ASLA | Amaris Anya Rogers? Stark?

7:"Asla"

Yazar'dan.

Küçük kız Fury ile konuşmasının ardından odasına geri dönmüş, pijamalarını giymişti.

"Anya"

Odaya Tony Stark girdiğinde kız toparlandı ve geriye çekildi.

"Tony Stark! Hoşgeldin, bir şey mi oldu?" Dedi.

Kız en başından yapması gerekeni yapıyordu eğer bir Stark'sa en az karşısında ki kadar yalancı olmalıydı.

Adam kızın bu ifadesiyle olduğu yere çivilenmişti.

"Sen hatırlamıyor musun?"

Anya daha çok boş gözlerle adama baktı ve "neyi hatırlamam gerek" dedi.

Tony yutkundu çünkü bütün bunları tekrar yaşamak onu korkutuyordu, bir parçasını bulmuştu o buradaydı ve Tony bunu biliyordu ama onu babası sandığından ayırmak...

Bunu kendisi yaşamıştı ne hissettirdiğini çok iyi öğrenmişti.

Steve'i affetmeyecek bir tarafı vardı, adamın. Ondan ölesiye nefret eden bir tarafı vardı ama yapamazdı. Öylece Anya'yı alıp sağ şeritten dönemezdi.

Bütün bunları düşünürken kızı cevaplamadığını fark etti.

"Boşversene, naber çocuk?"

Kız gülümseyerek baktı.

"Aslında turp gibiyim Tony, resmen bugün beni buraya zincirlediler. Neden buraya geldiğimi bile hatırlamıyorum, sen biliyor musun?"

Adam kıza ayak uydurmayı tercih etti çünkü o an o fikir en iyisiymiş gibi geldi.

"Yemek yemediğin için bayılmışsın düşerken de vazoyu kırdığın için kolun kesilmiş. Steve, çok yemek yemediğini söyledi ama bence o yemek yapmayı bilmiyor!"

Tony'nin tavırları Anya'yı güldürdüğün de, Tony kıza bakıp gülümsedi.

"Kaptan Amerika'ya laf etmek mi? Tanrı yardımcın olsun Tony Stark!"

Anya, cümlesini söyler söylemez
Tony, arkasında ki yastığı kaptığı gibi Anya'ya fırlattı.

Tony Stark, Amaris Anya Stark ile o kadar çok gülmüştü ki uzun süredir bu kadar iyi hissetmediğini anlamıştı.

"Salı yarışma da programım var gelmek ister misin? İkili Axel'imi görmelisin, sana göstermek istediğim bir sürü hareket var!"

Anya'nın gözlerinin içi gülüyordu her halinden bunu ne kadar istediği belliydi.

"Gelmeyi denerim çocuk."

Anya umutsuzlukla dudaklarını birbirine bastırdı, o hatırlamıyorum dese dahi kız her şeyi hatırlıyordu ve Tony'nin bu yarışmaya gelmesi Anya için çok önemliydi. Tony içinde öyle olmasını istiyordu.

Tony kızın üzüldüğünü gördüğünde, gülümseyerek "orada olacağım" dedi.

Kapıdan gelen ses ile sessizlik bütünüyle bozuldu. Aslında Anya rahatlamıştı çünkü bu sessizlik kendini kötü hissetmesine neden oluyordu.

Kapıdan Steve'in girmesiyle Anya yataktan fırlayıp Rogers'ın üzerine atladı.

"Neredeyse senin de bayıldığını düşünecektik!"

Steve anlamsız bir şekilde Tony'ye baktı çünkü beklediği tepki daha çok şiddet içerikliydi.

Steve Anya'yı yatağa oturdu "Anya iyi olduğundan emin misin?" Dedi.

"Evet evet, sapasağlam ayakta duruyorum. Senden naber?"

Tony kadar alaycıydı.

Steve kafasında bunları düşünmekten nefret etse dahi içten içe Anya'nın babasının kızı olduğunu biliyordu.

Sarışın adam üzülmemeye çalıştı çünkü Anya'nın onun kızı olduğu düşüncesi bütün zihnini kaplamıştı.

"Yarın antrenmanın var sus ve uyu Anya."

Onu yanağından öptü ve Tony'ye gözleriyle çık dışarı komutu verdi.

İki adam dışarıya çıktıklarında ilk konuşan Steve Rogers olmuştu. Halihazırda, Rogers o kadar dolmuştu ki patlamaya yer arıyordu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun Tony! Yetti artık ikimizde senin asla bir çocuğa bakamayacağını gayet iyi biliyoruz."

Stark, kabul etmiyordu. Steve ne derse desin Tony bu gerçeği kabul etmeyecekti.

"Bunu bilemezsiniz! Eğer Anya'yı benden almasaydınız bunu öğrenecektiniz. Ne sanıyordunuz ki! Ona asla bakmayacağımı?
Evet Stella'ya çocuk istemediğimi söyledim ama bu yıllar önceydi. Evli bile değildik hatta ilişkimiz bile kesin değildi. Sen Anya ile hakkını doldurdun Rogers, sıra bende!"

Tony, ağır konuşuyordu, Steve bunu gayet iyi biliyordu. Tony, ağır konuşurdu.

"Asla Tony."

"Asla, asla deme Steve."