Time...life...death

°Chapter 17°

Ντιννν ντοννν

Αρης: Τι κάνουμε; (είπε μέσα στον πανικο)
Εγω: Εε..πήγαινε.. πήγαινε στο δωμάτιο μου και μπες στη τουαλέτα (είπα και εγώ με τον ίδιο τονο)

Ο Άρης απλά υπάκουσε σε ότι είπα και πήγε πάνω

πήγα στη πόρτα και πριν ανοίξω προσπαθούσα να βρω τις αναπνοές μου

Εγω: Ναιι;
Μαμα: εμείς είμαστε αγαπη μου

Φακ φακ φακ οι γονείς μου

Ανοιξα τη πόρτα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου

Εγω: Γειαα σαςς
Μαμα: Γεια σου κοριτσάκι μου όλα καλά;
Εγω: Ναι μια χαρά, εσείς πως πήγε στη δουλειά
Μπαμπας: Αχ τα ίδια βαρετά, εσύ δεν πιστεύω να έκανες κάτι που δεν πρέπει

Εμ αν εξαιρέσουμε ότι πήγε να γίνει μεγάλη φάση με τον Άρη και οτι αυτή τη στιγμή είναι πάνω όλα καλα

Εγω: δεν έκανα τίποτα διάβαζα μπαμπα
Μπαμπας: και τι έμαθες ;

Οτι ο Άρης έχει 6 κοιλιακούς

Εγω: για το κρητικό ζήτημα
Μπαμπας: μπράβο, αλλά τώρα πήγαινε κοιμήσου έχεις σχολείο αύριο
Εγω: Εντάξει, καληνύχτα σας
Μπαμπας: Μισο, ο Μάριος που είναι;
Εγω: Βολτα
Μπαμπας: Μαλιστα αντε καληνύχτα
Μαμα: καληνύχτα αγάπη μου
Εγω: Γειαα

είπα και ανέβηκα γρήγορα πάνω κλείνοντας τη πόρτα του δωματίου μου πίσω μου

Εγω: Αρη; Άρη βγες

και ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και βγήκε ο Άρης

Αρης: τώρα πως θα φυγω;
Εγω: Εμ δεν ξέρω
Αρης: Α το βρήκα
Εγω: Τι;
Αρης: θα μείνω
Εγω: Χαχαχαχαχ

Κοιταχτηκαμε για λίγο αλλά με σοβαρό ύφος και γουρλωσα τα μάτια μου

Εγω: δεν υπάρχει περίπτωση
Αρης: Ζατί; (είπε με λυπημένο υφος)
Εγω: Γιατι αν έρθουν μέσ τη νύχτα και σε δουν; Ή το πρωί;
Αρης: Έλα μωρέ ενταξει θα φύγω νωρίς απλά
Εγω: Πφ καλά

Κοιταξτε η αλήθεια είναι ότι δεν με χαλάει στο να κοιμηθώ με τον Άρη αλλα και πάλι πόσο να αντέξω με αυτόν άνθρωπο και να μην...γκχμ ναι

αφού έβαλα πιτζάμες μπήκαμε και οι δύο κάτω από τα σκεπασματα

Εγω: Καληνυχτα
Αρης: Καληνυχτα μικρούλα

Την επόμενη μέρα

Οι ηλιαχτίδες χτύπησαν το πρόσωπο μου με αποτέλεσμα να ξυπνήσω

Κοιταξα δίπλα μου και ο Άρης έλειπε

Ο γλυκούλης είπε ότι θα φύγει το πρωί και έφυγε