Time...life...death

°Chapter 10°

Μου έδωσε το κινητό μου ο Άρης και το έβαλα γρήγορα μέσα στη τσάντα

Μαίρη: Τι κάνουμε;
Δημήτρης: Πάμε στην αστυνομία
Ζωή: Σόρρυ μωρό μου αλλά είσαι ηλίθιος; Αν πάμε στην αστυνομία αυτός θα μας σκοτώσει και μετά θα σκοτώσει και τους δικούς μας και στο παρατσακ γλιτώσαμε από αυτόν
Εγώ: Έχει δίκιο η Ζωή
Δημήτρης: Ναι αλλά εγώ ξανά σε αυτή τη διαδικασία δεν μπαίνω. Δεν θελω να ξανά βάλω σε κίνδυνο τη ζωή μου αλλά και της οικογένειας μου
Αχιλλέας: Δεν θέλω να σε πληγώσω αλλά η ζωή σου κινδυνεύει μπεις δεν μπεις πάλι σε αυτή τη διαδικασία, είδες τι μας είπε πριν λίγο
Δημήτρης: Άρα πάλι μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα (είπε απογοητευμένος και φοβισμένος)
Εγώ: Όχι κανείς λάθος θα τον πιάσουμε εμείς όχι αυτός εμάς
Γιάννης: Και πως θα το κάνουμε αυτό;
Άρης: Θα ακολουθήσουμε τα στοιχεία που είχαμε μαζέψει πριν δύο μήνες σε αυτό το σπίτι
Λυδία: Θα πρέπει να βρούμε ένα χώρο για να βρισκόμαστε
Μαίρη: Όντως και προτείνω εδώ στο σχολείο
Αχιλλέας: Δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα γιατί σε περίπτωση που γίνει κάτι θα βάλουμε σε κίνδυνο όλο το σχολείο
Μαίρη: Και τι προτείνεις δηλαδή;
Αχιλλέας: Σε κάποιου το σπίτι
Δημήτρης: Ελάτε στο δικό μου, η αδελφή μου ξέρει τη φάση, οι γονείς μου λείπουν όλη μέρα και γυρίζουν βράδυ
Εγώ: Ωραία μιας και είναι Παρασκευή σε βολεύει να έρθουμε σήμερα;
Δημήτρης: Ναι αμε, ελάτε στις 8.30
Άρης: Μια χαρά άρα έληξε και ότι έχετε πάρει από την έπαυλη δηλαδή το κουτί και τα αρχεία να τα φέρετε
Αχιλλέας: Τα αρχεία δεν τα έχω
Γιάννης: Τι εννοείς ότι δεν τα έχεις;
Αχιλλέας: Τι να εννοώ, πως να τα έχω από τη στιγμή που με έκλεισε εκεί αυτός ;
Δημήτρης: Τουλάχιστον θυμάσαι τι έλεγαν
Αχιλλέας: Ναιπ και έγραψα κάτι ονόματα που βρήκα σε ένα χαρτί
Άρης: Ωραία καλό αυτό, και να υπενθυμίσω σε κανέναν δεν θα πούμε τίποτα γιατί όσο δεν ξέρουν οι δικοί μας τόσο πιο ασφαλείς θα μένουν

Συμφωνήσαμε με τον Άρη

Και έχει δίκιο και το καλό είναι ότι έχουμε και τους γονείς μου σε περίπτωση που γίνει κάτι

Γιάννης: Εμ εγώ θ-θα αργήσω
Άρης: Γιατί;
Γιάννης: Ε-εχω να βγω (είπε και κοίταξε το πάτωμα)
Άρης: Φίλε στο είπα και όταν βγήκαμε από την έπαυλη και θα στο πω και τώρα δεν με πειράζει που σου αρέσουν τα αγόρια και κανέναν από εδώ δεν πειράζει, το μόνο που θα με πειράξει είναι αν σε πληγώσει αυτός γιατί τότε θα βρεθεί σε κανένα χαντάκι
Γιάννης: Χαχα σε ευχαριστώ Άρη και εσάς παιδιά σας ευχαριστώ
Όλοι: Αγκαλιααα