កំណាចស្នេហ៍ស្វាមី(ចប់)

ភាគ17+18:ដោះលែងគេទៅ

គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមនាយក៏បើកទ្វាបន្ទប់ក៏ឃើញថេយ៌ស្លៀកកន្សែងរៀបចំនឹងចូលបន្ទប់ទឹកទៅហើយ..ថេយ៌មើលជុងហ្គុកបន្តិចរួចក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ទៅនាយតូចហាក់បីដូចជាមិនឃើញវត្តមានរបស់ជុងហ្គុកអញ្ចឹង។
"ភ្លែកចិត្ត?"ជុងហ្គុកពោលឡើងតិចៗព្រោះតែឆ្ងល់នឹង អប្បកិរិយារបស់ថេយ៌
"បង...ធ្វើអ្វី?លែងទៅ"ថេយ៌ចេញមកវិញទាំងស្លៀកកន្សែងនឹងទៅមុខកញ្ចក់ប៉ុន្តែពេលនោះក៏មានដៃក្រាស់មកឱបចង្កេះពីក្រោយ(មិនបាច់ទាយក៏ដឹងដែលថាជាអ្នកណា)
"យ៉ាងម៉េចក្រែងឯងចង់បានវា?"ជុងហ្គុកពោលទាំងញញឹមចុងមាត់នាយហាក់បីដូចជាមានគំនិតអ្វីអញ្ចឹង
"អ្ហា៎..បងជុងអូនស្រួលខ្លួនទេ..លែងអូនទៅ"ថេយ៌ចាប់ដៃរបស់នាយព្រោះតែគេរៀបនឹងទាញកន្សែងចេញ
"ឯងបដិសេធយើងបានហែស៎?ព្រូស!!"ជុងហ្គុកនិយាយបានត្រឹមនេះក៏ចាប់បោះរាងកាយតូចស្តើងថេយ៌ទៅពូកដោយនាយតាមទ្រោបពីលើ
"អាយ៎..!!ជុង...បងចង់ធ្វើអ្វី??...លែងអូនទៅ.."ថេយ៌ពោលទាំងភ័យនៅពេលដែលឃើញអប្បកិរិយារបស់នាយបែបនេះមើលទៅយប់នេះគេចមិនផុតឡើយ
"ធ្វើអ្វីហែស៎??គឺធ្វើរឿងប្តីប្រពន្ធនោះអី...ក្រែងឯងចូលចិត្តវាណាស់មិនអញ្ចឹង?"ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏ទាញកន្សែងចេញដោយទឹកមុខព្រាននារីថេយ៌ឃើញសមភាពកាន់តែមិនស្រួលក៏រំកិលគូថថយក្រោយ..។
"អ្ហឹកៗ...ជុង..អូនពិតជាគ្មានកម្លាំងពិតមែនណា..កុំអីណា"ថេយ៌ពោលទាំងហូរទឹកភ្នែកព្រោះតែមិនស្រួលក្នុងខ្លួន
"មិនស្រួលខ្លួនឬក៏ទើបមកពីឡើងគ្រែជាមួយប្រុស?ហឺស...!!ឯងបាត់ត្រឹមមួយម៉ោងព្រោះតែដេកជាមួយវាមែនទេ"នាយស្រាប់តែបោះពាក្យសម្តីមើលងាយទៅកាន់ថេយ៌ធ្វើអ្នកស្តាប់ឮហើយហូរទឹកភ្នែកជ្រាៗព្រោះតែឈឺចាប់
"ហុឹកៗ...បងនិយាយបែបនេះបានន័យយ៉ាងម៉េច?អ្ហឹកៗ...ក្រែងបងជាអ្នកទុកអូនចោលខ្លួនឯង?បងមកចោលអូន...ឲ្យអូនដើរមកផ្ទះវិញតែឯងបងគិតថាខ្លួនឯងត្រូវមែនទេ?"ថេយ៌ព្យាយាមលើកហេតុផលជាមួយនាយប៉ុន្តែមើលទៅមិនបានផលឡើយព្រោះតែមនុស្សដូចជាជុងហ្គុកមិនចេះស្តាប់ហេតុផលទេ។ពិតប្រាកដណាស់ដែលថេយ៌និយាយអម្បាញ់មិញនាយបានទុកឲ្យថេយ៌ដើរមកផ្ទះតែម្នាក់ឯងតែក៏សំណាងហើយតែជួបយ៉ុងហ្គីនោះចុះបើមានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅលើថេយ៌មិនល្អនោះ?
"អររ៎..ឥឡូវឯងហ៊ានតសម្តីដាក់យើងផងហេ៎?ហឺស...ថ្ងៃនេះយើងនឹងប្រដៅឯងឲ្យស្គាល់អ្វីហៅថាចនជុងហ្គុកឲ្យកាន់តែច្បាស់"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏ស្រាប់តែដោះខ្សែក្រវាត់ចេញបន្ទាប់មកក៏យកវាទៅចង់ដៃរបស់ថេយ៌ឲ្យផ្អឹបនឹងក្បាលគ្រែ
"បងចង់ដៃអូនធ្វើជុង...អ្ហឹកៗ...លែងទៅ...លែងអូនទៅ..អូនមិនបានធ្វើដូចបងគិតឡើយ..អ្ហឹក"ថេយ៉ុងពោលពាក្យអង្វរដល់ស្វាមីប៉ុន្តែគិតមែនទេថាគេខ្វល់នោះគឺអត់ទេ ព្រោះតែពេលនេះក្នុងខ្លួនរបស់ជុងហ្គុកគឺពោលពេញទៅដោយកំហឹងបាំងមុខលាយឡំជាមួយការប្រច័ណ្ឌ។
"ក៏ធ្វើឯងនោះអី???"នាយនិយាយបានត្រឹមនេះក៏សង្គ្រប់បបូរមាត់តូចស្តើងរបស់ថេយ៌ដោយកម្រោលចូល..ការថើបគ្មានភាពផ្អែមល្ហែមមានតែខឹងស្អប់។
"អ្ហា៎..កុំធ្វើអី...ហុឹកៗ...គ្រែងបងថាអូនគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមមែនទេ??ហុឹក..កុំប៉ះខ្លួនដល់កខ្វក់របស់អូនអី"ថេយ៉ុងរើសបម្រាស់ចេញពីរង្វង់ដៃរបស់នាយតែមិនអាចឡើយព្រោះតែដៃទាំងពីគឺចង់ជាប់ទៅហើយ..។
"ផាច់...នៅឲ្យស្ងៀមហើយបិទមាត់របស់ឯងទៅ"នាយទ្រាំមិនបានក៏ជ្រុលដៃទះកំភ្លៀងថេយ៌ឲ្យបែរទៅម្ខាង...(បបូរថេយ៌ក៏មានឈាមហូរមករឹមៗ)
"បងហួសហេតុពេកហើយ...អ្ហឹកៗ..ម៉ាក់ៗ..ហុឹកៗ...ជួយថេយ៌ផង..អឹម.."រាងតូចឈឺទាំងកាយនឹងចិត្តព្រោះតែស្វាមីវៃដំមើលងាយសម្លេងយំយែកដង្ហៅហៅប៉ាម៉ាក់ដែលធ្លាប់មើលថែរថ្នមបីឲ្យមកជួយ។ចង់ប្រាប់ថាពេលនេះគេលែងទ្រាំក្នុងរនកមួយនេះទៀតហើយគេមិនអាចស៊ូបានទៀតទេ គ្រប់យ៉ាងនៃទំនាក់ទំនងមួយគាត់គ្រាន់តែចង់ឈ្នះប៉ុណ្ណោះ។
"...ខ្វោក!!!"សម្លេងហែកខោអាវរបស់ថេយ៌យ៉ុងដោយស្នាដៃស្វាមីចិត្តមារនាយសមចិត្តនៅពេលដែលឃើញទឹកភ្នែកភរិយាម្នាក់នេះនឹងរាងកាយដ៏ទាក់ទាញគួរឲ្យចង់នេបនិត្យចង់ប៉ះចង់ក្រសោបក្នុងមួយរាត្រីនេះ។
"អ្ហា៎..ឈឺណាស់...ជុង..អ្ហឹកៗ.."ថេយ៌ស្រែកថ្ងូរទាំងចិត្តអួលណែននៅពេលដែលនាយដាក់អាវុធចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់ថេយ៌ដោយមិនថ្នមនឹងមិនប្រាប់ទុកមុន។
"អ្ហា៎ឯងនៅតែអស្ចារ្យដដែល...សឺតត.."ជុងហ្គុកអុកសម្រុកខ្លាំងៗចូលទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៌ថេយ៌រាងតូចមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីទ្រាំទាំងឈឺស្អិតទ្រូង...ព្រោះតែទង្វើរបស់ជុងហ្គុកពិតជាព្រៃផ្សៃណាស់។
"ខ្ញុំ...នឹង..អ្ហា៎..ចាក់ចេញពីបង..អក៎.."ថេយ៌ពោលទាំងសម្លឹងទៅលើអ្នកខាងលើរួចក៏ពោលពាក្យទាំងមិនបានលេងសើចព្រោះតែពេលបេះគឺគេឆ្អែតឆ្អន់ហើយ..លែងមានអារម្មណ៍ក្បែរស្វាមីម្នាក់នេះទៀតហើយ
"ស្តាប់ណា..គីម ថេយ៉ុងឯងគ្មានសិទ្ធិសូម្បីតែគិត...ព្រោះឯងត្រូវតែនៅក្បែរយើងតែម្នាក់គត់ឯងមិនអាចទៅណាបានឡើយ"ជុងហ្គុកកាន់តែខឹងរួចក៏លូកដៃទៅច្របាច់មាត់របស់ថេយ៌នឹងស្រែកខ្លាំងៗព្រោះតែនាយស្អប់ពាក្យបែកគ្នានឹងលែងលះណាស់..ជាពិសេសនាយមិនចង់បានវាចេញពីបបូរមាត់របស់ថេយ៌ឡើយ...។
"ហេតុអ្វី??ទុកខ្ញុំនៅធ្វើអ្វី...ព្រោះតាំងពីដើមមកបងមិនដែលស្រលាញ់អូនទេ...អូនខ្លាច..ហុឹកៗ...ដោះលែងអូនទៅ..អូនចង់ទៅនៅជាមួយប៉ាម៉ាក់អូនវិញ.."ថេយ៌ព្យាយាមអង្វរទាំងទឹកភ្នែកចំណែកឯរាងកាយស្រស់ស្អាតគឺរលាក់ទៅតាមកម្លាំងអុករបស់រាងក្រាស់..មួយសន្ទុះក្រោយមកពួកគេទាំងពីរក៏ដល់គោលដៅ....នាយបញ្ចេញទឹកដោះគោចូលក្នុងខ្លួនរបស់ថេយ៌រួចក៏ផ្តេកក្បាលទៅនឹងប្រឡោះករបស់រាងតូចដើម្បីស្រង់ក្លិនក្រអូបចេញពីខ្លួនថេយ៌យ៉ាងឈ្លក់វង្វេង។