កំណាចស្នេហ៍ស្វាមី(ចប់)

ភាគ23+24: ស្នេហ៍ក៏ផ្អែមសម្លរក៏ផ្អែម

"នេះជាថេយ៉ុងឬក៏មិនមែន??" ជុងហ្គុកពោលឡើងតិចៗនឹកគិតព្រោះមើលទៅថេយ៌ប្លែតៗណាស់ណាស់។នាយក៏ប្រញ៉ាប់ងូតទឹកឲ្យលឿនបំផុតដែលអាចធ្វើទៅបានបន្ទប់ពីងូតទឹករួចហើយជុងហ្គុកក៏ចេញមកវិញជាមួយកន្សែងជាប់នឹងចង្កេះ..។រាងក្រាស់ជូតសក់បណ្តើរសម្លឹងទៅកាន់ថេយ៌ដែលប្រមូលដប់ស្រានោះបណ្តើរសុខៗស្នាមញញឹមក៏ផុសឡើងនៅលើផ្ទៃមុខសង្ហារបស់នាយ..។
"អុញ..!!លោកយ៉ាងម៉េចនឹង?"ថេយ៌ស្រាប់តែភ្ញាក់ព្រោះតែជុងហ្គុកឈរឱបខ្លួនពីក្រោយអីបែបនេះប៉ុន្តែក៏មិនបានរើសអ្វីឡើយ..។
"បងនឹកអូនណាស់ថេយ៌..3ខែមកនេះអូននៅឯណា?
ហេតុអ្វីបងរកអូនមិនឃើញ.."ជុងហ្គុកដាក់ក្បាលទៅនឹងប្រឡោះករាងតូចខ្ទង់ច្រមុះប៉ះសាច់កដ៏ក្រអូបរបស់អតីតប្រពន្ធ..។
"ខ្ញុំ..."ថេយ៌គាំងមិនដឹងគួរតែនិយាយបែបណាឲ្យសមព្រោះតែគ្រប់យ៉ាងម៉ាក់គេជាអ្នកឃុំខ្លួនមិនឲ្យចេញទៅណាឬក៏មកជួបនាយឡើយ។
"សឺតត..!មិនអីទេអូនមិននិយាយក៏បានសម្ខាន់បងបានឱបអូននឹងថើបអូនបែបនេះបានទៅហើយ"
"បានហើយ..ខ្ញុំថាទៅវិញហើយ..ព្រោះមកមិនបានប្រាប់ម៉ាក់ឡើយ"ថេយ៌ក៏ប្រឡេះវៃនាយចេញពីចង្កេះខ្លួនរៀបនឹងឈានជើងដើរចេញទៅហើយក៏ត្រូវឈប់ម្តងទៀត
"ថេយ៌..ផ្តល់ឱកាសឲ្យអាប្តីចោលម្សៀតនេះម្តងបានទេ?"ជុងហ្គុកលិតជង្គង់ពីក្រោយខ្នងរបស់ថេយ៌ដើម្បីសូមឱកាសពាក្យនេះគេនិយាយតាំងតែ3ខែមុនមកម្លេះគ្រាន់មិនទាន់នឹងទទួលបានឱកាសប៉ុណ្ណោះ។
"បើអូនមិនផ្ដល់ឱកាសឲ្យបងក៏អូនមិនមកជាន់នៅទីនេះម្ដងទៀតដែរស្វាមីកំណាចរបស់អូន"ថេយ៌បែបមកញញឹមញញែមដាក់នាយកែវភ្នែកតូចស្អាតសម្លឹងទៅកាន់រង្វង់មុខអតីតស្វាមី...មើលចុះនាយស្គមណាស់ស្គមដល់ថ្នាក់មិនមែនជារូបរាងកាយរបស់គេទៅហើយ។
"ពិតមែន..អ្ហឹកៗ...អូន...លើកលែងទោសឲ្យបងពិតមែន??ថេយ៌ៗ...បងរំភើបណាស់..អ្ហឹកៗ...បងស្រលាញ់អូនគឺស្រលាញ់អូនតែម្នាក់គត់"ជុងហ្គុកទាញថេយ៌មកក្រសោបជាប់នឹងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់នាយពាក្យសម្តីនិយាយទាំងប៉ុន្មានវាសិទ្ធិតែជាការពិតទាំងអស់។
"អូន..ក៏ស្រលាញ់បង..ស្រលាញ់ប្តីចោលម្សៀតអូនខ្លាំងៗ"ថេយ៌ក៏ឱបតបទៅវិញទាំងមិនភ្លេចបន្លំជេរតិចតួចធ្វើឲ្យជុងហ្គុកអត់គ្រឺតស្ទើរតែមិនបានទៅហើយយ៉ាប់ណាស់ក្មេងកំហូច។
"អូនបន្លំជេរប្តីខ្លួនហើយកូនខ្លា"ជុងហ្គុក
"ទេ!អូនមិនបានបន្លំឡើយគឺជេរឲ្យបងឮតើ"ថេយ៉ុងធ្វើមាត់ស្រួចៗភ្នែកបិទបើកចុះឡើងយាយរួមខ្យូតសាហាវ។
"ឌឺណាស់គួរដាក់ទោសទេ??"ជុងហ្គុកអត់ក្នាញ់មិនបានក៏ធ្វើទឹកមុខព្រាននារីដាក់ថេយ៌យ៉ាងច្រឡឺម
"អត់ទេ!ដាក់ទោសអូនពេលនេះមិនកើតឡើយ.."ថេយ៌ក្រវីក្បាលញ៉ាប់ៗព្រោះតែខ្លាចជុងហ្គុកដាក់ទោសខ្លួន
"សឺតតត...អញ្ចឹងគេឱបគ្នាទៅល្អទេ??គេងជាមួយបង..បងនឹកនឹងចង់ឱបប្រពន្ធបងណាស់"
"អូនក៏ដូចគ្នាអូននឹកបងណាស់"
ក្រោយពេលដែលអ្នកទាំងពីរបានព្រមព្រៀងគ្នានឹងនិយាយគ្នាត្រូវរូវរួចហើយជុងហ្គុកក៏បានបីថេយ៌មកគេងដោយដាក់ឲ្យរាងតូចគេងកើយទ្រូងនាយរួចក៏ឱបគ្នារហូតទាល់តែគេងលក់ទាំង2នាក់យ៉ាងសេចក្តីសុខ។
_________
ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានរះចាំងចូលក្នុងបន្ទប់ធ្វើឲ្យអតីតប្តីប្រពន្ធមួយគូរឱបគ្នាយ៉ាងមានសេចក្តីសុខថ្ងៃរះកាន់តែចាំងនឹងភ្នែករបស់រាងតូចដែលកំពុងតែគេងលក់ស្ងប់ស្ងល់។
"ហុឹមមម!!ភ្លឺហើយ?គេងមិនទាន់ឆ្អែតផង"ថេយ៉ុងបើកភ្នែកភ្លាមក៏អង្គុយនឹងយកដៃញីភ្នែកតិចៗដោយភាពអត់ងងុយ
"ជុងហ្គុកក្រោកឡើងភ្លឺហើយក្រោកទៅធ្វើការ"ថេយ៉ុងដាសជុងហ្គុកឲ្យក្រោកតែនាយមិនក្រោកនៅឆ្លៀតឱកាសទាញថេយ៌មកឱបនឹងថើបយកៗតែម្តងហើយនេះ
"សឺត!ជុប៎!សឺត!សូមគេងតិចទៀតណា"នាយនិយាយហើយក៏បិទភ្នែកគេងបាត់ទុកឲ្យថេយ៌ខាំមាត់ខាំកព្រោះតែខឹងប្តីនេះមិនគិតទៅធ្វើការងារស្អីទេឬ?
"អូនថាឲ្យក្រោកឮទេអាប្តីកម្ចិល...យប់ធ្វើជាអ្នកប្រមឹកមិនអស់ចិត្តហើយនៅព្រឹកនេះខ្ចិលធ្វើការទៀត..."ថេយ៌
"ហួយ៎...ប្តីខ្ចិលតិចតួចញ៉េញដាក់ប្តីណាស់ណ៎?"
"បើមិនញ៉េញមិចកើត?ប្រពន្ធស្លូតនៅពេលដែលប្តីគួរឲ្យស្រលាញ់នឹងគោរពប៉ុន្តែបើប្តីខូចប្រពន្ធនឹងញ៉េញៗៗខ្លាំងៗចាំមើលៗ"ថេយ៉ុងមិនត្រឹមតែតែនិយាយតែមាត់ទេថែមទាំងលាត់អាវរបស់ជុងហ្គុកបន្ទាប់ក៏ខាំដោះនាយយ៉ាងខ្លាំង..រកតែមិនបានត្រៀមខ្លួនអីមិនទាន់
"អាក៎...!!អួយ៎..ថេយ៌ដាច់ដោះបងហើយ...អួយ៎...លែងៗថេយ៌...បងមិនស្ពឹកទៀតទេ.."ជុងហ្គុកស្រែកស្ទើរតែបែបបន្ទប់ទៅហើយព្រោះតែឈឺផ្សាចុងដោះដែលថេយ៉ុងកំពុងខាំឡើងស្ទើរតែដាច់ចុងទៅហើយ
"ឆឺស!ឈឺមែន?"រាងតូចមិនបារម្ភហើយនៅឆ្លៀតសួរឌឺដងទៀត
"ចង់ដឹងហ៎?ទាល់តែឲ្យបងខាំដោះអូនវិញ..បែកគ្នាតែ3ខែសោះមកវិញញ៉េញឡើងដូចខ្លាទៅហើយ.."ជុងហ្គុកនិយាយបណ្តើរអង្អែលចុងដោះបណ្តើរព្រោះតែវានៅឈឺណាស់
"ហ៎..ថេយ៌ឲ្យបឺតវិញ..តែហាមខាំដូចថេយ៌ខាំប្តីមិញណាអូនខ្លាចឈឺ"រាងតូចមើលទៅដូចជាអាណិតជុងហ្គុកពេកក៏លាត់អាវ ឲ្យនាយឃើញចុងឈើរីក្រហមព្រឿងៗគួរឲ្យចង់អឹម..
"ពិតមែន?"ជុងហ្គុកញញឹមក្បួនសម្លឹងទៅកាន់ថេយ៌
"អឹម..!លឿនឡើងមកតិចថេយ៌ប្តូរចិត្តវិញទៅ"រាងតូចក៏សម្លក់នាយជុងហ្គុកញញឹមយ៉ាងសមចិត្តបន្ទាប់មកក៏ទាញឲ្យថេយ៌អង្គុយលើភ្លៅរួចក៏ឱនទៅបឺតជញ្ជក់ចុងដោះរាងតូចយ៉ាងជាប់ចិត្តជាខ្លាំង..