Time...life...death

°Chapter 1°

Μαμά: Παιδι μου σηκω να πας σχολείο (μου φωναξε η μητέρα μου)
Εγω: Μμμ
Μαμά: Γεωργία παιδι μου σήκω ειπα (τσιριξε)
Εγώ: Ωχου μανα τώρα σηκωνομαι

Αφου λοιπον με την θεληση μου παντα σηκωθηκα απο το κρεβάτι πηγα να ετοιμαστω

Κατεβηκα κατω και ειδα τους γονείς μου και τον αδελφό μου να τρώνε

Μπαμπάς: Καλως το κορίτσι μου
Εγω: Καλημέρα μπαμπά, καλημερα μπρο (ειπα και ξεκίνησα να τρωω)
Μάριος: Μεραα

Καθως τρωγαμε ακουσα την μαμα μου να μιλαει στο τηλέφωνο

Μαμα: Ναι...σας ειπα οτι δεν γίνεται...ναι οκευ αλλα θελει σκεψη το πράγμα...καλα καλα θα τα πουμε στο γραφειο στις 9...και σε εσας

Και το εκλεισε αγχωμενη

Μπαμπάς: Τι έγινε αγαπη μου;; (ρωτησε ανήσυχος)

Η μαμα του εκανε νοημα οτι είμαστε εμείς μπροστά

Για να καταλαβετε λιγο οι γονείς μας ειναι οι μεγαλύτεροι δικηγόροι της πολης για να μην πω της Ελλάδας και καθε φορα μιλάνε στο τηλέφωνο αγνοώντας εμενα και τον Μάριο και εννοείται πως δεν μας λενε τιποτα για οτι γίνεται στην δουλειά τους για να μας "προστατεψουν" λενε

Τελος πάντων

Αφου εφαγα εκανα νοημα στον Μαριο να σηκωθεί για να φύγουμε

Μπηκαμε στο αμαξι και ξεκίνησαμε τον δρομο για το σχολείο

Συστησου ηλίθια

Αα ναι σωστα λοιπον...

Με λενε Γεωργία Καλλιφατίδη και ειμαι 17 χρονων και ναι οδηγώ

Τεσπα

Εχω εναν αδελφό τον Μάριο ο οποίος ειναι 22 χρονων και οι γονεις μου Σοφια και Σπύρος

Μαριος: Φτασαμε μικρή
Εγω: θα έλεγα κάτι αλλά έχε χάρη
Μαριος: άσε τα σχόλια και βγες (είπε γελώντας)

Βγήκα τελος πάντων απο το αμαξι και έφυγε

Ζωή: Καλημέρα αγαπη
Εγω: Καλημέρα
Ζωή: Παμε πανω;;
Εγω: Πήγαινε και έρχομαι, παω μια στο ντουλάπι να παρω τα βιβλία μου

Σημείωση: Το σχολειο που είναι οπως στην Αμερική, για αυτο και τα ντουλάπια

Ζωή: Οκε μην αργησεις

Της εγνεψα και κατευθύνθηκα στο ντουλάπι

Οταν ανοιξα υπαρχε μεσα ενας φάκελος

Φακελος;;

Ανοιξα τον φακελο και ηταν μεσα μια πρόσκληση