Time...life...death

°Chapter 21°

Πόσο υποκριτης θεέ μου

Έβαλα τα παπούτσια και άνοιξα τη πόρτα

Αχιλλεας: Γεωργία σε παρακαλώ δεν είναι αυτό που νομίζεις
Εγω: Δεν με παρατάς λέω εγώ
Αχιλλεας: Ρε Γεωργία αλήθεια σου λέω εγω δεν-
Εγω: Αχιλλέα παράτα με! Εγω η ηλιθια σε πίστεψα!

Του φώναξα και βγήκα από το σπίτι του

Άρχισα να περπατάω γρήγορα και ένιωσα να με τραβάει από το χέρι

Εγω: Τι θες γαμωτο άσε με ήσυχη
Αχιλλεας: Όχι πριν με αφήσεις να σου εξηγήσω τι συμβαίνει
Εγω: Λέγε
Αχιλλεας: Μου ζήτησε τη βοήθεια μου να βρούμε τους γονείς της, τους βιολογικούς γονείς της
Εγω: Τι;
Αχιλλεας: Ναι και απλά με πήρε για να με ρωτήσει για κάτι που θα έβρισκα σήμερα
Εγω: Και γιατί δεν μας είπε τίποτα η ίδια ή και από τον Άρη θα μπορούσε και από που και ως που έχετε τόση οικειότητα
Αχιλλεας: Ήταν...ήταν πρώην μου

Είπε και κοίταξε το πάτωμα

Εγω: Τι ειπες; (είπα σοκαρισμενη) και γιατί γαμω δεν μου το ειπες;
Αχιλλεας: Δεν, δεν ξέρω απλα- δεν

Όχι δεν μπορεί να συμβαίνει

Εγω: Κατι παίζει μεταξύ σας έτσι;
Αχιλλεας: Γεωργία οχι έχει τελειώσει για μένα αλήθεια, εσένα θέλω κατάλαβε το
Εγω: Πες μου το κατάματα, πες δεν έχω συναισθήματα για εκείνη (είπα και πλέον έκλαιγα)
Αχιλλεας: Ε εγω-
Εγω: Κατάλαβα...εγω και εσυ τέλος!

Είπα και έτρεξα σπίτι μου

Και αυτή τη φορά δεν με ακολούθησε

Απλά δεν μπορώ να το πιστέψω

Είμαι τόσο μπερδεμένη...δεν ξέρω τι να σκεφτώ τι να νιώσω

Ο Αχιλλέας μου άρεσε από μικρή στο δημοτικό μέχρι τώρα

Δεν ξέρω ίσως απλά ήταν ένας ενθουσιασμός και νόμιζα ότι μου αρέσει

Ίσως όλο αυτό έγινε για καλό για να καταλάβω τι πραγματικά νιώθω

Αλλά ακόμα νιώθω μπερδεμένη και πληγωμένη...

*Ήχος κλησης*

Άνοιξα το κινητό μου και είδα να με παίρνει ο Άρης

Αυτός μου έλειπε τώρα

Εγω: Ν-ναι;

Είπα με το ζόρι μιας και δεν είχα σταματήσει να κλαίω

Αρης: Γεωργία κλαις; Τι έγινε; (είπε ανήσυχα)
Εγω: Ο-οχι καλά είμαι
Αρης: Πριγκίπισσα μη μου λες ψέμματα, λεγε τι έχεις;
Εγω: Άρη να χαρείς σε παρακαλώ όχι τώρα θέλω να μείνω μόνη μου
Αρης: Ποιος σε-