《-Çocukluğundan beri beraber olan iki arkadaşın, bir kaza sonucu en sevdikleri fantastik romanın içinde hayatta kalma mücadeleleri...》
Bu düşlerinde gölgesi olmayanların kendi krallığını kurma hikayesi.
***
( Reenkarnasyon Serisi )
~Kurgu ve kitap t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lenora Elwestar ve Muhafızı Ahzee
-Gitmeden önce düşün; çünkü döndüğünde bulduğunla, giderken bıraktığın asla aynı olmayacak. ~L. Aragon:
7.Bölüm
..📖..
Düşes Elisia ve Dük Lucender şaşkın gözlerle beni izliyordu, onlarla oturmamı kesinlikle beklemiyorlardı. Düşes Liriel şaşkınlığını üzerinden atan ilk kişi olmuştu gülümseyerek: "Kazadan sonra nasıl oldun İlia.?" Dediğinde gözlerimi onun ela gözlerine çevirdim."Sorduğunuz için teşekkürler Düşes, daha iyiyim. " Liriel'in yüzünde minatter bir ifade beliridi. Kazaya dair anıları net olan tek kişi Diane olduğundan Düşes Liriel, bizzat kendisi konuşmuştu Diane'yle.
Diane ona suikastden bahsetmemişti kendisi dışında suikast girişimini hatırlayan kimsenin olmadığının farkındaydı.
Diane suikast girişimi olduğunu uyandığı ilk anda söylemesine rağmen kimse ona inanmamıştı ve susmasının daha iyi olacağına dair uyarılmıştı, bu yüzden Düşes Liriel'e sadece kazadan bahsetmiş, İlia'nın Lenora'yı kurtardığını söylemişti. İlia onun yerinde olsaydı asla söylemezdi Diane'yi övmeyi bırak fazlasıylada kötülerdi de.
Neyseki Diane İlia kadar kötü değildi , İlia'yı sevmese bile olanı biraz eksik de olsa doğru bir şekilde anlatmıştı, bu yüzden Düşes kızını koruduğum için minettardı.
Gözlerimi Düşes'in ela gözlerinden ayırarak Düklere doğru döndüm. İkiside merakla bana bakıyor kazaya dair diyeceğim en ufak şeyi bile kaçırmamaya çalışıyorlardı.İkisi de ortada kazadan daha fazlası olduğundan şüpheleniyordu. Dük Arion beni inceleyerek:
"Kazaya dair hatırladığın bir şeyler var mı İlia. Lenora'yla neden diğer öğrencilerden ayrıldığınızı merak ediyorum."
Gözlerimi Dük Arion'un gözlerinden çekmeden dikkatle baktım. Bakışlarından ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordum. Sorduğu soru bana olduğu kadar Lenora'ya da sorulmuştu, öyleyse Lenora kazayla ilgili ailesiyle konuşmamıştı. Gözlerimi Dük'den çekerek Lenora'ya çevirdim, duvarlarda ki tabloları izlemeye ara vererek babasına kısa bir bakış attı ,ardından bana doğru döndü.
"Ben kazaya dair pek bir şey hatırlamıyorum." Dediğinde Lenora'nın sakin bakışlarına rağmen nedense gerildiğini hissediyorum. Gözlerini bana dikerek 'sen hatırlıyor musun?. 'der gibi baktığında kollarımı gögüsümün altında birleştirdim.
"Fazlasıyla garip, çünkü ben de hatırlamıyorum." Lenora'nın gözleri kısılmış, daha dikkatli bir şekilde bana bakmaya başlamıştı. Sanki hatırlayıp hatırlamadığımdan emin olmak istiyor gibiydi. Lenora gözlerini benden çekerek babasına çeviridi.
