild met mijn benen te trappen. Zijn hand komt nu écht overal maar anders kom ik nooit los. Mijn knie ramt tegen zijn neus als hij mijn benen probeert te kalmeren. Net goed. Hij klapt achterover. Het kwam tegen zijn neusschotje aan. Hij moet wel bewusteloos zijn. Ik staar even naar hem en bedenk me dan dat ik de politie moet bellen.

Langzaam opent hij zijn ogen weer. Stik! De politie is er nog niet.
"What have you done?!" Voorzichtig raakt hij zijn neus aan. Langzaam loop ik achteruit. Ik zie de politie al in de verte. Hij hoort het ook en zet het op rennen. Gelukkig is de auto veel sneller en de politie haalt hem in. "Police, stop!" Schreeuwen ze uit het raam. De banden van de auto mollen de bloemen. Plukken gras vliegen van de banden af zo de lucht in. Een paar honderd meter verderop word de kleine vent opgepakt. Wat een opluchting.
Ik besluit terug te gaan naar het hotel en te gaan douchen. Gatverdamme wat voel ik me vies.