TANIDIK HAYALET ⟬ 2SEOK ⟭

Adsız Bölüm 1

Cumartesi gecesini rahat pijamalarla ve televizyonda ki berbat dizileri izleyerek geçirmekte yanlış bir şey yoktu.

Bu, Hoseok'un iki oda arkadaşına açıklamaya çalıştığı şeydi ama görünüşe göre arkadaşları kurtlar tarafından falan büyütülmüşlerdi çünkü onlara göre bu, "şimdiye kadarki duydukları en kötü şeydi"

"Bugün Sevgililer Günü hyung!" diye sızlandı Taehyung, parmakları Hoseok'un bileğini kavramış hafifçe çekiştiriyordu.

Hoseok,bileğinde ki parmakları tek tek açarken "Sevgililer Günü yarın " diye yanıtladı.

"Bugün Sevgililer Günü Arifesi ! Herkes bunun Sevgililer Günü'nden çok daha önemli olduğunu bilir."

"Böyle bir şeyi hiç kimse söylememiştir."

Jimin, koridorda bir yerde Hoseok'un arkasından çıkıp "Bu doğru," diye bağırdığında onun korkuyla zıplamasına ve nabzının hızlanmasına neden olmuştu.

"Kahretsin Jimin, neredeyse beni öldürüyordun," dedi elini kalbine koyarak.

Jimin umursamazca mırıldandı ve Hoseok'u yatağıyla kapı arasına sıkıştırarak Taehyung'un yanına yanaştı,

Hoseok gözlerini kısarak onlara bakarken ikiliyi suçlarcasına parmağını kaldırdı.

"Ne düşünürseniz düşünün, cevabım hayır."

"Daha ne diyeceğimizi bilmiyorsun."

"Beni yine bütün gece kulüplere sürükleyeceksiniz,bu üst üste üçüncü hafta."

"Biz sadece aşkı bulmanı istiyoruz hyung," diye yanıtladı Taehyung, sevimli bir şekilde başını eğerek. "Bir randevu bulmana yardım etmeye çalışıyoruz."

Jimin, "Evet," diyerek onayladı,heycanla başını sallarken mükemmel şekillendirilmiş turuncu saçlarını bozuyordu.

"Biz sadece seni ve zavallı seks hayatını düşünüyoruz."

Hoseok onlara şaşkınca bakıyordu. Okey wow, Park Jimin,bu sertti.

"Tek yaptığımız, kaldırabileceğinizden fazla içmeniz ve benim sizin sarhoş kıçlarınızı eve sürüklemek zorunda kalmam."

"Bu gece bir damla alkol içmeyeceğimize söz veriyoruz!" Taehyung sol elini kaldırdı ve sağ elini kalbinin üzerine koydu. "Yemin ederiz."

Hoseok iç çekti ve gözlerini iki baş belası arasında gezdirerek düşündü. Ellerini kalçalarına yerleştirerek sevimli küçük yüzlerindeki umutlu ifadeyi gözlemledi. Sonra parmakları kotunun düğmesini buldu ve açtı.

"Ah olamaz," dedi pantolonunu çıkarırken. "Pantolon giymiyorum, şu anda dışarı çıkmam mümkün değil."

Pantolonunu çıkardı ve ellerini yanaklarına koyarak yerdeki siyah kot pantolona baktı.

"Ne kadar trajik, ne kadar korkunç, oh hayııııııııır."

"Hyung!" birlikte sızlandıklarında neredeyse senkronizasyonlarına gülecekti.Hoseok gözlerini kapattı ve anlayışla başını salladı.

"Sorun değil çocuklar bensiz devam edin."

Ellerini omuzlarına koydu ve yüzlerini kapıya çevirmeleri için onları döndürdü.

"Sadece donsuz halimle evde kalmam gerekecek. Bu bir trajedi ama bir şekilde idare edeceğim."

"Burada bitmedi hyung!"

Jimin omzunun üzerinden söylediğinde Hoseok çoktan memnun bir gülümsemeyle kapıyı çarparak kapatmıştı.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&