Time...life...death

°Chapter 12°

Τι με ρώτησε λεει;

Εγω: Τι;
Αχιλλέας: Σε ρώτησα αν θες να βγούμε το Σάββατο
Εγω: Εμ...
Γιάννης: Παιδιά τα έκανα αντιγραφή ελατε

Ο Αχιλλέας με κοίταξε πάλι, και πήρε το λόγο

Αχιλλέας: Σκεψου το και στείλε μου μήνυμα, το ινσταγρκαμ μου το ξέρεις (μου είπε και χαμογέλασε στο τελος)
Εγω: Εντάξει
Γιάννης: Παιδιά πάμε ντε
Εγω-Αχιλλέας : Ερχομαστε

Και φύγαμε από τα αρχεία

Ακολουθήσαμε πάλι τον Άρη για να αποφύγουμε τις κάμερες και βγήκαμε από το σχολείο

Πηγαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αμάξι για να γυρίσουμε πίσω

Έβαλε μπρος ο Δημήτρης και ξεκινήσαμε

Μαίρη: Προτεινω να γυρίσουμε σπίτια μας γιατί ήδη είναι αργά
Λυδία: Συμφωνω γιατί *χασμουρητό * νυστάζω
Εγω: Ωραία αλλά αύριο στις 11 συναντιομαστε για να ψάξουμε τους φίλους της Δανάης

Και συμφώνησαν μαζί μου

Εν τω μεταξύ έχω απορία για ποιο λόγο να ψάξουμε για κοπέλα που έχει πεθάνει;

Και πραγματικά δηλαδή αν τους βρούμε τους φίλους της τι ακριβώς να ρωτήσουμε

πολλές απορίες γέμισαν το μυαλό μου

Αρης: Μικρη τόσο πολύ σκέψη θα σου κάψει και τα τελευταία εγκεφαλικά κύτταρα που έχεις (είπε γελώντας)

Τι είπε αυτό;

Εγω: Και τώρα νομίζεις ότι είσαι αστείος; (τον ειρωνευτηκα)
Αρης: Κοιτα δεν ξέρω πάντως πολλές μου λένε ότι είμαι αστείος

Ε;

Τι είπε πάλι;

Εγω: Μην τις πιστεύεις (είπα θυμωμένα)

Τον κοίταξα και είχε ένα χαμόγελο σαρκαστικό και με ύφος νικητήριο

Ρολαρα τα μάτια μου και κοίταξα στο παράθυρο

Η ώρα πέρασε και κατάλαβα ότι φτασαμε σπίτι μου πρώτα μιας και είναι πιο κοντά

σταμάτησε στην άκρη ο Δημήτρης και βγήκα έξω

Κοιταξα πίσω μου και είδα τον Αχιλλέα και τον Άρη να βγαίνουν

Εμ τι φάση

Εγω: Γιατι βγηκατε;
Αυτοι: Για να σε πάμε στη πόρτα

είπαν ταυτόχρονα και κοιταχτηκαν μεταξύ τους αγριεμένα

Εγω: Οκ; Εμ σε ευχαριστώ Δημήτρη
Δημήτρη: Τιποτα, καλό βράδυ
Εγω: Επισης

Πλησιασα τη πόρτα με τους άλλους να με ακολουθούν